Yeniden geleceğim sayfanıza umarım rahatsız etmem zira okumaya doyamadığım çok değerli bir paylaşımdı.
Ne tuhaf bir duygu değerli hocam.
Şiir.
Ne çok vakit kaybetmişim.
Orhan Veli'nin bir şiir kitabını almıştım çok çok uzun yıllar önce ve tek bir şiirini bile okumadan sahafa sattım ne de olsa çok başka bir dünyanın ferdi idi.
Çalışma hayatımda şiir ne işime yarayacaktı? Sonra yine aynı dönem bir kaç şiir yazdım daha doğrusu yazdığımı sandım ve hepsini düne gömdüm.
Ve ansızın kendimi yazarken buldum: sözüm ona şiir yazıyordum ve ne kadar yetersiz olduğuna vakıf oldum geçen zaman içinde ve asla da şiir yazdığımı iddia etmem daha doğrusu iddia edemem yoksa büyük haksızlık etmiş olurum ustalarıma.
Kısa bir süreliğine yazmayı bıraktım üç beş yazı karaladım ve sandım ki boğuluyorum daha doğrusu öldüğüme emindim.
Kısacık bir zaman dilimi uzak kalmak: hem siz değerli kalem dostlarımdan hem de yazıp çizmekten.
Aklıma gelmişken bir şey eklemek istiyorum izin verirseniz:
İlk şiir kitabımı aldım sevgili Cemal Süreya'nın ve görünen oydu ki ben ne nefes alıyormuşum ne de şiir yazıyormuşum.
Çok uzun süreli okuma yapmasam da elit yazıları, şiirleri doyumsuzlukla okuyorum sanırım kaliteli bir zaman dilimine rast geliyor lakin ömür mü yeter hocam ya da okuyacak şiir mi biter?
Sanırım yazınız beni çok farklı boyutlara taşıdı.
Ayrıca kendi adıma-ki eminim ki sevgili gönül dostlarım da benimle hemfikirdir-çok çok teşekkür ediyorum değerli paylaşımınız adına.
Bilginin enginliğinde kaybolmak ve yine bulmak çıkış noktasını ve sevgiyle eşlik eden bizlerin paylaşma ve birlikte yol alma arzusu.
O kadar çok şeyi aşmak mümkün ki bu anlamda şükür doluyum ve biliyorum ki huzurun adresi işte tam da bu: öğrenmenin verdiği mutluluk, paylaşmanın da büyüsü.
Var olunuz efendim.
Sizlerin varlığıdır hayatı yaşanır ve mutlu kılan ve kalp gözümüzle yaşadığımız her an ki maneviyatın uzantısında bizler kaniyiz eksiklerimize ve sevginin dokunulmazlığında birbirimize yoldaş olurken.
Saygılarımla değerli hocam.