Gün Gelir Bir Cumartesi Sabahı Boy Verir Mavi Göğün Altında Düşlerimiz 2)

• 17 Şubat 2018 Cumartesi 00:03:38

Telde yürüyen cambazın denge arayışındaki gibi
tutunuyoruz yaşama..Öyle tedbili..Öyle umutla..
Kötülük imgeleriyle dört yanımızdan kuşatılmışız..

Herkesin yüzünde dev bir fabrikanın bacasından çıkan
gri duman gibi..Herkes birbirlerinin hayatlarını acımasızca, hoyratça
en aşağılara çekmeye uğaraşıyor..Vicdan ve erdem aynı suç gibi
suni olarak üretilmiş bir ritüel gibi..

Gün gelecek bir ferahlık kaplayacak ürkek, coşkun yürekleri..
İnsanın insana sessiz çığlığı düşecek, çığlık büyüdükçe
estetiğin, güzel günlerin, tebessümün, aşkın ve özgürlüğün
sesi zaptedecek hayatı..
Ah bir kere ferahlık kaplamasın ürkek, coşkun yürekleri..
Yalnızca kentlerin, sokakların değil bin yıllık düşün
uyanışına tanıklık edecek yeryüzü..
Süzüle süzüle düşen kar tanecikleri gibi öyle delişmen,
öyle saf ve telaşlı..

Esrik bir çağda toplumsal mutsuzluğun kesif kokusu
kaplamış ortalığı..Dışarda, insanlardan çok gölgelerin kalabalıklığı
dolaşıyor sanki.. Sanki herkes bulabildiği boşluğa sığınmış,
baştanaşağı tenha, ürkek ve korku dolu bir sırıtışın silueti..
Ne söylesek, ne yazsak bizi bir birimize bağlayan
geçmişin tregedyasına dönüşüyor..
Herşeye rağmen neşe, elem, ve kederle yüz yüze geliyor insan..
Üstelik Cumartesi ve yanıtlanması gereken soru imlerimiz biriktikçe birikiyor..

Dışarda her zamanki gibi şımarık bir Cumartesi..
Kadife sesinden bir mısra düşüyor..
Odanın içinde tarifsiz bir koku, ’Yurtsuz rüzgarlara şarkılar’ söyleyen
She’ yi okuyorum sana ve gülümseyişinde aşık olan, mücadele eden,
güneşi kucaklayan bir düşün izini sürüyorum..

Hiç kuşkum yok, insanlık kendi yazgısını kendi belirleyecek gün gelecek
ve İhtiras düşlere, hınç kavrayışa, yırtıcı akıl şefkatle uyandırılmış sezgiye,
kötülük ince düşünüşe, hoyratlık şiire, düşkünlük erdeme
üstün gelmeyecek.
Çünkü, tüm zamanlar ve tüm Cumartesi’ler hakedilmiş şiirdir
güzelden yana düşleri olanlara..

’Bir tohum ek, toprak sana bir çiçek verecek’ H Cibran..
Tutkularımızı, sezgilerimizi serpiştirdik toprağa..
Gün gelir boy verir mavi göğün altında düşlerimiz..

Ey aykırı sonyazıma düşen cemre;
Güneşin ve yağmurun geç ulaştığı yerde umut herşeyden
çok daha elzemdir..
Sana çocukların mavi göğünde özgürce uçurtmalar
uçurabildiği bir dünya armağan ediyorum..

.....
Kötülük imgeleri çoğaltırken birileri
ellerimi tut/ öylece uykuya dalayım
düşümde kuşları takip edelim
uçurtmalar gökyüzünü paylaşsın/ ve
sonra bir filmin arka planına düşelim
öyle gülümseyelim ki
ardımızda
çocukları koştursun coşkusu
avuçlarımız bir birinin içinde
erguvan kokularında
umudu dünyayı ısıtır
seslerimiz bir gelincik tarlasında kırılgan zerdali

Sen bu şiirde baharlar biriktirdiğim
en olmadık mısrada erguvan kokan yanı
gözlerinden bakınca dünyaya
bir çiçeğe bölünmek
bir çocuğa
bir balığa
bir kuşa

Sen bu şiirin en nazlı imgesisin
rüzgar kaçağı yıldızlar gözlerine sığınan
saçlarında mimoza kokusu
ellerin mor leylak
elimizde fırçalar boyalar sürüyoruz gökyüzüne
üstelik yağmur çiselemekte
üstelik Cumartesi
az sonra uzak sularda denizler menekşelenir
iflah olmaz bir çağda
seni düşünüyorum/ yaşıyorum diye
alt yazı geçiyor ajanslar
içimden dışıma kuşatılmışım
tebessümüm de hayta bir rüzgarın esintisi
sanki suçortağım
o kadar benziyoruz bir birimize

İyi insan sözün üstüne gelir derler
ya düşündüklerimiz, düşündüklerimizde
düşünmemizin üstüne gelir mi?..

Sıradışı bir gece de son derece örgütlü bir şiir diyor ki;
Özlenen özleyeni bir sarmaşık gibi sarsın gündoğumunda..
Masumiyetin dört mevsim yüz çiçek açtırır..

Cumartesi/ 17/ Şubat/18..