Tokuç

• 17 Kasım 2017 Cuma 09:37:00

düğün olalı senesine varmadı da(h)a
daa çoluk-çocuk da yok
bi ğün gayfadan geldim
evde bi durgunnuk var
emme öyle böyle deği(l)…
Allah var ya aklıma bişiy gelmedi

garıya seslendim
“-gııı”
kimse yok
anam hemen atıldı
“-gelin suya ğetdi ay Memet”
emme sesi garcıkdı ..

öyün vahtı
benim gelce(ği)m belli
gahırlandım emme
ordan bi çomaç aldım
boğazıma durdu
vallahi-billahi,

aşşa endim ahır kürünecek
davarın batmaları samanlanacak
hayvannar sulancak
köy yeri işde, bilisin ya
bireş de sövelek-sayalak
etmiş-dutmuşuyundur
haralda

geri gayfaya vardım
ben daha ilerden gelikene
“-bura ğel bi(r) enişde” deye
adı ilazım değil biri
höyle gayfanın öte yanna doğru
söykeldik

etdi-edemedi
adam suşluymuş gibi,
yere bakalak
elindeki tesbihi gerdirelek
bi(r) kaş tur atdı
beni suşlar gibi, agalık edalarında
“enişde be!” dedi.
Allah Allah?

ne ğadag bekledi bilmen..
nayetinde, etdi, edemedi
ağzındakı baklayı
geveledi-meveledi
bin zahmet çıkardı
“-enişde be..?!
..
ev hali olu(r) böyle şeyler
bizim gıza da de(y)cemi dedim malla
müsaden olu(r)sa;
sennen bek hukumuz yoğ emme
benim hatırıma..
..
bizim akrabayı alıp gelelim sizin gapıya
senin habarın yoğumuş gibi
olmuş..
olmuş bi kere.. olmayaydı eyiydi
emme, olmuş bi kere
toh desen ı ııh
olmuş?
..
boş ver,
Allahın aşgına
sen de bişiy deme
hiş bişiy olmamış gibi
tabi biz yaşca, başca
senden güçccüğüz emme
oluyor?
..
biz bunnarı senden önce yaşadığımız uçu
senden bi adım ilerde
senden tecirbeliyiz annaca(ğı)n,
gellabam ileri-ğeri zokurdanmış haralda
bizimgız da annacında durmayan deyelek evden çıkmış
bize ğelmiş, emme;
çıkamamış!
..
hurası burası derkene
dayımgile gadak varmış
görsen valla billa bek nadim
bin pişmannar olmuş
iki ğözü iki çeşme
geri dönüp de
varamamış!
..
müsadenne ben eletivireyin hinci
olmayaydın eyiydi emme, olmuş bi kere gari
sen de bişiy deme
küreleni(r) ğeder, yeter ki sen seslenme
ağır ol!
..
yeyni olma
gerşi sana bunnarı demeye nüzüm yoğ emme
huncucuk da olsa bi hatırım marısa
vay geldiydin getdiydin deme
bu bahsı bi ta(ha) da aşma
aşmacak o da tekralı yok,
olmaycak bi ta(ha)”
…

“-ne deyon bizimoğlan sen yau” demeye
nüzüm galmadı,
emme valla –billa başım döndü
o ha-bire bişiyler annadıyo da annadıyo(r)
“neyimiş onun garı gaşmış da bita getirmen” demiş de
ben or(a)da değilin
gafam gazan gibi oldu,
dünne başımda dönüyoru, ki yahay
“vay bee”
…
keşke yer yarılsada içine girseydim
hemi de bu sabi-sübyan ,
daha dünkü çocuğa n’oluyoru
başımda bi iş var da
emmim-dayım duru(r)kana
“vay anasına be!”
öldüm-bittim; ele avradını tertipmiyiz,
mekdep arkadaşımıyız,
daha dün gıçında fisdanınan geziyodu
ne zaman adam oldu bu
da! el sırasına girdi
mükellef oldu..

