KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Hayatın En Acımasız Yanı !
Hayatın En Acımasız Yanı !
Hayat nedir sizce?Yaşamak mı?Yoksa size verilen bir canı bu süreçte devam mı ettirmek.Bugün varız,yarın yokuz.
Hayat bazen o kadar acımasız ki; ömrümü verdiğim hayatım,bana neler yaşatıyor.O kadar vurdumduymaz,o kadar saldırgan,o kadar üzücü,o kadar duygusuz,o kadar acı veriyor ki; ne diyeceğimi bilemiyorum.Çok acımasız .
Hayatıma girenler.Böyle bir yaşamda debelenirken,farkında olmadan yitirilen benli dünyam.Neden sonra farkına vardığım,yoluma düşen engeller.Zor bir hayat.Beklediğim,ümit ettiğim,tüm yaşamı mı etkileyen,beni; ben olmaktan yoksun bırakan.
Yaşam her zaman aydınlık değil ne yazık ki;zindan gibi günler ve geceler yaşasak da; yine de acıları içimize hapsettiğimiz zamanlar olsa da,güzelliklerle dolu olduğuna inandığımız,sevdiklerimizin var olduğu, yaşamayı hayat yapan canlarımız.Vazgeçemediğimiz hayallerimiz.Bize hayatı, yaşam sevincini yineleyen, düş güzelliğinde bir dünya.
Bazen de o kadar soğuk ki; bu hayat.Bizi üşüten, yıldıran,titreten.Bazen de o kadar tatlı ki; bu hayat.Adını koyamadığımız mutluluğu yaşadığımız.Yaşamı güzel kılan gül güzelliğinde günlerimiz.
Beni ben yapmaktan öte düşüncelerimi ,hislerimi yok sayan bir hayat.
Hayata hep dışarıdan baktım.Bir yabancı gibi;özlemle,imrenerek,tedirgin ve de korkak,ürkek bakışlarla.Kendim olamadım,ben olamadım.Gül güzelliğini,gül kokusunu bulamadım.Oysa o kadar severdim ki çiçekleri,özellikle de gülü.
Hep bana söylenen,sen melek değilsin.Biz de değiliz.Sen bir melek arıyorsun.Gökyüzünde dolanan iyilik perileri miyiz?Benim dünyam,benim yüreğim,güzelliklerle dolu.Kötülük barındırmayan,içimde sevgi taşıyan,bir türlü çıkaramadığım ışıl ışıl olduğuna inandığım içli dünyam.
Severken sevmeyi yaşayamayan ben.Ya da sevmeyi bilemeyen ben.Paramparça olmuş bir yürek.Sızlayan kalbim,gözlerime dolan yaşlar,adını söylemeye korktuğum sevgim.
Annemin olmadığı bir dünya.Dertlerimi toplayıp,kucağına yatıp ta ağlayamadığım ben.Özlemiyle,hasretiyle yandığım,yokluğuna alışamayan ben.Yağmur bile yağarken beni ağlatan içli ve yaralı yüreğim.Alnıma böyle yazılmış deyip kaderime razı olan ben.Herkesten kaçmaya çalıştığım,unutmak istediğim,boş hayallerle süslediğim,düş güzelliğinde benli iç dünyam.Gündüzlerden koparıp aldığım gecelerim.Bitmesin diye sarıldığım,dertleştiğim,karanlık,ama bana yaşadığımı hissettiren uzun geceler.
Çocuk mu olmalıyım?Çocukluğuma dönüp,kıymetini bilemediğim mutlu dünyam.Acılar hep benimle.Benim acıya verecek bir şeyim kalmadı.Hep o bende.Yüreğimde,her an içimde.Bir an mutluluğu düşünsem yanı başımda hemen.Yüreğimi yakan ateş gibi acılar.
Sevgili yürek dostum acılarım.Hayatımın en acımasız sevgilisi.Git desem gitmezsin,gitme desem kalır mısın?O zaman unutmayı öğretebilir misin?
YORUMLAR
Biriktiriyoruz sevgili dostum çok şey biriktiriyoruz adeta anı koleksiyoncusu bir mahremiyetle yadsıyamıyoruz da pek çok şeyi.
Bir kelamın peşindeyiz belki de tek bir cümle hatta çok basit bir selam ve hoş bir temenni sonra ne mi oluyor...Kandığımız ve kanatıldığımız bitimsiz süreç oysaki tüm zararımız yine kendimize hele ki varlığı ve iyi niyetin hezimete uğraması yok mu...
Yokluğu sevdiklerimizin ise en berbat duygu: bizi bırakıp giden tüm sevdiklerimiz ve asla geri dönmeyeceğini bildiğimiz yine de çocuk kalmak bir maharet olsa gerek hele ki çömez bir yetişkin misali kandığımız yalanlar ve elimizden almaya çalıştıkları pembe oyuncaklarımız.
Yüreğinize sağlık: Daldım gittim okurken.
Sevgilerimle güzel yüreğinize...
canseven
pembe oyuncaklarımız,yeni bir yazının başlığı gibi,ne dersiniz.
sevgimlesiniz...
Gülüm Çamlısoy
Mesela an itibariyle gecenin karanlığı dağıldı gitti.
pembe bir dünyanın özlemiyle ve sevgilerimle....
