İSTANBUL KONYA YOLCULUĞU

• 20 Haziran 2018 Çarşamba 01:11:06

Yolculuk, yine yol göründü bana. Bu sefer İstanbul’dan Konya’ya doğru yolculuk yapıyorum. Bir insanın bir yerde vakti dolunca yolculuk yapması kaçınılmaz oluyor. Eylül 2011’de geldiğim İstanbul’dan Mayıs 2012’de Konya’ya kesin dönüş yapıyorum. Konya’ya en son 15 tatilde gitmiş ve de bu 4 aylık süre zarfında Konya’ya hiç gelip gitmemiştim, Konyamı ve de sevdiklerimi özlememe rağmen.

Konya’ya, yine benim gibi Konyalı olan Sıdıkayla birlikte dönecektim. İkimizde son hazırlıklarımızı tamamladık. Serpil’i, Serpil’in ablası gil almaya geldiler. İdareden çıkış almamız gerekiyordu, lakin idarede bulunan idareci hoca sıkıntı çıkardı, o hocadan dolayı neredeyse otobüsü kaçıracaktık. Anlaşılan Konya dönüşü biraz imtihanlı olacaktı. Neyse, zorla çıkışımızı alıp yola düştük. Serpil gil bizi otobüsün servisinin kalktığı yere bırakacaklardı. Yanımızda Lütfiye ile Şeyma hoca da vardı. Arabayı bir yere koyduk, elimizdeki valizlerle servisin olduğu yere 15-20 dakika yürüdük. Servisi kaçırmışız. Ben, Lütfiye ve Sıdıka valizlerin başında kaldık, diğerleri arabanın yanına gittiler, arabayla gelip bizi alacaklar. Otobüsü kaçırmak üzereyiz, sinirlerimiz çok bozuldu. Sıdıka sinirden ağlamaya başladı, ben de sinirden gülmeye başladım, çünkü olana bitene hiçbir anlam verememiştim. Ama bu yaşananların bir imtihan olduğu bir gerçekti. Allah’dan Lütfiye yanımızdaydı da Sıdıka’yı o teselli etti, bense sinirden güldüğüm için Sıdıka’yı teselli edebilcek durumda değildim.

Serpil gil arabayı alıp geldiler. Orada Lütfiye ile Şeyma hocayla ayrıldık. Onlar kursa döneceklerdi, biz ise yolumuza devam edecektik.

Son anda otobüse yetiştik. Şeyma hoca aradı; Sündüs ne yaptınız, diye. Ben de gülerek otobüse yetiştiğimizi söyledim. Şeyma hoca; Sündüs her durumda gülebiliyorsun, dedi. Ben de; benim yapım böyle hocam, dedim.

Sonunda 4 aydır görmediğim aileme kavuşmuştum vesselam.

SÜNDÜS KOÇ - KONYA YOLCULUĞU
30.05.2012 - ÇARŞAMBA