gala gala buna mı galdık
gerçi Allahı var o
bana garşı gusur etmez
emme benim de
bunu dakdığım yokdur
höyle bi yörümedik
aynı bahar nadas etmedik
barabar öküz gütmedik
iki beşlik bozmadık
gayfada kıyat oynamadık
mencilisde oturmadık
galabada eşek guyru(ğu) kesmedik
peşimde av panisi ğibi çevvikler durur
emme aldırman neyeyse..

ha hanımlar çocuklukdan beri ırafıklar
bu arkadaş da dığdığının dığdığı,
olmaz olsaydı
fırsantını gollayomuş demek ki!
vay it oğlu it vay, ulen düşdüğümüz hala bak
dığdığının dığdığı
dış gapının mandalı
garının akrabası, onun uçu
bazı “bacanak”, bazı “enişde” deyoru
işine geldiği gibi netcede
emme…… gocca köyde
bundan başga kimse galmadı mı da
bu işleri halledecek
valla bi canım sıkıldı ki sorma
“burnumu dutuvusan canım çıkıvırıp gedecek”
ta öyle..
yani hinci bu hanımefendi ömür boyu
aynı yasdığa başkoycağı beni
bırakıp getmiş de
hunun hatırına anasının evinden geri gelecek,
bana ma(h)kım olacak öyle mi
vay anası be!

gerşi bu tingoza değil de
aklı başında akabir dakımından biri olsaydı
başımız göğe mi erceğdi
valla odaya pacaya gedemezdim de
merem olu ğederdim
şükür
her işde bi hayır vardır
yalan deği..

“-bana bak bilader” dedim
neye ğetti, n’oldu m’oldu demecen
madem getdi kendi bili(r) valla
sakın getirmeye filen de gakma(yı)n
bobam mezerden çıksa da
ayaklarıma ğapansa “ı-ıh”
bobamın tahi hatırını gırarın
hele sen,
sen bu işden uzak dur goçum
eyiykene
kötü olmayalım
öykemi senden çıkarmayan
bi da(ha) yüz-yüze bakamayız
sen yerinde sağ ol..getireyin file demen
hurda bi çay işcen eve gedecen..
o gadak!”

onu orda silkividim
gayfaya yöneldim,
bireş konken oynayan
vakıt geşsin deye
emme gayfanın gapısına varalakdan
aklım başıma ğeldi
len o(ğ)lum hinci ordan “olmadık biri ” gakar da
“-senin garı neye ğaşdı” derse
der mi der,
elin ağzı ayran kesen değil ya büzecen
üş paralık adamlara ne cuvap-bercen

gapıdan döndüm
biri yolumu kescek, golumdan dutcak deye ödüm sıtdı
sanki köyden sürdürcek bi suş işlemişiyincek
beni bi ter basdı, bi dayfaldım kıı
valla eve kendimi zor atdım
eve vardım emme;
okarı çıkamadım, doğru ahıra,
o mubareklerde
hala yatıyollar.. olsuuun….
ahırı yengatdan, bi ğözel sildim süpürdüm
vakıt geşcekleyin deği(l)
emme bu garının ettiği bek gücüme ğetdi
ulen “aldın” deyen yok, “satdın” deyen yok
“üzümün çöpü, armıdın sapı” deyen yok
olmamış gibi olmaycak
eyisi mi? bu iş burada bitsin,
gatil olmak işden deği(l),
biri sana gatil desin
hırsız, pezeme(n)k, döyüs desin
umurunda olmaz
emme en yakınnarındakı,
senin birirbirin, ayilenden biri
böyle bi sıkıntı verdi mi var yaa
gözün dünneyi görmez valla
orda oluvusa do(ğ)rar köpe(ğe) atarsın

ulen arkadaş konak gibi evde üç baş gişi
nerene sığamadın yahu
bana, benim gibi birine yapılır mı bu
bundan sonura i(n)san
bağrını gubarda-gubarda gezebili(r) mi
o iş bireş zor gari
ilk iş bıyıkları kesmeli
bundan kelli, erkeğin deye ğezmemeli
emme haklı da olabili(r)
goya anam bunu “can yoldaşı” bildiydi
anamı gırmayan evde
huzursuzluk olmasın deye de
bana deyviremedi belli
anama ilaf ettirmeyce(ği)mi bili(r)
ne deyebili(r)..
ele!.. ezzatını …?

