Öfkeli zamirlerle işin yoksa eğer aslında derdin yoksa evrenle ama derinse içinde nükseden.

Z/amirleri yok etmek belki de kararan gecenin iğne deliği sonra da işin yoksa geçir ipini dertlerinin o iğne deliğinden.

Zanlar müsebbibi mutsuzluk şarkısının çalıntı nakaratında debdebeli bir söylemi ya da işkence bazında algıladığın o şaibeli yangın.

Nereden çıktıysa bu serenat ve ferman bildiğin en asılsız acı kadar kursağında bırakmışsa umudu…

Tükenen zaman, çalınan ama çaldırma kaygından da uzaksan artık hele ki çalım çalım gezinen imge sağanağında akılsız başın cezasını şiirlerin çekiyorsa.

Göstermelik belli ki sevginin makamına sığdırdığın ama sığamaz iken düş birikintisinde üstüne başına sıçrayan kâbuslar.

Göreceli aslında ama nadide bir sunum takriben asırlara sığan yine de sevecen bir tebessümden payına düşmemeye aday sırdaş bir varlık ki hicap ettiğin aslında karalandığından da uzak hele ki adayı isen yalnızlığın ve süreç içinde müridi olmuşsan.

Diyeceklerimden dediklerime uzanan; demekle yazmak arasındaki o bağ ve içime çektiğim gecenin karbondioksiti sonra demezler mi; neden hala boğulmadın?

Sormadan devam etmek yine de fellek fellek cevabını aradığım.

Korkular nasıl ki zimmetli evrene ve koyundan farkı olmaksa insan denen canlının…

Sevdiklerime mal ettiğim bir acı.

Sevmelerden kayıp da içine düştüğün çukur ama kinden arınmakla yalnızlık arasında gidip geliyorsan…

Yok mu bir orta yolu peki?

Hani olur da başımı dayadığım dahi ihanet eden öfkeli bir imbatsa ve kayıtsız koşulsuz varlığımı sunmuşsam… ki nazarında etkin değil de etmen bir karşılık bulmaktan da imtina edip.

Zehrinden soluduğum evren.

Solungaçları kayıp hangi canlı ki?

Metazori yaşamak mı koymadığım başlık, güncemde satır arasına yığmakla yığılmak arasındaki o fark?

Düpedüz aldatılmışlığım en çok da kendimden çekinirken yoksa beyit beyit sömürülsem ne olacak?

Gölgelere vasiyetimdir geceyi öldürdüğümün resmi ve aşka kıyımımdır aşktan nasibini almayan evrenden yana ise sıkıntım…

Sevginin kurtarıcı tek güç olduğuna dair inancım, sana da elveda!

Gece gözlü şiirlerimden payıma düşen acıya ise Eyvallah belki de katmanlarında savrulduğum o haşin bedeller oysaki masumiyetin asla ırgalanmadığı bir dünya hayal etmiştim.

Payidar olan ne ise zaten benlik bir zincir ve kuramları ihlal ettiğim kadar haklarımı ihlal eden kuytulara serzenişim yine mavi gözlü bir rota, o gönül bahçemde şakıyan bülbüle nazirem.

Dikenimden sızan bir acı yine için için kanadığım ve bandığım hüzün hem de delik deşik ruhumun girizgâhında, hoşbeş bir yürekte asılı kalan.