YAĞMUR,SEN VE SAHTE DÜNYAM..

• 18 Ekim 2008 Cumartesi 16:08:16

Yağmur damlalarının gökyüzünden başlayan güzel yolculuğunun bitmesiyle büyülü kayboluşlarıyla camıma vuruyorlar. Arkalarında bıraktıkları gizli izleriyle sona eriyor yaşamları... İşte sende böyle vurdun kalbime!!! Ve sonrada gizli izler bırakarak yavaş yavaş kayboldun… Gözlerinin ardında kendime ayrı bir dünya kurmuştum. Ağacın yeşilinden, denizin mavisine gökyüzündeki yıldızdan, yerdeki kum tanesine kadar bana ait benim olan! Tabii içinde kocaman sevgiyle birde sen vardın… Gözlerimi gözlerine dikip sadece orada yaşamaya dünden razıymışım baksana… Kaptırıvermişim kendimi o sahte dünyaya… Seni ilk gördüğüm günü hiç unutmamışım!...Yaşadığın ve senin olduğun her yeni gün hayat için içimde sevinç halkaları oluşturuyor…Nerden bilebilirdim bir gün dünyamı benden alıp gideceğine... Sevinçlerimi yanı sıra gülüşlerimi çalıp gideceğine!... Bana ait saydığım dünyayla gittiğinde değiştik sanmıştım, bittik, vazgeçtim... Ama yalancı sevinçlerin kollarında kavuştuğum mutluluk seni sevdiğim kadar bile sürmedi. Arkada canımı acıtan şarkılarla yıkık dökük bir seven... Evet, şarkılar diyordu ki “gözlerine göz değmiş.” oysa onlar sadece benim dünyamdı sadece bana aittiler. Tabii bunları senin bilmediğini varsaydığım da keşkeler kaplıyor hüzünle dolmuş yüzümdeki çizgileri... Üstümü örten bu sessizlik ısıtıyor bedenimi… Ahmet Haşim in şiirinde söylediği gibi:“Yani Tahir’i Zühre sevmeseydi artık yahut hiç sevmeseydi Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden.” gidişinin ardından yıllar geçti ama ben hala bunlarla avutuyorum ele avuca sığmayan yüreğimi… Elma bizi sevmiyor diye bizde elmayı sevmeyecek değiliz herhalde… Aşkıma hep sadık kaldım yıllar yılı söylemedim içimde taşan aşk şarkılarını… “Gitme” diyecek kadar gücüm yok sana hatta “benimle ömrünü paylaşır mısın?” diyecek kadar bile. Zaten son günlerde konuşmaya bile gücüm yok! Nasıl çiçek dalından koparıldıktan sonra yavaş yavaş ölüyorsa bende seni sevdiğim günden beri yavaş yavaş ölüyorum!… Ne vardı farkına varsan sevgimin!!! Ama bunu istemeye hakkım olmadığını da biliyorum yaşamın gereklerini de… Seven sanırım hep böyle tek kalmak zorunda. Sen duymasan da sana seni seviyorum diyebilmek benim için artık bir mucize…