köyden getmeyi gafaya ğodum valla-billa
başga elimden ne ğeli(r)
emme elin adamı öyle demez ki
“bi anasına bakamadı” deller
“elin gızını gaçırdı da silkividi” deller
“garıynan anlaşamadı,
hakından gelemedi” deller
“çocukları olmayo da onun uçu” deller
“dulgarı çocuğu deği(l) mi,
“ver yesin, ört uyusun”
anca bu! elinden başga iş gelmeyo” deller
“geçinmeye gönlü yoğumuş da
mahanaya bakıyomuş” deller
“garıyı memnin edememiş
o da gomuş gaşmış” deller
“iki garıyı badaşdıramadı” deller
deler de deler gali..
elin ağzı ayran kesen mi?
elle(yh)!!.. ne zorumuş gardaş?


beygirleri daradım
öküzleri kaşa(ğı)ladım,
anca(k) ağşam bi türlü olmayoru
…
akşam olmayoru
ele-ğüne görünmeden bi (y)okarı çıksam
anama ıraslamadan eve bi sokulsam
otura galmışıyın batmanın gıyıcığına
erkek adam a(ğ)lar mı derler ya
gözlerimden siğim siğim yaş boşanıyoru
hinci ben ele ne decen?
ele-ğüne irezil olduk,
eyi ki bobam ıramatlık bu hallarıma şahit olmadı
gahrından gederdi zavallı;

emmimgil zaten mahanaya bakıp durular
“biz elimizinen verip durukana
bizim gızı almadın da”
üsdüne üsdelik bok yeycek gibi bunu aldım gaşdım
cekdiğim cereme
verdiğim başlık da ona keza,
hani dedim ya “fakır osun, bende görsün” deye
gülüşüvüdüler.. en yakınnarım bile
göya en yakınımdakınnar
uzak yakın fark etmeyo,
demek kiy-ne
gardaşın bile olsa fırsantını gollayo
tökezivisen de
ayağın bi kayvısın da
düşdüğünü görse de bi çıynayvısa
“akreb etmez akrabanın akrabaya etti(ği)ni
akreb çekmez akrabanın akrabadan çekdi(ği)ni”
yalan deği(l)..
hayat öyle bişiy işdee
vay beee!

derdimi ele nassı annadyın
ona-buna acırkana başımıza ğeldi
Allah var, valla kimseye gülmemişiyindir,
emme Allahdan gelene ne denir,
hinci bunda benim ne gaba(ha)tım mar
sabah keyindim, mallara endim
eşşe(ğe) bindim, ekinneri ğezdim
doğru türüs ne gayfaya ğederin
ne cığara içerin
ne eller gibi yalan yannış iş işlerin
kimseye “hacat” deye varman
kimsenin dedi-ğodusunda de(ği)lin?
dedim ya..
emrine bin şükür..

bereket versin bobam ıramatlık şahit olmadı
değilise, elin içine nası(l) çıkardık
bizim gız biğün zabahdan çıkdı geldiydi de
eletividiydim gerisin geriye
“-ele-ğüne karşı neydiyon bacım sen
dön evine hiş kimsenin habarı olmadan
sen benim şapkamı öğüme mi eğdirecen
hemen aşşa endim bi çuval dolusu saman
“saman bitdiydi de
anamgilden almaya ğetdim
agam da getirividi” falan de(y)cen
“-bi ta(ha) da bu tiyniyetinen gapımızı çalmacan
o ğadar, gelceğsen de enişdeynen

yoook bu adamı kesin-kes isdemeyosan
o iş başga, iki çocuğunan da olsa
ömrümün sonuna kadar bakarın valla
evel Allah başımın üsdünde yerin var
sen bana ıramatlık bobamın hatırasısın,
gardaşım deği namısımsın
meysuliyetin bende ne olsa

bu ev benim olduğu kadar senin de
neye deye sormacan,
bana da deyvime, ellere de,
o seni ilgilendiri,
gol gırılı(r) yen içinde galı(r)
bak! dediğim gibi,
kimseye de deyen deme,
sen bi dersin el on daha ekler
ardını aradın mı sonuna gadar geder de geder
pişman olsun valla”
..
emme ne fayda

