AÇLIĞIN MEKTUBU

• 28 Ağustos 2008 Perşembe 18:04:26

“Sayın Bayan Tona,

Nolubabalo’nun annesi olarak, kızımın Cuma okula gelememesinden dolayı öncelikle sizden özür dilemek isterim. Okula gelecek gücü bulamadı çünkü evde hiç yemek yok... Bu karınları aç olarak uyudukları 4 gün. Sadece su içiyorlar. Üzülerek şunu söylemek isterim ki çocuklarımı okula göndermeme kararı aldım.Gerçekten çok özür dilerim niyetim kesinlikle bu değildi ama ne yapacağımı bilemedim…

Saygılarımla…

Bayan Kululekile

İşte bu mektup, ızdırap içerisindeki öğrencileri için; Philemon Ngcelwane Lisesi’ndeki öğretmeni harekete geçirdi…

Öğretmeni; küçük kızı geçen hafta açlıktan takatsiz kalması üzerine evine göndermiş. Öğretmeni o günü takip eden 4 gün boyunca öğrencisinin sınıfa dönemediğini de gözlemlemiş. Öğretmenin bu merakını öğrencisinin annesi Nowinner Kululekile’den gelen bu mektup gidermiş…

Annesi; kızının sınıf öğretmenine, kızının açlıktan şuur kaybına uğradığını yazmasından sonra öğretmeni bir araştırma başlatmış. Yaptığı araştırma neticesinde karşılaştığı manzara karşısında şok olmuş. Öğrencisinin diğer okuyan kardeşlerini de araştırdığında yaklaşık yılın başından bu tarafa, açlıktan dolayı takatsiz oldukları bilgisine ulaşmış…

En başarılı 10 öğrenciden biri

Küçük kız Nolubabalo; Ngcelwane’ın en başarılı 10 öğrencisinden bir tanesi. Ailesi ile yaşıyor. Annesi de babası da işsiz. Yalnızca babasının 940 Rupiah’lik emekli aylığıyla idare ediyorlar. Nolubabalo 14 yaşından büyük olduğu için sosyal yardıma hak kazanamamış. 15, 19, 24 yaşında 3 kardeşi var. Diğer kardeşleri de kendinden büyük. Aile’nin yardımlarını Johanesburg’tan annesi alıyor.

Annesi durumlarını şöyle özetliyor :“Biz burada yoksulluk içerisindeyiz çünkü bağışlar, sosyal yardımlar bizim için hem çok az hem de yetersiz. Para yetmediğinden dolayı ödeme günü gelmeden borç almak zorunda kalıyoruz. Ödeme günü geldiğinde de elimizde hiçbir şey kalmıyor.”

Akrabaların kapılarını çalıp artık yemek soruyor

Anne Kukulekile durumlarını şöyle anlatıyor. “Kızım; akrabalarımızın kapılarını çalıyor ve artık yemekleri toplamak için gün boyu dolaşıyor… O gün kızımı okula gönderememiştim çünkü şiddetli karın ağrısı vardı…”

Yatağındaki küçük kız Nolubabalo; boş mideyle okula gittikten sonra gözlerinin nasıl karardığını ve takatsiz düştüğünü anlatırken ağzından şu sözler dökülüyordu: “O gün boş mide ile okula gittiğimde tam 4 gündür mideme bir şey girmemişti.”

Okulda 100’ün üzerinde öğrenci aç geliyor

Ngcelwane Lisesi öğretmenleri yaklaşık 100’ün üzerinde öğrencinin okula boş mideyle geldiğini birçoğunun ailesinin işsiz ve kendi başına yaşamaya çalıştıklarını ifade ediyorlar…

Okul öğretmenlerinden Lulu Moyake iki hafta önce bir yardım sandığı kurduklarını ve şu ana kadar sadece 65 öğrenciye yardımcı olabildiklerini ancak toplam160 öğrencinin bu yardıma ihtiyacı olduğunu söylüyor…

Öğretmenlerin bu iyi niyetli girişimi de yarıda kalmış; paralarla verilen yemekler son olmuş… Çünkü toplanan paralar tükenmiş…

Konuyla ilgili olarak devreye giren Avrupa Birliği eğitim departmanı sözcüsü Loyiso Pulum duruma çözüm olması açısından şu faaliyetleri gerçekleştirdiklerini anlatıyor… Okulu ‘pilot sebze bahçeleri’ projesi için teşvik ettiklerini söyleyen sözcü okula el arabası ve tohum gibi araçların sağlanacağını açıklıyor…

Vuyolwethu Sangotsha- Daily Dispatch

(Bu yazı Rotahaber isimli haber sitesinden alınmıştır.)

Dostlar

Yakında okullar açılıyor.Çocuklarımıza bir sürü harcama yaparak çocuklarımızı gülümsetmeye çalışacağız.Beslenme çantalarını hazırlayacağız.Ceplerine harçlık koyacağız.Servis paraları vereceğiz.çünkü onlar bizim her şeyimiz.ama artık küçülmesinden çok da memnun olmadığımız dünyamızın bir köşesinde açlıktan dolayı çocuğunu okula gönderemeyen ve öğretmeninden özür dileyen bu Güney Afrikalı annenin yerine biraz kendimizi koyalım.İnsan olmak için.İnsanca yaşama onuru için.Acısını hissedemeyeceğiz tabi.Fakat biraz düşünerek bu olayı çocuğumuzla eşimizle paylaşarak küresel düzendeki bu adaletsizliğe meydan okuyarak
tepkimizi ortaya koymak gerekmez mi?

Evet Ramazan ayıda geliyor.Ülkemizde yiyecek adına yok yok.Görüldüğü üzre fakirlik çok göreceli bir kavram.Bizim ülkemizde de tek kap yemekle beslenen çöpten beslenen bir sürü insan var.Ama açlığın sefaletin en siyahı hala Afrika’da.

Saygılar

z.ersoy