NAMLUNUN UCUNDAKİ BEN- KISIM -2 Bölüm-5

• 15 Ekim 2017 Pazar 00:10:31

NAMLUNUN UCUNDAKİ BEN- KISIM -2 Bölüm-5

İSTANBUL

Yıllardır bu binanın girişindeki dairede oturuyorum. Monoton geçen bir hayatım vardı. Ta ki bu akşama kadar. İş yerimde oyalanmasaydım belki de ona hiç rastlamayacak ve bu tekdüze yaşamım devam edecekti. Daha evvel söylediğim gibi iş yerimi geç saatte kapatıp eve doğru yürümeye başladım. Bizim sokaktan içeri girdiğimde saat gecenin on biriydi. Ona dikkat etmeseydim görmeden yanından geçip içeri girecektim. Ama gördüm duvarın dibine çökmüş korku dolu gözlerle bana bakıyordu. Bu bakışların ardında yardım isteyen sessiz çığlıklarını duyar gibi oluyordum. ‘’ Kızım senin bu saatte sokakta ne işin var. Evin barkın yok mu? ‘’ ‘’Yok’’ ‘’ Sabaha kadar burada mı oturacaksın? ‘’ ‘’ Evet’’ Durdum düşünmeye başladım. On dört on beş yaşında ya vardı ya yoktu. Kendi kendime başına dert alma Mustafa dedim geç gir içeri. Ama bu da benim kişiliğime sığmazdı. ‘’ Senin bir adın var mı? ‘’ ‘’Hatice ‘’
Mustafa _ Duvara sırtını dayadığın daire benim kızım. Seni bu halde dışarıda bırakamam. Gel bakalım. İçeri girelim ondan sonrasını düşünürüz.
Kapıyı açtım ve kızın içeri girmesi için kenara çekildim. Kızcağız bir tereddüt geçirdikten sonra içeri girdi.
Mustafa_ Karnın aç mı Hatice?
Cevap vermek yerine gözlerime bakmakla yetindi. Karnının aç olduğunu anlamıştım.
Mustafa_ Şu masanın başına otur Hatice önce karnımızı doyuralım ondan sonra biraz konuşuruz değil mi?
Hatice_ Olur.
Yemeğimizi sessizce hiç konuşmadan yedik. Ocağa çay suyu koydum. Su ısınırken ben de Hatice’nin karşısına oturdum.
Mustafa_ Anlat bakalım Hatice neden buradasın. Seni ailen merak etmez mi?
Hatice_ Etmesinler. Ailemin yanına dönmem mümkün değil.
Mustafa_ Neden? Şu anda çok üzülüyorlardır.
Hatice_ Tabi çok üzülüyorlardır ama benim için değil, beni yaşlı bir ihtiyara karı olmak için satıp alacakları paraları alamadıkları için.
Mustafa_ Anlaşılan başın dertte
Hatice_ Bu kadarla kalsa iyi kendime bir hayat kurmaya çalışırım. Ama başarırım ama başaramam. Esas derdim başka
Mustafa_ Anlat bakalım.
Hatice_ Evden kaçtıktan sonra kadın tacirlerinin eline düştüm esas onlardan kaçıyorum ama daha fazla kaçamayacağım yakında beni bulurlar.
Mustafa_ Şimdilik bunları düşünmeyelim. Çaylarımızı içelim. Ben sana yatacağın yeri gösteririm yatarız bu konuları da yarın konuşuruz. Şimdi çayın tadını çıkarmaya başla bisküvi ister misin?
Hatice_ Sen yersen bende yerim.
Mustafa_ Tamam anlaşıldı.