Başlık:'KARINCA YUTAN ADAM!' Türü öykü hİkayesi: yıl 2004... Cide! Zemheriinin onu. Her taraf kar ve buz. Kealmakta olduğum Sabri Ustanın Banka yani sobalı evinde kar kışlı günlerde evde karınca, hemde nasıl. Kazma kürek

• 8 Mayıs 2018 Salı 09:46:35

KARINCA YUTAN ADAM

2001-2004 arası Cide’de noter olarak bulunmuştum..
Kış ortası günler bekarhanemde karıncalar dolaşıyor.
“Beni yalnız bırakmıyorlar... berekettir , hayırdır vs. diyor;
Önemsemiyorum, sevindiğim bile oluyor.
Masamda dolaşanlara:
“ Sürüden ayrı mı kaldın
-yolunu mu şaşırdan
-masanın üstüne nasıl çıktın
-sana nasıl yardımcı olurum “ vs. diyor;

Sabah sabah konuşacak bir canlı bulmuş,konuşmanın keyfini yaşıyorum...
İnanın öyle keyifli, öyle mutluyum ki Bir yandan konuşacak, takılacak bir
canlı bulmuş olmanın keyfi;
Bir yandan da; kendi kendime konuşuyorum...
Duyan ’ kafayı yemiş!’ derler diyor, kendime kendim gülüyorum.
Midem ağrıyor, kaç gündür. Sobanın önünde bulunan güğümden, her sabah bazan gece
olduğu gibi, doldurup bir bardak ılık sudan içtim... ’Ohhh!’
İsmail usta gelecek, noterlikte soba bacası onarılacak.
“ Adamcağız soğukta gelecek, bir çay koyayım...
Bu boruları da çırptırsam mı...!”
Kalktım, sobaya, baktım gece attığım kütük ateşi henüz sönmemiş!
Etrafına bıraktığım odunlardan bir iki parça attım.
Balkona çıktım, henüz güneş karlı dağlardaydı.Hava bulutsuz ayaz...
Sokaklar tenha...Yükselen tek tük baca dumanı, çöp dökenler,
Bidon etrafında kedilerden başka ... uzaklardan gelen araba çalıştırma vırıltı sesleri...
’Bartın, Kastamonu yolcu dolmuşları olmalı ’
“ Bu ayazda gelecek adamcağız... Ne yapsın ekmek parası..” diyerekten,
İçeri giriyorum. Soba tutuşmuş.
“ Oh !” diyorum, mutfak tarafına geçiyorum.
Ne göreğim, benim karacık dostlarım dolmuş... Kap kacakta, set üstünde koşuşturanlar... Alah alah bu da neyin nesi, bu kış günü...,
Bunun hayrı da bereketi de batsın... Her taraf batmış. İstila.. Bereket değil felaket...
Berekeket felaket her neyse de kaynağı nedir bu karda kışta yerdin gelemezler, gökten inmiş olamazlar ya!..
Kervan yollarını izliyorum. Hayret, hayret ki ne hayret kazma kürek bel tırpan ellerine ne geçmiş ise ganimete koşuşturan çapulcular mı desem.. benim kacık kuracık dostlarımın kervan izlerini izlerken soba tarafındaen gelmekte olduklarını anlıyoum, takibe devam ediyorum evet askeri üslerinin yada iş ve işçi bulma kurum merkezlerinin soba yanındaki kütük parçaları olduğunu tesbit etmiş oluyorum..
“Tamam diyorum, tamam!”
Ormanlık yerlerde gezintimi yaparken gördüğüm devrik kuru, çürük kütük parçalarından getirip sobanın etrafına sosa ile duvar arasındaki boşluğa istif ediyorum..
Kütükler ısınınca kabuklar arasına sığınıp kış uykusunda olanlar dirilip etrafta kol açan etmiş, ganimeti mutfakta bulmuş oluyorlar... Akın akın oraya mutfağa...

Sobanın etrafındakileri balkona atıyorum..
Oh!..
Şimdi usta gelir... Soba kıvamında, içeri sıcak gelsin.
Çaydanlığı alıyorum, güğümden hazır ılık sudan çaydanlığa aktarırken ne görsem...
Suyunyüzü karınca ölüsü.. kimileri hala canlı kenarlara tırmanıp kurtulmaya çalşanlar...
Donup kalıyorum.. “Aman Alah’ ım sen olmayan aklımı koruyansın!”
En az üç beş günden beri ben bu sudaen bardak bardak içiyor ya!!!..
Az sonra usta geliyor.
Boynuna sarılarak, “ usta, usta,, ne oldu biliyor musun İsmil usta!”
Adam cağız şaşkın ağzı açık...lal!..
“ Usta, İsmail usta ; ben var ya ben bir rekor kırrmışım bir rekor bir ilk...
Belki de dünyada bir ilk!... diyor gülmekten bayılacak gibiyim..
“ Ne rekoru, ne ilki... Hayır ola!”

“ Ben var ya, ben , kaç günden beridir karınca yutuyorumşum karınca...!”
Şaşkın bakışlarından anlıyorum.
Olup biteni anlatıyor, gösteriyorum..
Hem gülüyor hem ’hayret hayret.!’
Kahve altı masasına oturuyoruz..
Masada tabaklarda hala dolaşanlar var!...
.İsmail usta “ balkona kütüklarin üstüne biraz kemik parçası koy!
mutfağı temizleyelim.. Hepsi oraya toplanır...!” diyor!
“ Soba..” diyorum.
“ Burodaki tamirat bitince...soba da sönmüş soğumuş olur”
Tüm işler bitti... Öylen yemeğini dışarıda yedik...
Ücretini verdim.
“ Ben kimmişim!!!”
Utandı, kızardı, ağzı açık...lal!...
“ Ben var ya ben KARINCA YUTAN ADAMIM!!! “

10.012004 C.tesi
CİDE