KAZANILMAYI BEKLEYEN HAYATLAR

• 29 Ağustos 2008 Cuma 08:11:45

KAZANILMAYI BEKLEYEN HAYATLAR



Yaşantımızdan doğan hayat kavgası,herkeste ayrı yankılar uyandırır .

Kiminde ekmek savaşı,kiminde zenginlikten doğan kibir dolu bakışlar,

kiminde ulaşmak istediği hedeflere ulaşabilme gayesi.Ama öyle bir kav

ga varki;hayata ayrı bir canlılık,ayrı bir direniş gücü katıyor adeta.Yeni

bir fidanın rüzgarla boğuşmasına,sussuz kalabilme ihtimaline,yeşereme

me korkusuna benziyor.Her tarafından ayrı bir yaşam çığlığı kopuyor.Ko

pan bu çığlıklarda,bir çocuğun ağlayışından doğan hayat kavgası ve haya

ta kazanılması,hayata en güzel canlılığı ve direnişi katıyor.Çocuk yaşta hem

çalışıp,hem de okuyarak yüksek bir hedefe ulaşan insanlar,kazanılan hayatlar

kısmında,hayata dair en güzel canlılığı uyandırır.Kimisi elinde boya sandığıy

la,kimisi simit satarak karışmıştır hayat kavgasına.Yüreklerinden akan gözya

şıyla ,bir yerlere gelerek, en güzel hayat kavgasını sürdürmüşlerdir.Bu kavga ve

hayata kazanma çabası,zenginlik hırsıyla biraz daha zengin olayım çabasıyla

insanları küçük görme hissine karşı,en onurlu kavgadır.Altında lüks arabasıyla

başı havada,zenginlikten sıyrılan gülüşleriyle,kibir zehrini etrafına dağıtıp durur

kimileri.Bu zehri dağıtırken,ardında zorlu bir mücadeleyle,çocuğun gözyaşından

doğan hayat kavgasını düşünüp,ders almazlar bile.Yaşantımızın her dalında,bu

tür kibirlerle karşılaşır insan.Aslında bu sadece küçük bir örnek.Önemli olan

insanın kibir zehrinden arınıp,etrafına bakıp,çevresinde insanlara faydalı olma

çabasıdır.Bunu engelleyen sadece bazı insanların zengin oluşu değil,insanların

birbirini anlayıp,sahip çıkarak bir çember oluşturmalarıdır.Hayattan tamamen ko

pup,sorunlarla birlikte,bir yerde pes etme eğiliminde olan bir insana destek olup

onu hayata yeniden hazırlamak,kazanılan hayatlar arasında en güzel yerini alır.

Her insan mutlaka yaşantısında bir hayat depremiyle karşılaşmıştır.Sarsıntıda ağır

yaralar almıştır.Bu yaraları sarıp pes etmekten kurtarmak,manevi değeri büyük ol

an bir mücadeledir.Bu düşünceyle hayata tutunmak,yaşamı daha kolay kılmanın

başarılı bir yoludur.Neden kazanılan hayatlar kısmında,sizinde bir imzanız olma

sın.’’Ben sadece kendimle uğraşabilirim,başkalarının hayatlarından bana ne?

Ne oluyorsa olsun.’’diye düşünüyorsanız, o ayrı tabi.Böyle düşünen insanın,kaza

nılan hayatlar kısmında asla bir imzası olamaz.Sonuçta her insan kendi fikirlerin

de özgürdür.Düşünmek istediği gibi düşünür.Kazanılmayı bekleyen o kadar çok ha

hayat var ki..Ama kazanmaya hazır insan sayısıyla kıyasladığımız zaman,çok yeter

siz kalıyor.Bir de huzur evinde kalan kimsesiz bir insanı düşünün.Özel günlerde ka

pıyı gözleyişlerini düşünmek bize acı verir.Bu acıyı onları ziyaret ederek biraz olsun

hafifletebilmek,kazanılan hayatlar kısmında iyi bir başlangıca neden olur.Kapıyı

gözleyen yaşlı ninenin,akan gözyaşı biraz daha solar etraftaki mutluluğu.Bunu his

etmek lazım aslında.Özel günlerde istediğin yerde olmak,yolunu gözlediğin insan

ların yanında olması tabiki yaşanmak istenilen duygular.Ama bu duyguyu huzurevin

deki insanlar zor yaşıyorlar..Biraz da etrafımıza bakıp,başkalarını da düşünmek lazım

Sadece kendini düşünmekle yetinmek,kazanılmayı bekleyen hayatları sadece üzmeye

yarar.O zaman kırgınlık gelip yüzlerine konar,mutluluk yerine.O kırgınlık yerini eş

siz bir tebbessüme bıraksa çok şey değişir.



SULTAN MERCAN