b-aktım..

• 1 Ocak 2017 Pazar 01:05:27

Aşktan bahsetmeyince kırılmıyor yüreğimiz ve yankılanmıyor sesi gölgelerin ki sana diyorum sadece sana,
sadece kediler ve ağaçlar iyileşir huzursuz bir mevsim arifesinde ve ben ufkuna bakıyorum denizin, adaların sonra ki bunları yapabiliyorum..devrilirken dalga ve düşerken damlalar hep aynı sondan bahsediyor,hepsi bu belki de..ama yürek kırılmıyor aşktan bahsetmeyince..sana sonra..susa susa..ne anlatmışsa zaman, sol tarafında kurulan pusu..nefes aldığın bir an bırakıp çelimsiz sözleri s-aklandıģın rüyanın göz bebeklerine dokunursun bakıp..sustuğun..bir an ki hep martılara çıkan mevsimler bulmak gibidir,günlerin ayazlarına yüzünü sürterek/ sürdürerek/ devam etmek tarihin bildiği derinlikler işte bunlar..yüreğimizdeki bağa makas dayamışlar ve kopuyor günden güne bir düşün eksikliğinde..bakıp avuç içlerime çatlak arıyorum yaşamın bütün damarlarına..saksıda bir çicek/ patikada ağaç..yağmurda damla ve ben ki sevgilim olmayan sevgili..önce sana/sonra sola nefes veriyorum..yüreğim sensizliğin ayazında..susup beklesek..geçer belki zaman ve biter gün elbette diner yaraların..akarken kan..akarken kum akarken... avuçladığın yüzlerin..damla. damla ve ben
sevgilim olmayan sevgili; kapatıp odanın ışığını uyumak sana/sadece sana ki uyanmak-sızın..neyi kaybettiğinde döner insan kendi özüne bunu asla öğrenemedim..şiir yazmadım anneme mesela ve kaç ovuşturmada diner ağrısı dizimin, huzur bulur eklemlerim..sahi kaç sözden sonra vücut bulur anlam
ve kurulur ilk cümle ki ben buna hep üç nokta dedim…

sonra
b-aktım...

kuraktı ve çoraktı yaz b-aktım geriye ne kalacak diye ki anlamam iklimlerden..sadece kokusunu severim,
yağmur sonrası toprağın..b-aktım..odamda gördüğüm doksan altı kitap ve bir boşluk ki derin..ellerin/ellerim.
b-aktım..olmayacak dedim..bu son ve asla olmayacak..avuç içlerimdeki terlemeler..alt dudağımı emmesi
dişlerimin..içimdeki titreyişler..b-aktım ve göremedim seni..b-aktım..Islak ve sırılsıklam yokluğuna ki vahaydı dedim sonra hepsi/hepsi..B-aktım kuyularıma/kuytularıma..hiç öpmediğim parmak uçlarına saçlarını dolamaya başladığın zaman..sana doğru koşan bacaklarım dolaşmaya başlar..işaret parmağın/üst dudağın ve alnın..bir formülün en çözümsüz denklemi..gözbebeklerine bulaşan düşler biliyorum sana/sadece sana ki tabirini yapmak mümkün de değil gördüğün rüyanın..dudaklarının kenarından dönen tutkuları ve kimi sabahları..rüyasında uçurum gören çocuğum sensizliğinde..hani atlasam soluğum diyeceğim sana /sadece sana ki yer çekimine kapılmış gibi bir düştün..kendi yasaların ve yas’ların vardı ve sen soluk yüzlü bir sonbahar gibiydin, hangi mevsime düşse yüreğin küsüyordu yaprakların/düşüyordu..ayaz diyordum anımsa..üst dudağına soluğumun çarpması kirenklerinde yokum gök kuşağının bakma göğe..

keskin bir koku duydum
tenindi...

’biz bu şarkıları dinlediğimizde kimi düşüneceğiz..’

başladığında bitiyor diye/hiç başlamamak belki de seninle ki değişiyor diye alıştığımız her şey/ama her şey bir cıva olup sızıyor yüreğime..ezberlerim dil uçlarıma yapışmışken sen düştün yüreğime..anımsa mutfaktan gelen yemek kokusu..iki göz oda ve loş bir salon...hiç bir neden ve gerekçe aramızdaki eksik susmaları dillendiremiyordu ki hep kaçıyorduk, ellerin vardı bükülen kanayan dizlerinin üstüne, göz bebeklerinde duman ve sen tutup bir yüreği/koydun yüreğine..işte o an can bulmuştu kabuğum,yaşam yürürken hücrelerime ki ve ben artık kimseydim..

seni hissettiğimde;kelebekler uçuyor o zaman
mevsim; nefes alma zamanı..



(...)