SAYIKLAMALAR (Rüya değildi))

• 7 Eylül 2008 Pazar 02:44:11

Toprak damlı bir ev kiralamıştı babam. Biz üç çocuk burada yaşayıp, hemde okulumuza devam edecektik;öyle de oldu. Pencerelerimizin bakıştığı bir komşu ev vardı. Bu evden her sabah beyefendi bir adam çıkardı; inadına yakışıklı, inadına tırındaz bir adam. Her gün onu yolcu eden bir hanımefendi; inadına kibar ve güzel. Çocuktum ya, ders dönüşleri ekmeğimizi alıver dediler; ben de yüksünmeden hergün iki ekmek alıp gelirdim. Öyle nazik teşekkür ederdi ki hanım, ben bile duymakta zorlanırdım sesini...

Bir gün kıyamet gibi bir fırtına oldu. Sabah kalktığımızda, kapımız ve penceremiz kaybolmuştu. Biz sanki artık yoktuk! Çocukluk bu ya, ağladım!...Sonra kürek sesleri ve insan sesleri.. Ah! Işık gözükmüştü. Dışarı çıktığım da nazik ellerinde kürekle bu adamı gördüm. Nasıl çaba harcamıştı...

Yine bir sabahtı kapımızı çaldı, yalnızca bana, ’Hadi gidelim’ Dedi, takıldım ardına..Yeni bir yurt açılacağını ve oraya müdür olarak atandığını, beni oraya götürdüğünü söyledi. Yeni bir bina ve kaloliferliydi. Bu önemli şeydi burada...Doğrusu beyenmiştim ama, ya diğerleri Onlar ne olacaktı ve ben nasıl anlatacaktım?. Kararımı verdim ve bir şubat sabahı çantamı alıp yurda yerleştim. Cam kenarında mahalleyi gören 36 No’lu ranzanın alt yatağı bana verildi. İlk hayallerimin olgunlaştığı yer sanırım bu cam kenarındaki yatağımdı. Dalap dalıp giderdim. Onlarca arkadaşım oldu ve komşum müdürümüzdü.

İşte bu yurtta kaldığımız dostlar her yıl bir piknik yapar, birde iftar verirler. Beni de her yıl sağolsunlar ararlar..Mümkün olmamıştı. Bu yıl daveti alınca kafama koydum ve çıkıp geldim. Üsküdar’dan boğaza bakan Fethi Bey Korusunda yer ayarlanmış. Akşama kadar oyalanmdım ve sekiz sularında konağın merdivenlerini tırmandım. Bir çok gurup vardı. Çaktırmadan taradım. Tek aşina yüz göremedim. Görmüştüm de aslında tanıyamamıştım. Aradan tam otuzaltı yıl geçmiş. Sorarak gurubuma ulaşabildim. Yaklaşınca tek bir arkadaşımı çıkarabildim. Diğerleri mi? Yüreğimdeki yerlerindeydi... Tek tek çıkarıp oradan yüzleştirdim. Hepsi ne kadar değişmişti, tabi ki bizde... Doktorlar, mühendisler, öğretmenler, belediye başkanları, iş adamları ve memurlar...Çok duygulu anlar yaşadım Fakat iki kişi vardı ki, onlar biraz daha yaşlı ve yorgun...Kim oldukalrını sorduğumda; birisi zamanın lise müdürü, diğeri benim komşum, ağabeyim, sevgili müdürüm. Yerimden kalktım ve hiç bir şey söylemeden sarıldım. Çok şaşırdı ve çıkaramadı. Nasıl çıkarsındı, biz bu yaşta çıkaramayınca! Değerli dostlarım doyumsuz bir gece yaşadım, yaşıyorum...

Sizlerle bir Üsküdar gecesinde sıcak sıcak paylaşmak istedim. Selam,saygı...