Denenmiş Yaşanmış Aynı Hayatlar

• 5 Haziran 2018 Salı 01:59:11

Denenmiş Yaşanmış Aynı Hayatlar

Asma yaprağına yuva yapan yağmur damlası hafifçe esen rüzgarla ayrılırken güneş henüz ısıtmamıştı toprağı
Anneler çayı demlemiş çörekleri pişirirken babalar dağ gibi kurulmuştu sofranın başına
Keratalar cimcimeler uykuyu uyutup yastık altı masallara ısmarlamıştı düşlerini
Doğa bu hengâmeye eşlik edercesine üzerinde ki siyah örtüyü atmış tertemiz toprak kokusuyla selamlıyordu yerküreyi
Kuşlar kediler köpekler bilumum canlılar rızık yarışına başlamıştı çoktan
Günün ilk saatlarında kentler sis altında hava puslu arabaların camları buğulu insanları yarı uyanık uyarlı robotlar gibi bulabildikleri taşınma araçlarına binip her biri ayrı yöne akın akın hareket halinde yol alıyordu
Kimi dalgın kimi dingin kiminin aklı bir karış havada kimiside istemsiz ayaklarının emrine vermiş bedenlerini âheste âheste gözlerden kayboluyordu
Çalışmak üretmek zorunda olanlar tezgah başlarında
Devâsa makinelerin başında robotik hateketlerle mesailerinde
Okullar fabrikalar işyerleri hepsi düzenin hâkimiyetine girmiş emredersin kabullenişiyle hayat akıp giderken unutulan ötelenen hayalleri umutları azaltan kapitalist düzenin çarkları altında insan üstü gayretle ömür tüketiyordu
Bir kaç insan milyonları önüne katmış nereye isterse oraya çekip çevirirken sesi çıkacak gibi olanları bir bakışı ile susturup yutkundurarak pes ettiriyordu
Bir lokma ekmek uğruna hayatını pas pas ettikleri insanları mutlu etmek adına gün be gün eridiklerinin farkına bile varamadan tükenip gidiyorlardı
Gün geceye dönerken kanıksanmış yapaylığın alışılmışlığı eşliğinde kendi dünyalarına dönerken elde avuçta ne var dediklerinde herkesin heybesinde yine kendi dertlerinden gayrı bir şey yoktu
Bu kadar çaresizliğin girdabında yuvarlanırken bile her gelenin perişan ettiği hayatlarına rağmen yinede bir umutla uykuya dalıp uyanıkken yaşayamadıkları her ne varsa rüyasına yatıp bir kaç saatlığına herkesin eşitlendiğı uykuya kendilerini teslim ederken
Uyandıklarında yine aynı hayatı yaşayacaklarını bildikleri halde
. . .
Yunus Beypınar