KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1237 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
Yoruldum Ziyadesiyle
Bir mesaj bekledim ben bu gece sadece bir kelime onla konuşmak için bir harf bekledim gelmedi. Saatlerce bekledim bir harfi gelmiyor belki o harf o kelime bana yakışmıyor. Ne yakışıyor ki bana bir harf yakışsın. Ben bu hayata yakışmıyorum. O kelime niye bana yakışsın
Yazmak insanı rahatlatır diyorlar? Yalan
Ağlamak istiyorum ben halime. Bir şeye benzemediğime ağlamak istiyorum
Ben yokum bu hayatta biliyorum
Silinmiş bir yazı gibiyim izim var etkim yok hiçbirşeye Zaten değerim yok Beceriksizim
Artık hayal kuramıyorum daha doğrusu kurmuyorum . Tek hayalim ölmek sadece ölmek. Bildiğim tek şey bu ölmek
Çünkü tek gerçek olacak hayalim bu
Ölmek
Ağlamaktan yoruldum Ziyadesiyle....
Yaşamaktan Yoruldum Ziyadesiyle
Nefes almaktan yoruldum Ziyadesiyle
Ben yalnız kalıyorum her seferinde
Mutluymuş gibi yapıyorum. Bu ne kadar acı birşey bilemezsiniz. Bir insan ölmek istiyorsa bilin o adam kendini hayattan silmiştir
YORUMLAR
Lütfen karamsar olmayın ve kendinizi sevin..
İnanın çok üzüldüm ve tekrar dönüp tekrar okudum yazdıklarınızı.. Kimse için kendinizi değersiz hissetmenize gerek yok.. Sizin böyle düşünmenize sebep olanları hayatınızdan bir kalemde çıkarın yeter...
Eskiyi arama! Ararken anıp anıları sürme yarana. Kendini yenilerde ara. Yürü başka yollara,arkana bakma! Senden yeni bir sen olur ama eskisi gibi olmayacak unutma!
Üzülmeyin ve o düşünceleri aklınıza dahi getirmeyin . Unutmayın ki sizden bir tane daha yok...
Huzurlu geceler arkadaşım...
Bitik Bir Hayat
ama bu hayatta acıdan başka birşeyle tanışmadım. Aşık oldum bağlandığım saplandım kaldım. Susuyorum sustukça yazıyorum. Yazdıkça yanıyorum acuyor kalbim
Yoruldum Ziyadesiyle..
Bir gün kalbimi hissettim var olduğumu düşündüm
Meğer ölmek miş bu his..
Ben çok hayal kurdum hiçbiri olmadı
Biliyorum hayal kurdum olmadı bu saatten sonrada olmicak
Bir gün ölücem
Oda benim gerçek olucak tek hayalim
Sevgilerle
Bu duygu çoğumuzda olabiliyor sevgili kalem...
Her insan özeldir ve yaşam bir armağandır . Bu armağanın değerini bilip bilmemek bizim elimizde.
Viktor Frankl'e göre; kişinin yaşamda kendi anlamını bulması üç yolla mümkün:
- Bir eser yaratmak ya da bir iş yapmak.
- Bir şey yaşamak, bir insanla etkileşmek, sevmek.
- Kaçınılmaz acıya karşı bir tavır geliştirmek.Acıya neden olanı değil, acıya olan tavrını değiştirmek.
Ve yine çok sevdiğim bir yazarın romanından bir kesit aktarmak istiyorum size sevgili kalem..
Ben yalnızken anladım kıymet verdiklerimin kıymetsizliğini.
Dara düştüğümde sıkışan kalbimi, kendi şefkatimle okşadım.
Karşı koyamadıklarım, ordularını toplayıp üzerime gelirken, ardımda kimseyi aramadım.
Ben yalnızken anladım kuvvetimi! Düştüm elbet, kandım, kanadım, susadım.… Ama kalktım elbet! Tutunacak kimsenin olmadığını, olmayacağını bilerek…
Şimdi ben, tecrübesini yitirmemiş yorgun bir savaşçıyım.
Kılıcımı kınında bıraktım. Düşmandan korkum yok; yüzü belli, gücü belli! Dün yanımda olmayanın yarınım da yeri yok! Ben unutsam, kınındaki kılıç unutmaz…
Demem o ki,
Ben en çok, yalnızken anladım yalnızlığın kıymetini. Yanımdayken, ardıma düşeni…
Sizinle alıp veremediğim yok benim.
Dokunmayın!
Ne kadar yalnızsam, o kadar iyi biriyim…
Selim Akgün // "Adın Adın Yalnızlık" romanından...
Sevgilerimle dost kalem..
