Kar ve başka şeyler...

• 13 Kasım 2017 Pazartesi 23:02:56

--
Masumiyetinin daha cenin halindeyken tasarlanmış, nefretinden çekilmiş bir silah gibi dayadı bakışlarını göremediği bir yaranın eğreti haline ...
hangi ifadenin hangi etkiyi yaratacağını biliyordu artık karşılaştığı yüzlerin her birinde ..
Rolünü iyi ezberlemiş ama repliğin ses tınısına uymayan bir çığlık vardı kalbinde ve onu bastırmak için susuyordu
sustukça ağzında kanayan kelimelerden boyanıyordu iç dünyası, her yer karanlık kırmızıydı her sokağın en sonunda karanlık kırmızısı bir keder bekliyordu onu ve gitmemek için direndikçe ayaklarının altından çekilen zaman taşları onunla birlikte yuvarlanıyordu...

Dağın karları ,ırmağın bulanık ,taşmaya hazır şımarık sularına hiç uymuyordu..
tam karşısında birazdan üzerinden geçeceği köprünün suileti duruyordu,yolun içi darmadağın edilmiş, tablodan fırlayan manzarasına dökülmüş çöp yığını yaprak ölülerine sahip çıkan asaletine tüküren bedevinin kabalığı gibi, arabasının
lastiklerinin altında ezilmesinden zerre kadar etkilenmeden kendini parça parça güne taşıyordu...

Işte gülümseyen yani ile az sonra kapıdan girecek ,sağına soluna hatta kapı kollarını temizlemeyi en öncelikli işiymiş edasında ,kendinin geceden kalma arsız halini afişte bir filmin tanıtım panosunda ki kadın kadar çekici zanneden temizlikçi kadına en içten selamını verecek ,odasına herkesten önce girmeyi ,girerken de her masanın üzerinde ki düzensizliği not etmeyi alışkanlık edinmiş, gri gözlerinde saklanmış bir ayının, pusuya yatmış halini yansıtan patronun bakışlarına küstahliğin en yüksek mertebesi sayılan kahkahalar eşliğinde günaydın diyecekti...

Kokusunda yüzyılların ağırlığını ,mistik havasını hiç kaybetmeyen ,içene keyif ve huzur veren kahvenin buğusunun dudak kıvrımlarında dolaşırken belki saniyenin binde biri kadar zaman parçasında, kıvılcımın bile yetişemediği bir hızla, bir hatıranın dokunuşu ile kendine gel diyordu beyninde ki karmaşık kılcal damarların içinde patlamaya hazır saatli bomba ayarı ...

işte yine bir parçası güne hazırdı
karanlığı dizinin sol yanına dokunan çekmecelerden birine kapatmayı başarmış ,karşına oturan, kimliğinin önemsizliğinden bi’haber şahsın içinde ruh olmayan hikayelerinden birine katılmaya hazır bakışlarını yüzüne yerleştirmeyi başarmıştı...

Pencereden baktı
usul usul yağan kar taneleri onu alkışlıyordu
yine başardın..
yine başardın
güne hazırsın !!!

Ne güzel şey insanın kendine eşlik edecek yüzbinlerce kar tanesine birden göz kırpabilmesi

...

YILDIZ