Bir LAMA gibi tükürdüğümüz SEVGİLER

• 3 Eylül 2008 Çarşamba 23:14:10

Sancılı bir hayatın içinde kaybolan ruhlar, koyu bir deme oturmuş gözler, yılların çizgilerinden süzülen yaşların tuzu mu yakar gözleri yoksa! Acıların yorduğu gölgeli bakışlar mı?

Geceleri uçmayı bekleyen bir yarasanın tembelliği çöker gün ışığın da bazen bir aşkın üzerine ellerin sıcaklığı soğudu mu tutunca buz tutar sevgilinin yüreği, dudaklar korkuludur öpmeye tedirgin, kokular yabancılaşır tenlerde ve bir ayrılık türküsü yankılanır kulaklarda.

Ayrılmalıyız der içten cılız bir ses ayrılmanın vaktidir. Ayrılık o güçlü yumruğunu vurur masaya bitti! dercesine, ama biten nedir? Sorusudur ilk akla gelen, sevgi nasıl bitebilir? Ya da bitti sandığımız sevgimiz midir? Yoksa! Sevmeyi beceremeyen, bencilliğe yenilen kolaycılığı seçen kalbimiz midir? Kalbimizdeki mücadelemidir biten? Bu ayrılık şart diye beynimize yerleştiren nedir?

‘’İHANET’’ Bir kâbusudur aşkın da! Sevginin de! Affedilmez gibi görünse de, affederiz çoğu zaman, affetmek büyüklük denir ya! Affettikçe küçülürüz aslın da…

Bir çocuğu yaptığı bir hata yüzünden affetmeliyiz ama hatasını da anlamalı, bir arkadaşımızın suçunu bağışlamalıyız ama dersini de! Almalı, ama ihanetin affı olmamalı, sevgi ihaneti asla barındırmaz ihanet varsa! Aradan sevgi çekilmiştir…

İhaneti bile affedebiliyoruz bazen, onunla bile mücadele ediyoruz da! Hiçbir şey yokken sevgimize neden sahip çıkamıyoruz, neden? Birçoğu anlamsız bahanelerle birbirimizden zoraki uzaklaşıyor, uzaklaştırıyoruz sevdiğimizi, birlikte ne yaşamayı, becerebiliyoruz kalp kalbe, nede sabırla ölmeyi el ele…

Tek becerebildiğimiz sanırım imkânsızlar yaratmak kendimize, ya da ağlayıp sızlamak bir aşk daha bitti diye, sorgu yok, olsa da verecek cevabımız çok bir sürü ıvır zıvır bahaneler…
Hayat yeteri kadar sevgiye susuz iken! Bir yudum sevgi bulsak tükürüyoruz…
Aşk ve sevgi farklı değil asında! Sevgi aşkın sadece olgunlaşmış hali, aşkı taşıyamazsak besleyemesek olgunlaşmadan kurur ve sevgi hayal olur…

İşimiz ZOR! Hem de çok zor! Bizde bu doyumsuzluk, bencillik, tembellik ve kadere teslimcilik varken ne doğru düzgün yaşamayı nede ecelimizle ölmeyi becerebiliriz…

Saygı ve de sevgi yüreğinizden eksilmesin sakın!

AYNUR_