Bedri ağabeyim; bu yazını bir vesileyle yeni gördüm.
Bu zamanda hiçbir kariyeri, iş geçmişi, emeği olmadan servet sahibi olan, aldıkları rüşveti para sayma makineleriyle sayan, ayakkabı kutularında biriktiren, hak etmedikleri servetleri kamyonlarla taşıyarak bitiremeyenler ve bir özürlü maaşına bu hırsızların kıçını yalayan ve ülkesini satan şerefsizler olduğu sürece bu emekçilerin değeri ve çektikleri bilinmez.
Allah alın teriyle kazanan her insanın yar ve yardımcısı olsun.
Yazınız mükemmeldi. Kutlarım.

Ekmeğin ille de taştan çıkması mı gerekiyor? Bazen çöpten, bazen lağımdan bile çıkar. Yeter ki namusuyla, alın teri dökülerek kazanılmış olsun.

Bu bağlamda kağıt toplayıcılar dediğimiz bu insanların yaptığı iş bence en kutsal işlerden birisidir.

Oldukça önemli bir konuydu değerli abim. Bence de onları hor ve hakir görenler bir elin parmaklarını bile geçmez. Hele hele de çocukluk yıllarımın geçtiği Beykoz'da çocukken sokaklardan şişe toplayıp Paşabahçe Cam fabrikasına sattığımızı düşününce onları daha da seviyor ve takdir ediyorum.

Selam ve sevgiler.

Kağıtçının dünyasını yansıtmana diyecek yok. Tam puan. Onlara çok yakın biri olarak gözlemlerime dayanarak içlerinde tıksinti duyulacak olanlar da yok değil, diye düşünmekteyim. Zamanında az daha birinden dayak yiyecektim, canımı zor kurtardım. Bazan kendilerini acındırarak, insanların duygularını sömürerek, geçinmeye çalışanlar cingözler de olmasa... Birbirlerini boğazlamasalar... Neyse onların dünyalarına daldıkça yanlış sözler geveleyeceğim diye korkuyorum.
Bence hayatı algılamak için o arabayla sokakları dolaşmak lazım. İnan ki o insanlar, baktıklarında herşeyi çöp gibi görmekteler. Böyle düşündüklerine kendimden esinlenerek söylüyorum. Bir zamanlar ben de boş bira şişesi toplarken insanları bileşişe gibi görmeye başlayınca baktım ki kafanın tiriger kayışı sıyrılacak, erkenden vazgeçmiştim o kutsal meslekten...
Ellerine sağlık abicim.
Selam ve saygılar...

Güzel bir konuyu kaleme almışsınız... Kendi adıma ,teşekkürler ve TEBRİKLER!

:( sen yazarsın da görmezden gelir miyim...

hayatta her zaman sizden bir adım önde oldum
sabah güne başlarken
sünü en iyi değerlendirirken
benden başka hanginizin arabası
bizzat kendisinin imalatı
ben sizi çöpünüzden tanırım
siz aynada bile tanımaz beğenmezsiniz kendinizi
hanginizin eşi
bekler benim eşim gibi
eşim yolumu gözler benim
ben gibi eve gelin de kabul görün eşinizden
hastirin len!


tebrikler Güzel İnsan
var olasın..

Bugün Fatih'te yanımdan uzun saçlı bir delikanlı hızla sürdüğü arabasının direksiyonunu bana çarpmamak için sola kırarak hızla geçti.Bir an göz göze geldik.
Güleryüzlüydü.
Hatta gözleri de gülüyordu.
Eli kaldırıp "özür dilerim" dedi.
Ben de iki gözümü kapayıp "önemi yok" dedim.
Dedim de o kağıt-naylon dolu el arabası bana çarpsaydı yere düşerdim herhalde.
O an düşündüm ; bu delikanlı da ailesi için çalışıyor.
Onuruyla hem de.
Bedri ağabey ince ince dokumuş.
Güzel bir kilim gibi ruhumuza işledi.
Sağolsun.
Selam olsun.
Ellerinden öptüm.

