DELİLER GİBİ SEVİŞTİĞİN KADIN ASLINDA KONUŞMAYAN BİR DUVAR

• 1 Eylül 2008 Pazartesi 15:45:35

Sahile indim,ayakkabılarım elimde,ayaklarımın altında ıslak kumun yumuşalkığı,yürüyorum...Üşüyorum,ama ne önemi varki,benim artık bir yorganım yok,bundan sonra hep üşüyeceğim nasıl olsa,alışmalıyım.
Alışmak nasıl bir şey?Çabuk öğrenilebir mi?Ben çabuk kavrayamam oysa.Okuduğumu hemen anlayabilen bir öğrenci olamamıştım yıllarca.Sayfalarca özet çıkartmadan çalışamazdım sınavlara,bir şeyi anlamak için defalarca üstünden geçmem gerkirdi.Şimdi de öyle olacak belli ki,hissediyorum.
Zaman da zor geçecek,sancılı olacak ama bunun da üstesinden geleceğim.Merak etme,beni düşünme sakın.Ne de olsa bu,hayata ilk ve son gelişimiz.İstediğimiz gibi yaşayamadıktan sonra neye yarar ki...
Bir kaya parçası gördüm,oturdum üzerine.Naıl da sağlam duruyor,aldırmıyor denizin hırçın ve küstah dalgalarına.Rüzgara da aldırmıyor belli,ders veriyor sanki,ama ben anlamam şimdi hocam,kafam başka yerlerde.Dünü ve yarını,bugünümü çalan hırsızları düşünüyorum.Şu an burada değilim.Sen bugünlük sözlüme kırık not ver,ileride telafi etmeye çalışırım.
Geliyor işte,söyleyecek daha ne kaldıysa sanki.Özgürsün artık,git ve yaşamak istediğin hayatı yaşa,buna mani olan en büyük engeli biraz önce dibi görünmeyen bir uçuruma itip,yol açmadın mı kendine?O daracık yolda koca bir taş gibi önünde duran,nefes almana bile izin vermeyen ben değilmiydim?Söyleyecek söz kaldı mı,neden geldin arkamdan?Merak mı?Kendine bir şey yapar mı korkusu mu yoksa?Yoo,hayır,o kadar alçalmam merak etme,için rahat olsun.
Neden geldin?Tek bir vücutta birleştirdiğimiz iki ayrı ruhtuk.Aynı yöne bakardık,aynı tadı alırdık.Yıllardır...Deliler gibi aşıktık,seviyorduk birbirimizi.Ne birbirimizin sesini duymadan,ne de birbirimize dokunmadan yaşayabilirdik.Tek bir vücutta birleşen iki ayrı ruhtuk,şimdi ruhlarını yarım vücutlarına sığdıramayan birer hiç!Hem de tek vuruşta,ne olduğunu anlamadan...
Üşüyorum,rüzgar saçlarımı savuruyor sağa sola,gözümün önüne gelen saçlarıma dokunmuyorum,saklasınlar gözyaşlarımı.Sen,güçsüzlüğümü görme,gözyaşlarım sana engel olmasın.Git ne yaşamak istiyorsan yaşa.Bunca yıl yaşayamadığın hayatı yaşa,kana kana.Ben engel olmuşum yıllarca,bir de onlar olmasın,alt tarafı iki damla tuzlu su,bırak saçlarım saklasın onları,utanmasınlar önümde uçsuz bucaksız uzanan denizin onca aldırmazlığı yanında...
Hem sen neden geldin?Bir şey de söylemiyorsun,soramıyorsun da.Tabi biliyorsun konuşmayacağımı.Ağzımı açıp tek kelime söylemem.Huyumdur,bundan bıktın belki de.Deliler gibi seviştiğin kadın,aslında konuşmayan bir duvar.
Yıllarca bir duvarla seviştin,bir duvarla konuşmaya çalıştın,bekledin,sabrettin,ama olmadı.Sorgu odasında arkadaşlarını ele vermemek için yediği onca dayağa rağmen ağzını açmayan sanıklar gibi...Sustum,yıllarca...
Kemanımı da getirmişsin,konuşmayacağımı bildiğin için değil mi?Neler hissettiğimi öğrenmek istiyorsun.Sen anlattın,anlattın,artık yorulduğunu ve yıllardır süren bu sessizliğe son vermek istediğini söyledin ve ben yine sustum.Çıktığım kapıyı bile kapatmadan çekip gittim.Sen de kemanımı alıp arkamdan geldin.
Onu bana uzatamıyorsun bile,eğer onu kendi ellerimle uzanıp almazsam gerçek duygularımı asla öğrenemeyeceğini biliyorsun,bu yüzden bekliyorsun onu senden almam için.Ama almayacağım,çalmayacağım onu.Eğer biz bu yüzden ayrılıyorsak,ayrılırken de sen yine hiç bir şey bilemeyeceksin.Ne hissettiğimi öğrenemeyeceksin...
Hoşçakal sevgili...Yaşa doya doya istediğin hayatı...