Martı çığlıklarında göç
Deniz kıyılarında kumdan sığıntı umutlar olup sessiz akıntılara kaptırıyorum özlemini, parmak üstlerim üşüyor birden, yeminini unutmuş bir dilin yutkunması benim her halim.Ben dağınık bir odanın toparlanamayan örtülerinde saklıyorum korkularımı.
Heyecanını telaşına peşkeş çekmiş bir intiharın en kolay lokması dağıtılırken kapı önlerinde neden yellerim yaralarımı iyileştirmeye meyil vermez bilmiyorum.
Ateş harlanmış bir gecenin ihtişamını yıldız kuşlarına vermeye hazırlanıyor, her yağmur tanesi alevi körüklemeye yetiyor.
Ağzımda dilim devrik bir cümlenin öksüzlüğünü çekiyor metruk evlerin kör bacalarında, ay çemberini bir zemberek, bir boyunduruk, bir kölenin ayaklarını hizaya sokan zincir gibi gövdeme sarıyordu..
Haydar Şahinbay
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.