Evimiz Eğitim Fakültesi öğrenci giriş kapısına çok yakın olmasına rağmen bir ayrıntıyı hiç fark edememiştim. Asistanlığım sırasında zaman zaman üniversite öğrenci ve öğretim üyelerine sağlık hizmeti veren birimde görevlendirilir poliklinik hizmeti verirdik.
Ta ki ilgili ünitede yeniden görev yapmaya başladığımda ben de aynı kapıyı kullanırken fark ettim o ayrıntıyı malesef.
Kapı yanına yaklaşınca köhne bir tarafa yanaşıp adeta tekmil veren kız öğrenciler dikkatimi çekmeye başladı. Bu tekmili herkes vermiyordu. Bir kısım kızlar yaklaşıyor kendilerine çekidüzen verip içeri yani fakülte bahçesine geçiş yapıyorlardı. Çok merakla epeyce takipten sonra bir gariplk iyice fark edilir olmuştu. Fotoğraf çekmek istedim. Ancak öğrencilerin rızası olmadan bunu yapmam doğru değildi. Mesai çıkışı o alanın yanına yaklaştım kimse yokken. Fazlaca bir gariplik göremedim. İğreti yerleştirilmiş ikinci el bir ayna dışında. Günler sonra bu aynayı da dikkate alarak tekrar izlemeye aldım girişleri. Malum köşeye bir kısım kızların çıkşta da tekmil verdiklerini fark ettim. Artık birisine soracaktım bu ritüelin hikmetini. Maalesef içimin kan ağlıyacağı o acı gerçekle hem de kapımın önünde her gün yaşandığını görünce yıkıldım adeta. 28 Şubatın kara uzantısının yansımalarıydı bunlar.
Nizamiye bekçisi insafa gelmiş. Köşeye sıkıştırdığı kırık ayna başörtülerini giyip çıkaran kızlar için çekidüzen aparatı olarak hizmet vermekteymiş meğer.
Dün aynı fakültenin önünden geçince özgürlüğün baş tacı olduğu üniversiteleri ve öğrencileri gıptayla seyrettim. İğreti aynaların çirkinliğinden eser yoktu şimdi.