Girişte takıldım kaldım
baktım ki birçok yorum sahibi de benzer ifadelere yer vermiş.
Tiksinmek iğrenmek gibi bir lüksümüz yok ancak onlara yardım edebiliriz. atıkları cinsine göre ayırırsak yani kağıt, plastik ve camları ayrı ayrı poşetleyip öyle koyarsak o adamlara az da olsa yardım etmiş oluruz zira borçluyuz. Ahkâm kesmek gibi düşünülmesin lütfen sadece borçluyuz ve bu borçtan haberimiz dahi yok demek istedim.

Değerli yazar ne utansınlar ne de ar etsinler ekmeğini taştan çıkaranlar. Onları hakir gören var ise de yuh olsun derim sadece.. Ama öyle bir zamanda yaşıyoruz ki hırsızlık ve ahlaksızlık alkış alırken namusuyla yaşamak enayilik gibi algılanıyor ne yazık ki..

Sevgilerimle...

Bedri Abicim, kağıtçılar bu ülkenin en gerekli insanlarındandır. Geri dönüşümün olmazsa olmazı bu adamları kimsenin hakir görmeye hakkı yok. Kimsenin emekçilere aşağılayıcı gözle baktığını da sanmıyorum. Bazı kendini bilmezlerin dışında.
Eminim kağıtçı kardeş bu yazını okusaydı gözleri dolardı. Ellerinden öperdi.
Canı gönülden kutluyorum güzel abicim. Sevgilerimle.

asıl emekçilerimiz o ve onun gibilerdir. Hergün gözümüzün önünde ama görmediklerimizdir onlar. Hatırlattığın için teşekkürler abim.

okuduğum bu hissi yazıyı görünce kendime bir kez daha iyi yapıyorsun dedim

ne zaman bir çalışan görsem mutlaka selam verip hal hatır sorar kolaylık dilerim

iyi ki varlar hayatımızın sessiz parçaları

ne güzel kaleme alınmış böyle vefalı bir yürek tarafından

teşekkürler paylaşıma

saygı ve selamlar Bedri Bey

Ben;
Pencerelerinizden, balkonlarınızdan tiksintiyle baktıklarınızdan biriyim.

***Elleri öpülesi insanlarsınız***

böylesi ağır bir işi, ağır derken çöplerin içinden ayıklamak , çöplerin içinde binbir mikroplarıda göze alıp. Dediğiniz gibi hiç konuşmazlar Bedri bey. Bir sabah çok erken bir saatte hav havımı dışarı çıkardığımda bizim çöp konteynırında rastladım, günaydın usta dedim, cevap vermedi , devam ettim biliyormusunuz sizlerle ben gurur duyuyorum ,alnınızın teriyle el avuç açmadan bu zor işi yapmaktasınız, tebrik ediyorum ,abla biliyormusun neden cevap vermedim dedi, kimse benle konuşmaz yüzüme bile bakmazlar bu pis işi yaptığım için ilk defa duyunca ondan sustum ben.Çok teşekkür ederim kıymet verdiğiniz için dedi. İnanın içim çok kötü burkuldu...

Evet Bedri bey çok duygusal çok derin bir konuydu, ve çok güzel bir anlatım olmuş. Tebrik ediyorum efendim...
Selam ve Saygımla...

Bu insanlara her rastladigimda, kolay gelsin, iyi aksamlar derim. Cunku genellikle aksamlari calisirlar. Ekonomiye katkilari cok buyuktur, senin bu konudaki cumlelerin ise yurek yakiyor. Hem israfi, hem de vurdum duymazligin belgesi gibi. Her zaman oldugu gibi dokturmussun koca usta, iyi ki varsin.

konu mütevazı ama kalem devasa..... okuyunca kişi hayatın gerçeğini anlıyor.... buda kalemi eşsiz Bedrostan sağ ol can saygılarımla