Halaa..Halaa...
Evimiz mezarın yanındaya.
O gün arefe  çoluk çocuk oruç tutulur.
Kuşluk itibari ile mezarın yolunda pusuya yatırılır ki. Seken bir ikram olmasın. Hele birden fazla kardeşseniz. Bir kaç dağıtım merkezine  aynı anda ulaşma imkanınız vardır.
Mezarı başında arefe günü özellikle çocuklara dağıtılan  ikramdan bahsediyorum.
Adeta bayram provası o gün yaşanır. Herkesin elinde bir çıkın (o zaman market poşeti nerde)  o mezar senin bu mezar benim. Akşama değin arefe mezar nöbeti sürer giderdi. Bi de oruçsanız ilk kez. Dağıtılan her ikram kıymete biner. Özenle heybeye atılırdı.
Taze çörek,mevlit şekeri,kuru üzüm,çedeneli kavurga mevsimine göre meyveler... En kıymetlisi lokum,bisküvi, sormuk şekeriydi. 
Kaymaklı yuvarlak oylum bisküvisi veya gofret  yada nadir de olsa meysu meyve suyu dağıtımı yapılacak tahmini mezarlara  ya nöbetçi bırakılır ya da sürekli yakın takibe alınırdı.
Yanaşan bir arabadan elinde sini değilde kutularla inilirse tüm ekip onların peşine dizilirdi. Biliniyorsa onlardan önce en stratejik nokta olan mezarın ayak ucunda yer tutulurdu. Belliki "dükkan malı" dağıtımı olacaktır.
Dagitim yapan ve "Halaa halaa"naralariyla inleyen mezarlıkta izdihamdan dağıtıcı hala zor sıyrılıp kurtulurdu.Kaçırırsananız bu iki ikramı, akşama kadar yaptığınız birikimin fazla anlamı kalmazdı.
Nihayetinde dağıtım seromonisi son bulur du.
Olsun eve vardığınızda ikindi üzeri. Tandırın yandığını görür de varsın ceviz ve fındık olmasın. Kavrulan "miyana" kokusu ve sonradan "bağlanacak baklavanın " lezzetini düşündükçe ne oruç ne de mezar yorgunluğunuz kalırdı.
Cami cemaatinin konvoyu ikindi namazını müteakip topluca mezara gelir.  Bekir Hocanın duasıyla kabir ziyaret programı da sonlanırdı.
Bu gün arefeydi.
Ve yarın bayram...