İnsan en çok kendi gurbetinde

• 3 Mayıs 2017 Çarşamba 23:06:52

Acıların gölgesine sığınmak yerine, ya da mutluluğu dibine kadar yaşamak varken neden kaçarız bilinmez. İçimiz kan ağlarken, mutlu rolüne sığınırız kimi zaman. Tam mutluyum dediğimiz vakit de hüzne ram olmuş vakit gelir aklımıza. Kendimizin katili oluruz sebepsiz. Sonra hemen şöyle arkadaş ortamından sıyrıldık mı, kendimizi alıp karşımıza sessizliğin iklimini kucakladığımızda, şöyle bir göz atarız ucundan kendi halimize. Sonra akabinde geri kapatırız. Sanki irdelesek kaybolacak gibi. Sanki bu gurbetliği seviyormuş gibiyiz.O yüzden diyorum insan en çok kendi gurbetinde bekçi. Kendimizi gurbetin eşiğinde bırakıp kaçmak ne kadar doğru bilinmez.Ama kendimize bir gurbet oluşturduğumuz gerçek.