SOKAĞIN SONUNDAKİ EV / Bölüm 1

• 29 Haziran 2018 Cuma 22:13:48

SOKAĞIN SONUNDAKİ EV

Bu güne kadar yazdığım en iyi hikayem

Tuğrul Ahmet Pekel

SOKAĞIN SONUNDAKİ EV Bölüm-1

Gök gürültüsü ve ardından şimşek çakmasıyla beraber Esma boşta bulunup olduğu yerde zıpladı. Şimdi şehrin üzerine gök delinmiş sanki yağmurla beraber karanlık yağıyordu. İlk yağmur damlası burnunun ucuna düşünce ıslanmamak için duvarın dibine sığındı. Başını kaldırınca bir Aşevinin önünde olduğunu fark etti. Buraya kadar nasıl gelmişti kendisi de anlayamadı. Bir haftadır iş arıyordu ama sanki söz birliği edilmişçesine bütün kapılar yüzüne kapanmıştı. Cebindeki son parasını bir haftadır kaldığı otele vermişti. Ne olduğu belirsiz kişilerin arasında korku dolu geceler geçirmesi de yanına kar kalmıştı. Aşevinin camekânında asılı olan ilanı bir kere daha okudu. Mutfağa bulaşıkçı aranıyordu.
Açık olan kapıdan içeri girerek sarsak adımlarla masaların arasından yürümeye başladı. Tezgâhın seğirtip arkasından çıkan yaşlı bir adamın kendisine seslendiğini duydu. ‘’ Hoş geldiniz buyurunuz, size ne gibi bir hizmette bulunabilirim. Tercih ettiğiniz bir şey var mı? Yoksa menüye bakmak ister misiniz? Esma’’ Ben cama astığınız ilanı okudum onun için rahatsız ettim’’. ‘’Otur kızım konuşalım o zaman’’. Otururken bir an sendeledi yorgunluktan ve tükenmişlikten bitme noktasına geldiğinin farkındaydı. Yaşlı adam’’ Adım Halil kızım bu sokakta herkes bana Halil Dayı der. Aç mısın?’’ Bakışlarını suçlu biri imiş gibi Halil Dayıya çevirdi. Yaşlı adam kendine bakan gözlerde çaresizlik ve bezginlikten başka hiçbir şey göremedi. Arkasına dönerek, ‘’ Sinoplu’’ ‘’ Buyur Halil dayı’’ Yaşlı adam ‘’ Oğlum masaya dolu bir kâse çorba, yanında kuruyu unutma.’’ ‘’ Tamamdır hemen geliyor. ‘’ Esma Ekmekten bir dilim koparırken gözünden düşen bir damla gözyaşı ekmek diliminin üzerinde bir pırlanta gibi ışıyordu. ‘’ Kızım sen yemeğini yerken bende ufak tefek işlerim var onları halledeyim sonra oturup konuşuruz. Esma essizce çorbasını içmeye başladı.
‘’ Halil Dayı ne iş ben anlayamadım?’’ ‘’ Anlayacağız oğlum anlayacağız. Bu kızın bir derdi var ben onu konuşturmasını bilirim. Sen işinin başına dön. Çocuklara söyle ellerini çabuk tutsunlar geçe kalmayalım. Hava daha da bozacağa benzer.’’ ‘’ Tamam, dayı sen merak etme.’’ Kıza yeterli zamanı tanıdıktan sonra tekrar yanına döndüm ve karşına oturdum. ‘’ Konuşmaya hazır mısın kızım?’’ ‘’Hazırım efendim.’’ ‘’ Efendim yok Halil dayı var. Bu soru biraz abes kaçıyor ama bulaşıkçılıktan anlar mısın?’’ Esma ‘’ Biraz anlarım çalıştığım lokantada boş zamanlarımda bulaşıkçıya yardım ediyordum. Ben aslında ahçı yardımcısıydım.’’ Daha evvel nerede çalıştın?’’ ‘’ Samatyada Sükse restoranda çalışıyordum. ‘’ peki, neden ayrıldın oradan? ‘’ ‘’ Kendi isteğimle ayrılmadım Halil Dayı kovuldum.’’ ‘’ Kovulmanın sebebi neydi kızım?’’ Esma, ‘’ Karnımı doyurdunuz, paramın olup olmadığını hiç sormadan. Size yalan söyleyemem.’’ ‘’ Halil Dayı, Doğruyu söyle kızım bu güne kadar bu kulaklar öyle şeyler duydu ki.’’ Esma, ‘’ Bir hırsızlı olayına karıştım. Beni hiç dinlemeden beş kuruşsuz kapının önüne koydular. Birkaç kuruş bozuk param, montum, kimliğim dahi orada kaldı.’’ Esma Halil Dayının cevabını beklemeden toparlanmaya başladı. ‘’ Her halde bu durumda iş vermezsiniz bana?’’ ‘’ Otur oturduğun yere önce bana adını söyle. Yarında sabah sekizde burada ol.’’ ‘’ Adım Esma, kalacak yerim yok bu gece şu sandalyenin üzerinde kıvrılıversem olur mu?’’ ‘’ Dur bakalım burada olmaz hele eve gidelim bir çaresine bakarız. Şimdi sen otur burada ya da gel mutfağa bak ortalığı gör. Bizim çocuklarla tanış. Sinoplu Esma ile arkadaşlarını tanıştır bundan sonra bizimle çalışacak. Esma daha fazla kendini tutamadı ve hıçkıra, hıçkıra ağlamaya başladı. ‘’ tamam, kızım bu günlerde geçer hem şu hırsızlık işine bir el atalım bakalım aslı astarı neymiş? Sil gözyaşlarını mutfağa git.
Çocuklar yarın tam vaktinde işinizin başında görmek istiyorum. Suna sen gelir gelmez çarşıya çıkıp bıraktığım listedekileri alacaksın. ‘’Alınmış bil Halil Dayı.’’
‘’ Hadi bakalım Esma bizde yola koyulalım. Benim ev iki sokak ötede.’’
Dükkânı kapattık, Halil Dayı gökyüzüne bakarak bulutlar yine toplanıyor belli ki yağmur yağmaya devam edecek. Berekettir bize böyle öğretti büyüklerimiz.
Acele etmeden ağır, ağır yürüdük. Yolumuzun üzerindeki fırından iki ekmek alarak nihayet eve vardık. Ben apartman katı beklerken bahçe içinde ağaçların arasında karşımıza iki katlı şirin ahşap bir ev çıktı. Halil dayı ve eşi evin hemen girişinde oturuyormuş. İkinci katın boş olduğu buradan görünüyordu. Kapıyı açtı içeri girerken eşi bizi karşılamaya çıktı. Ortadan biraz uzun tombul güleç yüzlü esmer bir kadın. Halil Dayı ‘’ Hanım hep dersin canım sıkılıyor, sana misafir getirdim. Ama sadece bir gecelik misafir.’’ ‘’ Hoş geldin bey, hoş geldiniz kızım buyurun girin içeri’’
Bizi oturma odasına aldı. Temiz derli toplu bir odaydı. Önce bizi tanıştırdı eşinin adı Münevver imiş. Münevver Teyze ‘’ Bey sofrayı hemen kurayım mı? ‘’ Yoksa biraz soluklanmak ister misin? ’Dur biraz nefes alalım öyle. Sen Esma kızımla ilgilen.’ O gece hayatımda yediğim en iyi akşam yemeği oldu. Yatma vakti geldiğinde Halil Dayı, ‘’Kalk bakalım Esma yatacağın yeri göstereyim.’’ İkinci kata çıktık. Önce yatak odasını gösterdi salona geçtik. Gayet güzel döşenmişti ama beni şaşırtan daha çok duvarda asılı olan bir fotoğraftı. Bir an irkildim. Bu kadar benzerlik olamazdı. Resimde bana bakarak gülümseyen kız benim kopyam. Halil Dayı, ‘’ Resimde bize gülümseyen tek varlığımız biricik kızımızdı. Aylayı geçen sene kaybettik. Hanım mecbur olmadıkça buraya çıkmaz. Ayda bir temizlikçi kadın gelip temizler. Bak kızım Esma sanma ki biz her gelene evimizi açıyoruz. Ama sana dükkândan içeri girdiğin anda kanım ısındı. Ben çok gördüm geçirdim kolay kolay yanılmam. Zaten daha sonra uzun uzun konuşacağız sende Münevver Hanıma yoldaş olacaksın. Eğer çok yorgunsan yarın izin yapabilirsin. ‘’ Hayır, Halil Dayı sabah beraber dükkâna gideriz. Ben bu kadar iyiliğe layık mıyım onu da bilmiyorum. Ama tam zamanında imdadıma yetiştin. Yoksa halim nice olurdu Allah bilir.’’ Halil dayı, ‘’Bak orada televizyonda var gerisi sana kalmış bir şey. İyi geceler Allah rahatlık versin.