Seni tam olarak anlatmaya çalışırken yüreğime, susmak zorunda kalıyorum.
Fısıltılarla konuşuyorum kendimle.

Sağır duygularım hareket ederken beynime, kalbim emrinin gölgesinde mecalsiz kalıyor.
Yorgun vede bitkin yüreğim.
Şimşekler çakıyor ve yıldırım düşüyor bilmediğim yerlere, kaybolan ümidlerim savruluyor ordan oraya. Seni düşünüyorum ve acımasızca yargılıyorum kendimi.

Birşeyler tersine dönüyor, karanlıklar alabildiğince karanlık, geceler uzadıkça uzuyor.
Sessizlik ölümle eşdeğer sanki.Ruhumu, bedenimi yakan ise sensizlik.

Derin bir korku yüreğimi sarıyor seni düşündükçe.Duraksız saatlerin tıkırdısı her an beynimde işliyor, sancısı yok nedense.Ama yükü ağır, vicdanla çatışma halinde, bir vurgun şiddetinde.
Arzular gömülü can tende,ümidler nadasda, gönül yasta.....

Yarım kalan umutlara takılı ayaklarım, gidemiyorum.Oldukça uzun bir yol var arkamda, önümü göremiyorum.
Mücadele içindeyken hayatla, ömrümün neresindeyim onuda bilmiyorum.
Belkide sağır duygularımın esiriyim hala, farkında değilim. Belkide sensizliğin kollarında çaresizim.

Sensizliğimi korkaklığıma verme sakın.Umudun yeşereceği baharı bekliyorum sadece esaret ikliminde.
Seni o kadar çok seviyorum ki melek yüzlü sevgili, seni o kadar çok özlüyorum ki......Gitmek istemiyorum senden......
Susmak ta istemiyorum aslında ama susuyorum, sağır duygularım duymazda zaten haykırsam bile ne beni, nede seni.....

Cesaretinden ver bana biraz seven sevgili!!!!Yüreğim al senin olsun ,ona iyi bak olur mu???



fadime-gül sevay