sen eyicene bi düşün,
bak çocukların var
gakdı elimi öpdü,
“-ağa beni eletivi” dedi
Allah var böğüne gadak
ne ben sordum
“-neyidi derdiniz” deye
ne de o söyledi..
neminazım.. netçeyi değişdirmeyceğse
demeden duymasan da oluyosa
ne eşit, ne sö(y)le
garnıyın doymaycağı yerde
aşlığını ünnendirmenin ne gere(ği) var
öyle de(ğil) mi
sonura hemi arkadaş, neye enişdenin
izzeti nefsiynen oynayan yau
…
Allahı var, temiz arkadaş,
kimsenin şerinde-şorunda değil,
doğrusu buydu
vizdanım ıra(h)t
varısa bi bildiğin sen annat,
Allah’ı var hinci
ben onun hiş öyle gaylangaş bi işini
abidig-gubidiğini ğörmedim
elden geldik kadak çabalayo,
fitne-fesat değil,
eller gibi garısını,
ona-buna amele etmeyoru
evinin, çoluk-çocunun başında
daha ne isdeyen ben elin adamından
gapısı ayrı açılıyo(r)..
onun da var anası bobası
hısımı akrabası
öyl(e) de(ğil) mi

bacıma sormadım emme,
ağşam garannığı tıpırtıdan annadım bizikinin geldiğini
(y)okarı çıkdım
Allah var ya elime geçeni gafasına çarpacan
doğru geldiği yere
kimsenin a(ğ)zını bıçak açmayoru
en eyisimi ben de hiç oralı olmayan dedim

duralakdan bizim gız çıkağeldi
“-yau sizin derdiniz ne”
demeye ğalmadı
anam süprüleğaldı
“-bu abılaya bişiy denmeycek
yeter gari burama ğadar geldi
kim ne derse desin
edemecen gari ben,
nere ğadar gederse ğetsin
biz de gelin olduk
ben böyle şey görmedim
……………”
çığrınıyo
yırtınıyo
hemi de nassı
vay anası
neler oluy muş daa
bizim dünneden habarımız yog!

aslı-fesli olduğundan mı
evir-zavır işde,
“ağzından akanı
kulağı duymayoru anamın”
dedim de dedim
valla aslı-fesli yok
ipe-sapa ğelmez hep aynı şey annacanız..

bizim gız
“-ana sen bi(r) sus,
aççık ağzını dut,
böyle ederseniz valla billa yüzünüze bakman
yok öyle demiş
yok böyle demiş bana ne
kime ne..
sen neye güveniyon
ıra(ha)t depdi haral
sana bakacak, çeneni çatacak i(n)san bu
hiiş öle gızım mar deye güvenme
benim de var kendime ğöre
derdim tasam
bana kim bakacak”

anam daha söylencek
emme bacım
“-senin çeneni o çatcak
benden medet umma,
evim ayrı, yolum ayrı
benim de kendi dağıma ğöre dumanım mar
benden mafat bekleme” dedi..

bizikine de döndü
“-bak biz seni gardaşdan ileri bildik
benim dünya da gardaşımdan başka kimsem yok
gardaşımın takkasını eğdirenin
takasını yolar, gafasını gırarın
vallaha da billaha da ederin”
lafını bile bitirmeden
gakınca savışdı
kimsede “tıs” yok

anam dulgarı, daha bi(r) öykelendi
ha bire söyleniyo, bi cuvap alsa
daha zokurdanacak emme
annacında çıt çıkmayoru
gülesime ğetdi, bilemeycen neye valla
bakdım ki, garının suçu-muçu yok
neye yalan söyleyen hinci
o da bize Allahın bi emaneti
anam da cahil, yaşlı bi ğarı
o da gayınnasından çok çekmiş belli
bereket versin bizim ki bişiy demeyoru
en eyisi alıp garıyı
şe(h)rin yolunu dutmalı
ne len olu(r) gederiz, aş mezeri mi var

aklımı seveyin,
garıya “-gak” dedim
göz ucumunan, gayat zert!
“-neyin var neyin yoğusa topla” dedim
garı ayaklarıma gapanıyo “-etme” deye
anam da bi gasalma (valla-billa),
kendini bezirganbaşı sanıyo

