KARŞIYAKA MEZARLIĞINDAKİ ANA

• 30 Ocak 2017 Pazartesi 15:36:19

Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan 12 Mart 1971 muhtırasndan sonra asılıp, Ankara’daki Karşıyaka Mezarlığı’na gömüldüler.

Ben görmedim;gören bir yakınım anlattı: İşte orada, üç gencin mezarı başında dolaşan bir kadın varmış.70 yaşlarında. Yoksulluğu giysilerinden, göçmüşlüğünden besbelliymiş. İki büklüm, yüzü buruş buruşmuş...

Denizin, Hüseyin’in,Yusuf’un mezarına çiçek atan, su döken herkesin yanına sokuluyor, derin derin mezarlara baktıktan sonra soruyormuş.

-Benim oğlumu da tanırmıydınız?

-Senin oğlum kimdi ana? diye soruyorlarmış ona...

-Oğlumun adı Hüdai Arıkan

-Ah...Hüdai Arıkan...Kızıldere’de öldürülen genç.

Öldürülmeden bir yıl önce görmüştüm en son oğlumu, Benden sonra gören kim? Benden sonra görenleri aıyorum, deyiverirler mi bana: Nasıldı? Sağlığı iyi miydi? Neler dedi?

Bir süre susuyormuş. Sonra bakışlarını mezardan ayırmadan : ’Bana oğlumu anlatır mısınız? Çok özledim onu...Kokusunu, beni öpüşünü...’

Görenler anlattılar: Kutsal günlerimizin bitimindeki her bayram Hüdai Arıkan’ın anası, Deniz’lerin mezarı başına gidiyor, mezarlıktan el ayak çekilinceye dek, orada oğlunu en son kimlerin gördüğünü, çiçeklerin, kasımpatıların arasından sorup soruşturuyor, sonra...

Sonra artık hiç kimsenin gelmediği, tüm ziyaretlerin ardının kesildiği bir saatlerde, gözleri karanlıklar dolu, kucağında oğlunun arkadaşlarının topladığı çiçeklerle, kalın postallarını sürüye sürüye mezarlığı terk ediyor, kentin ışıkları yanmış gürültüsünde eriyip gidiyormuş.

Ey darbeciler, size sesleniyorum, duyun sesimi:

’Bazukalarla ölüsü paramparça edilmiş bir ananın oğlunu en son görmüş olanı bulabilirseniz, ona deyiniz ki: ’Hüdai Arıkan’ın 70 lik anası her bayram sabahı elinde çiçeklerle seni Ankara’nın Karşıyaka Mezarlığında, Deniz’lerin yattığı gömütlerin başında, özlemle, umutla, sevinçle bekliyor. Ona oğlunu en son nerede gördüğünü, neler konuştuğunu, sağlığının nasıl olduğunu anlat bir bir...

ANLAT...’