Cumhuriyet caddesinde bir börekçi dükkanı
Kervan Börekte beş on dakika


Bugün yazı hayatımda hiç yapmadığım bir şeyi yapacağım. Bu yazıyı okumadan evvel şunu bilmenizi isterim ki ben ne bir gurmeyim ne de yemek eleştirmeni. Ama bahsedeceğim mekânda bir bardak çayı huzur içinde içiyorum. İşte bu yazıyı yazmamın tek nedeni bu.
Sabah iş yerime gitmek için evimden çıkıp yürürken bizim sokağın caddeye bağlanan köşesinde bir börekçi dükkânı var. Önünden geçip caddede yürümeye devam ederim. Bizim pasajın tam karşısında bu işleri de yapan bir pastane var. Börekleri de gayet iyidir. Ama ona da iltifat etmem. Pasajdan yaklaşık elli adım ötesinde çaprazımıza düşen sokağın hemen köşesinde bir börekçi salonu daha var. Kervan börek. Öyle kocaman süslü bir yerde değil. Peki, ben burayı neden tercih ediyorum. Yolumun üzerinde o kadar pastane ve börekçi salonu varken.
Salon dikdörtgen konumunda ben genellikle dışarda oturup çayımı içmeyi tercih ediyorum.
Hemen dükkânın dışındaki masalardan birinde çayımı içip sigaramı tellendirirken Manzarası olmayan manzarayı hayal ediyorum. Hayallerimin içinde kaybolup gitmekten daha güzel ne olabilir ki? Arkadaşımla karşılıklı yapılan sohbetlerin tadını nerede bulabilirim. Burada geçireceğim beş on dakika içinde gerçekleştiremediğim hayallerimi yaşamak isteyip de yaşayamadığım hayatımı, ya da yıllar öncesine dönüp gençliğimi arayıp bulmak kadar güzel bir şey olabilir mi?
Bu yazıda bir gerçeği daha yansıtmam gerekiyor. Bu mekânda çalışan elemanları ve sahibinin müşteriye karşı olan güler yüzünü de hesaba katmalıyım. Kısaca özetlemek gerekirse o mekânda bir bardak çaya hayallerimi satın alıyorum.
Bu yazı yazarın kendi kişisel görüşüdür.


Tuğrul Ahmet Pekel