BİRAZDAN ŞEHİT OLACAĞIM ANNE!

• 2 Ocak 2017 Pazartesi 15:29:50

BİRAZDAN ŞEHİT OLACAĞIM ANNE!

Ve arkamdan vatan sağ olsun diyecekler!

Bu tarihlerde bizim buralar mükemmel olur. Doğa öyle güzel kokar çiçekler öyle güzel açar, ılık esen rüzgârın sesiyle deniz öyle ahenkle dans eder ki. Kendinizi cennette sanırsınız adeta. Tam ülkem gibi, beşeridir ailem de. Babam Sünni’dir annemse Alevi. Çerkez’i de var Kürt’ü de. Bir araya gelince bir sohbetler edilir inanamazsınız. Okulda, kitaplarda öğrenemezsiniz onlardan öğreneceklerinizi.

İnsandır asıl olan bizim ailede. Kimseyle derdi yoktur kimsenin, sevmek sevilmek dışında. Yine bütün aile ve akrabalar bizde toplanmış. Bugünün ayrı bir özelliği var askere gitmeden önce ki son mangalımız.

Annem ve babam tatlı bir atışma içerisindeler. Babam rakısını istiyor. Annem “son kadehten bir önce ki Halim Bey. Yavaş gidin isterseniz çocuklarımı yetim mi bırakacaksınız bu yaşta?” diyor.

Gözlerim kapalı. Güneşin sıcaklığını her zerremde hissediyorum. Biramdan küçük yudumlar alıp, ailemin neşeli seslerini kahkahalarını dinliyorum. Onları ne kadar özleyeceğimi düşünürken burnumun direği sızlıyor şimdiden. Neyse eninde sonunda döneceğim diyorum kendime. Ölüm yok ya ucunda…

Kız kardeşim, dünyalar güzelim. Üzerime su sıçratıyor “Kalk hadiii yüzelim Cengo” diyor. Biranda güneş kucağıma düşüyormuşçasına yaklaşan bir sıcaklık hissediyorum. Yorgunluk ve karabasan hali… Uyku halindeyim. Gözlerimi hiç açmak istemiyorum. Bedenim ayakuçlarımdan yukarıya doğru dayanılmaz biçimde yanmaya ve acımaya başlıyor, hissediyorum.

İnatla dimdik ayakta duruyorum anne. Kanımın son damlası bu ateşte kuruyana dek yıkılmayacağım.

Birazdan şehit olacağım anne.

Sayılı anlarım kaldı.

Yakan alevlerin her hareketini her zerremde hissederek ölüyorum. Bilincimi yitirmek üzereyim. Son günümüzün hayaliyle gidiyorum bu dünyadan. Senin, babamın, kardeşimin kahkahaları kulaklarımda, kasabamızın mis kokusu burnumda.

Tabiat çok adil anne ama insanlar… Delirmiş gibiler.

Aynı dinden aynı inançtan insanları birbirlerine kırdırıyorlar. Bizi yok ediyorlar.

Baba, yok, olmamıza izin verme. Annemi kardeşimi koru. Eğer böyle giderse çok kötü günler bizi bekliyor baba. Onlara, korkusuzca inançları ve topraklarının arkasında nasıl duracaklarını anlat.

Görüntülerimi izlediğiniz de yıkılmayın. Ben yıkılmadım sizinde buna hakkınız yok. Kazanılacak davamız, sahip çıkılacak topraklarımız, geleceği kurtarılacak çocuklarımız var.

Dik durun! Öyle dik durun ki ibreti âlem olsun.

Ben bu toprakların bu vatanın askeriyim. Gerekirse vatanım uğruna ölürüm anne ama adice değil.

İnsanlar görüntülerimi izlemek yerine dizi yarışma izleyip uyurken değil.

Halkımız çok alışmış ölüme anne. Benim gibi kaç can şehit oldu kaç ailenin yüreği yandı. Neden hala kimse kılını kıpırdatmıyor? Nasıl diri diri yanışımı izleyip kanalı değiştirebiliyor?

Hayatlarına kaldıkları yerden devam edebiliyorlar anne. Nasıl?

Kendi çocuklarını görebileceklerini nasıl düşünemiyorlar?

Duyabiliyorum “ ne yapabiliriz ki’’ diyorsunuz, diyorlar.

Kurtuluş savaşını anımsayın annem. Ne şartlarda vatanımıza sahip çıktığımızı hatırlayın. Biz “Türk”üz yoktan var ettik vatanımızı.

Ölüyorum anne.

Hadi kalk ayağa.

Kalk ki boşa ölmüş olmayayım.