MUTLULUĞUN KAPISINDA BİLETSİZ BEKLERKEN…

• 5 Eylül 2008 Cuma 18:55:05

MUTLULUĞUN KAPISINDA BİLETSİZ BEKLERKEN…
Nedense hayat,insanın sol yanında sürekli kendini eksik hisseden bir yara bırakıyveriyor.Nerdeyse insanların hepsinde bu yaranın izi taşınıyor.Bu yara bir bakıma izbeli sonbaharlara bürüyor, insan benliğini.Öyle bir sonbahar esintisi kopuyor ki yürekte,bir an nutuk dolu ürperişlerle doluyor hayat.
Buğulu gözlereden süzülen hüzünlü bakışlarar,arşa kadar uzanan sitemi barındırıyor içinde.Kimilerinde
Bu acı sonbahara değil,kışın acımasız ayazında denk gelmişti.O an büyük ve küçük yürekler,hep beraber o acıya kenetlenmişti.O gün kuşların kanat seslerinde bile,matem kokan bir çığlık yatıyordu.
Hastane kapısında hahoooo….hahooooo…diye kopan haykırışlar,gazaptan kopan bir travmayı andırıyordu.Öyle derin ve içten bir sızıya bürünüyordu ki ,iliklerine kadar acıyı hissetmek mümkündü.
Büyük yüreklerden kopan çığlığın yanında,birde küçük yüreğin o acıyla beslenen gözyaşları yok muydu…Korkunç bir gündü.25 Aralık’ın içleri sarsan o ayazında,trafik canavarına yenik düşen babanın acısı büyük ve küçük yürekleri birbirine kenetlemişti.Acı haykırışla sarsılan o karabalığın yanında ,babasını kaybedişin ezikliğiyle,acısıyla gözyaşı döken küçük Jiyan’ı unutmak mümkün müydü?Küçük jiyan,derin bir poyrazı besleyen acıyla birlikte kalabalığa seyirci kalmıştı.
Annesi ise kalabalığın arasında düşüp bayılmıştı.Kolay mıydı yavrularının babasını derin bir acıyla kaybetmesi.Bundan sonra üç küçük yürekle birlikte onsuz,hayat yolculuğuna devam edecekti.Sol yanında kendilerini eksik hisseden yarayla yalnız kalmışlardı.Çocuklarının okuması için,köyden ilçeye taşınan aileyi yine zor bir hayat bekliyordu.Anne yüreği,yoksulluk içinde çocuklarını okutma mücadelesi vermişti.Annenin çocuklarına,engin mavilere bürünen bir hayat temennisi vardı.O artık,çocuklarının kaygılı bir gelecek taşımaması için mücadele etmişti.
Ortanca oğlu Delil,sol yanında taşıdığı eksiklikle birlikte,sekizinci sınıfa kadar gelmişti.OKS sınavına,hayatına atacağı yeni bir umutla girmişti.Delil,Derik’teki zorlu yaşantısında,yeni ve umut dolu bir hayata imza atmıştı.Hakkari Fen Lise’sini kazanan Delil,yaşadıkları zorluklara gölge düşürmenin başlangıcını yakalamıştı bile.Derik,içinde fırtınadan kopan azimli ve güzçlü yürekleri taşıdıkça,daha büyük başarıların elde edileceğine inanan yürekler çağalmaya yüz tutacaktı.Daha nice Delil’ler ,Derik’te zorlu bir mücadeleyle bir yerlere gelmenin sevincini yaşayacaktı.
Onlar ailece,kendi benliklerinde hazan bulaşan korkulardan ve mecalsiz yorgunluktan arınmak uğruna derin bir mücadele vermişlerdi.Delil yanında babası olmadan,hayatın bir kısım zorlu sınavından geçmeyi başarmıştı.Yinede kendini eksik hisseden,yarasını taşıyordu içinde.O,hayat mücadelesinde her ne kadar başarılı bir adım attıysa bile,onu eksik bırakan yarasıyla birlikte mutluluğun kapısında biletsiz kalmıştı.

Yazan:Sultan Mercan