“-yarın şere göçüyoz”
garı bakdı galdı, anam yere yığıldı
gurampa valla-billa
garıya iki-üç sardım
emme essah hinci ne yalan söyleyen

onun da çenesi açıldı
“-benim ne gaba(ha)tım var
anana sorsana neytmişiyin”
hazır fırsatını bulmuşakana
iki-üş daha

içeri sürüyvüüdüm
içerde birez daha cıngırdadı bu
dışardan bağırdım
“-şabık topla ne var ne yoğusa”
ün-ses yok
şee(hi)rde ben ne bok yeycen
benim elimden ne geli(r), neyderin,
“elimden kör eşşek su işmez” valla”

içeri ğirdim ardından mandalladım gapıyı
maşa buldum maşa
tokuç buldum tokuç
verip alıp endirdim
“-viyakla hey .mına godumun garısı”
garı yüzüme bakıyo
samıtlaşdı
“neydiyon sen der gibi” dineldi ğaldı
gaş ettim, o hala bakınıyo
verip alıp çarpıyon
yasdığa yorgana
yüklüğü deviriyon,
etirafda ne varısa
cencere-mencere, bavıl mavıl,
gap-gacak, tabak-çanak
bizim ki verip alıp yalvarıyo
“vurma memed
bi ta(ha) olmaycak
iki ğözüm öğüme aksın
bi ta(ha) getmecen
sış .oklarını yeyen”

neçeden sonura
anam gapıya yüklendi
yalvarıyo emme nası
“- ağzım-dilim guruyaydı da
demeden gedeydim
onun bi gabatı yok
etme yavrım
emdirdiğim südü halal etmen”
o yalvardıkça ben aşga geldim
verip alıp endiriyon tokucu yasdığa”
“-ana sus”
……
garı bi(r) yandan viyyaklayo
“-ele ele, n’olursun vurma”
bende söğmenin bini bi para
“-gedelim de netçesen et ana
goca eve sığamadınız iki garı”
epili bi bu hengame sürdü

eyi de ertesi zabah getmek-ilazım
bu işi gurudalım deyon emme nası(l)
duralagdan kapıyı aşdım
garı şorda ters-mers yatıyo
etiraf perlim-perişan, yatak balleli
emme.. bereket versin
bi tabak cam olduğundan ortalık seçilmeyo
anam dizlerime gapanıyo
“-getmen” deye

garıya “-gak anamın elini öp”
deye sümsükledim”
anam ptretik, nassı deragap
can havliynen sarıldı garıya
“-getmen”,
gözel gelinim, hu delinin aklını erdir
Alla(hı)n aşgına bişiy de
gederseniz ben neyderin”
….

“-aman gadın yavrım,
gözel gelinim.. de hu deliye,
akıla geleni dutmasın
pire uçu yorgan yakmasın
benim sizden keyri kimim mar
nere ğeder ne ederin
gederseniz yemind ossun kendimi intar ederin”
oyumuş..

o da oldu, onca çoluk-çocuğa garışdık
Allah var, garıdan çok
ıramatlık anamın emeğiynen oldular
bi ta ne çeneleri çıkdı
ne de birbirlerine “uf” dediler
öte ğet, beri ğel demediler
“donuz ölüyün körü” demediler
emme ne ben ne garı
bu gonuyu hiş aşmadık
üsdünden daş galdırmadık
şee(hi)re de ğetmedik tabii..

de! deycem epap, ev hali
her evde olu(r) böyle şeyler
gelin gısmı olu(r) da gaçmaz olu mu
bizden önüşkünner ne çekdi kim bili!”

..?!
“-sen hinci eteğindeki daşları at bakalım
ben bizim gızınan gonuşurun
sen halama bek yüz verme
onun senden başga çocuğu var

emme senin çocuklarıyın başga anası yok
yeğennerime hissetdirtme bence
akıllarından çıkmaz ölüp-ölesiye
her şeyden önemli geçinceme..

senin borcun halama deği(l), senikinnere
i(n)san çocuklarının anasını üzer mi be!”

..........

devam etsin isteyen Yorum yazabilir.