- 785 Okunma
- 1 Yorum
- 1 Beğeni
Her insan yalnızlığının başrol oyuncusu' dur ...
Sonsuza kadar yaşamak zorunda olduğumuz beraberliğimizdir yalnızlık ,yıllarca biriktirdiğimiz insanların gereksizliğini bize idrak ettiren içimizde ki o muhteşem kalabalıktır ve zamanla o kadar alışılırki kişi yalnızlığına kendi hikayesini yazma ya başlar başrol oyuncusu olarak. .
Bir şehirde gecenin 2 sinde deniz kabuğunun keskin uçları kadar acıtıyordu adamı evindeki sesizlik" şimdi biri olsaydı düşüncesi en çok’ da karanlıkta takılıyordu peşine , yalnızlık onu çok iyi kavramıştı’da o yalnızlığını kavrayamamıştı. Isteksizce yerinden doğruldu ,dolaptan nerdeyse üstü paslanmış fotoğraf albümünü çıkardı ’sevdiği insanların bir çoğu yıllarca önce vefat etmişti onca kalabalık herkes içinde hiç kimse olmuştu bir ölüm sessizliğinde.
O an yalnızlığın birileriyle hatta hiç kimseyle öldürülebilecek bir düşman olmađığını farketti. .Verimli bir topraktı yalnızlık artık her saniye kendine acımaktansa içine rengarenk çiçekler ekmeye karar verdi.
Yalnızlık her gece uğramaya devam etti göğsüne çöreklendi adamın ve o yalnızlığını yalnız bırakmadı saçlarını okşadı ve gözlerinden öptü ...
Berrin Korkmaz