Arabesk Sanatın Ucubesidir

• 14 Haziran 2017 Çarşamba 12:26:44

Arabesk sanatın ucubesidir. Çünkü o, görünürde her defasında bıçağı en derine saplayan bir sevgiliye benzer. Yüzünün güzelliğiyle seni sersemletirken, çözüm üretemediği ve sorunun bir parçası olduğu için umuda ihanet eder. Bir defasında içkili bir mekânda hiç tanımadığım bir adam bana demişti ki, "sabahları saat altıda yırtık ayakkabısıyla sanayiye giden gözleri uykulu çocuk, arabeske değil de neye ait olacak?" Sözde durum analizi yapıyordu arabesk. Oysa yalnız kendi zavallı deneyimlerini anlatırken çözüm üretmiyor, üretemiyordu.

Emrah, yıllarca: “ben acılar çocuğuyum” derken acaba “acıların çocuğu” karakterinin örnek bir “vatandaş” olduğunu mu sanıyordu? Ama acı çekmenin gerçekten de zor bir zanaat olduğunu bilinçaltında anlamış olacaktı ki, bunu kullanarak dolaylı yoldan yardım istiyor, dileniyordu. Bunu yaparken de canımıza ot tıkamayı ihmal etmiyordu tabi.

İnsanların içine düştüğü bataklıkta daha da derine inmesine yardım eder arabesk. Arabesk şarkıların dizelerini iyi dinleyin. Ana temasında nefret vardır. Sevilen eğer ki karşılık vermiyorsa yok edilmesi gerekir. Hatırlayın: "seni benden alamazlar ya benimsin ya toprağın!" Bestelenmiş hemen hemen bütün arabesk şarkılarındaki verilmek istenen ana mesaj aşağı yukarı budur. Arabesk, kendince bir aşk tanımı yapar ve bu tanımda sevgisizliğe yer yoktur. Karşılık vermeyen kadın yolludur bu tanıma göre. "Herkese şapur şupur" sözünde bile bozulmuş bir kültürün asalak militanları gizlenir. Kapkara dizelerle yazılmış bütün bestelerin ana hedefi kadındır. Çünkü bu dizeleri yazanlar, toplumda yer edinememiş ve uçkuru her daim aç kalmış erkeklerdir. Üstelik arabesk tutkunu kadınların sayısı da şaşılacak derecede fazladır. Soralım kendimize. Bu dizeleri yazanlar hangi kültürden beslenir? Kaç kitap okumuş, kaç felsefe eskitmişlerdir. İşte insana hiçbir çıkış yolu gösterememelerinin nedeni de tam olarak budur. Çünkü çıkış yolunu kendileri de bilmezler.

Arabesk bu yüzden aşkı insanlara yanlış tanıtır. Bugün kadın cinayetlerinde hâkimin sorduğu sorunun cevabına baksanıza: "Neden öldürdün kadını?" "Çok seviyordum hâkim bey!" Hâlbuki çok seven çok koruyucudur. Onun kılına zarar gelmesini istemez. Eğer çok seven çokça öldürüyorsa, bu sevgi değil hayvani bir duygudur ki karşılıklı alışverişlerdeki gibi ticarete girer. Bu türden bir akıl bozukluğu, "ya benimsin ya toprağın" sözünün dışa vurumudur işte. Arabeskten uzak durun. O sanatın ucubesi. Hatta sanat ile yan yana getirilmesi bile hata!