Tonton’um ölüp gitti elimden bir şey gelmedi. Yirmi yirmibeş yıl yaşatmayı hayal etmiştim. Hayalim şu anda toprakta yatıyor.

Bazı insanlar Tonton’umun ölümünü önemsemedi. Sadece Tonton’umun değil bütün kedilere karşı bu bazı insanların tavrı aynıydı. Bu insanlar hayvan bakmadığı sevmediği için bu duygudan uzak.

Benim bu kedim aynı insan gibiydi. İlk küçüklük fotoğraflarını onyedi temmuz ikibinonaltı tarihinde çekmiştim. O zamandan beri beraberdik. En son Tonton’umu canlı olarak altı mayıs ikibinonsekiz tarihinde gördüm. Gece geldiğimde ölüsünü buldum. Gözleri açıktı. Gözlerine baktım. Ölü bedeniyle beni hissettimi hissetmedimi bilmiyorum. O anki psikolojiyle aç gözünü altın gızım diye ağlamaya başladım. Nefes falan alıyor mu diye kontrol ettim. Vücudu katılaşmıştı nefes almıyordu.

İnşallah acı çekmeden benim gelmemi kurtarılmayı beklemeden ölmüştür. Haberim olsaydı Tonton’umu kurtarmak için kanat takar uçarak gelirdim. Bütün imkanlarımı seferber ederdim. Keşke yaşasaydı da bir trilyon borcum olsaydı. Tonton’um yaşasaydı ben çeyrek ekmek yemeye de razıydım.

Tonton’umu altın gızımı ben nasıl baktım biliyor musunuz? Ciğer alıp pişirip yedirdim. Sucuk aldım sosis aldım. Hazır tavuk döner alıp yedirdim. Suyunu eksik etmedim. Hastalandığında veterinere götürdüm. Aşısını da yaptırdım. Zorunluluktan ameliyat ettirdim. Çünkü hastaydı. Eve geldiğimiz de dışarı kaçmaya çalışıyordu. Beni bırakıp gidecek zannettim aklım gitti. Dışarı saldığımda evin arkasına kaçtı. Ordan evin önüne kovaladım. Evin önüne kovalamasaydım belki de beni bırakıp gidecekti. Ertesi günü kontrole götürürken kesecekler beni diye tir tir titriyordu. Korkmuştu. Korkmak iyidir kork kork dün bende senin için korktum demiştim.

Tonton’uma mama da verdim. Bir ara cebimde para yoktu. Sosisi veresiye yazdırıp alıp da yedirmiştim.

...

Kış günlerinde uykularımı bölüp de baktım. Gece üşümesinler diye evin içine aldım.
...

Yakuphan Kılınç