...AŞKI TANIDIM...

• 2 Şubat 2007 Cuma 18:54:21

Ümitliydim seni ilk gördüğümde,
Yüreğim çarpıyordu sanki uçup gidecek yerinden.
Bedenim titriyordu, bağlanmıştım sana kör düğümle.
Aşk mıydı yoksa? Yüreğimde bir yangın tutuşacağım ateşinden.

Üzerimde bir ağırlık, kalbimde tatlı bir sızı, canım acıyor gibi.
Ben bende değildim. Bilmiyordum neydi bunun sebebi?

Zaman durmuş, dünya dönmüyor, sanki hayatım o günden ibaret.
Hayata yeniden başlıyordum. Bende aşkı tanıyacaktım nihayet.
Acaba yeri miydi? Ya hazır değilsem, ya zamanı varsa şayet,
Ya şimdi ya sonra, sonunda aşk beni de bulacaktı elbet.

Bilmediğim bir yola çıkmıştım yalnız tek başıma,
Ya boğulursam yarı yolda gözyaşlarına.

Düşünmüyordum ne olacağını sonunun.
Hayatı tozpembe görüyordum ya sonu yoksa bunun.

Var gücümle yol alıyordum buluşmak için sevdiğimle.
Bu yol aşk yoluydu, değerdi bu yolda ölmeye bile.

Sonunda mutlu olacağımı kavuşacağımı zannediyordum.
Aldanmışım ne yazık ki o kadar kolay değilmiş, bilmiyordum.
Körü körüne giderken dönmek istesem de dönemiyordum
Aşkın gözü körmüş meğer, artık gerçeği göremiyordum.

Dönüşü yok faydasız vardım yolun sonuna,
Bilmezdim ki çıkacağını yolun uçuruma.

Aşk iki kişilikmiş tek tarafı bağlamazmış.
Benim ki karşılıksızmış kendi düşen ağlamazmış.

İnsan ne yaparsa kendine yaparmış kendi eliyle.
Ümitlerim kırıldı buluşacağımı ümit ederken sevgiliyle.

Hayatımı tam anlamıyla bu aşkla sınırlandırmışken,
Herkes kendi yolunu çizdi yalnız kalan yine ben.

Anladım ki bu aşk zamansızmış.
Öğrendiğim bir tek şey ise en güzel aşklar imkansızmış.