Omuzumda başın eksik, yatağımda kokun 
Tenimde tenin eksik, gel de bir dokun 
Gecelerden uykum eksik, yüzde tebessüm 
Elimde elin eksik, yaşlı hep gözüm...

diyordu şarkı di mi.?

:)

Benim doğrum her zaman herkes tarafından kabul görmeyip, bir başkasının yanlışı ise neden hep boşluk doldurarak geçmesin ki hayatım! Bu durumda içim içime sığabilir mi, bir kişi ya da bir durum bana yeter mi Dünya'da onlarca alternatifi varken, diye düşününce insan bir dönem eksiğin tamamlandığının farkına varamayabilir. Aslında Olması gereken, haklı bir hissiyattır eksik hissediş. Yaşamak için sebeptir. Eksik hissetmediğin an bireysel yaşamın bitmiş farklı bir basamakta ya biriyle iç içe geçmiş bir bütünü oluşturmuşsundur ki bunu herkes kaldıramaz ya da hayatta var olanla tatmin olmayı bilen sıradanlığa sırtını dayamışsındır. Sıradanlıkta, her gün aynı kişi ile olmakta sıkar. Hep daha iyisi, hep daha ruh eşi arandığından mı ne hayat adına sahip olunanlar yok olur aniden, var olan eş'de gider genelde.

Götürdüğü eksiksizlik'tir sadece, ikiye ayrılmış bir bütünün izniniz olmadan sizden kopan kısmı...

Sevdim ben bu yazıyı