bazen bütün cümleler susar...
bir tek o cümle kalır
"bu sevdanın geri dönüşü yok"
olmasında
olmamalı..

çünkü iki insan birbirini bu kadar çok severken,birşeylerin hic bitmemesi için uğraşmalı
herkes çürürken, yabancılaşırken kendi çıkarları neticesinde insanları hiçe sayarken
bazı şeyleri intikam almak olduğunu sanan ve bunun aslında kısa bir ego tatmininden başka hiç bir işe yaramadığının farkına varamadan. herşeyin ilk harfinin karşılık beklemeden sevmek olduğunu unutarak
...ve belkide insanlıktan çıkarak,en temiz duyguların artık en kirlenen duygular haline getirilmeye çalışıldığı bir dönemde şehirler uykuda insanlar sahte ve yalanlar ile dönerken sevdanın çarkıfeleği...

bu sevda asla bitmemeli...

herşey toz pembe değil belki ama çokta siyah değil
varlığını bilmek bile bazen en büyük mucizedir,
yaşadığını hissetmek
onun senin olduğunu bilmek...

bazı şeylerin etrafı umutsuzlukla çevrilmiştir
ama çevresini değil içini yaşar..
seversin
ve bir yağmur onu anlatır
güneş onun gibi yakar..
ve kuşlar hep odur aslında
çocukların gülüşü
fısıldayan rüzgar
üşümek
acıkmak
selam vermek birine
çiçeklere bakmak
aslında hep o dur..
çünkü o hayatın tam içinde senin içindedir...

herşey gizlenebilirdi belki.. ama sana seni seviyorum demesem kahrımdan ölürdüm..
çünkü işte diyordu gözlerin ,işte ben dünyanın en güzel şeyi..
dünyanın en anlamlı bakan gözleri
işte ben, o aradığın ...
işte en icin de özledigin
işte o ben diyordu...
söylemesem kahrımdan ölürdüm...


iyiki benimsin bir tanem ,iyiki yüreğimdesin.
seni sevmek için bile yaşanır herşey.
sevilmekse...belkide tanrının kitaplarına bile sığdıramaycağı bir mucize..
aşkımızmı ?o tam bir efsane işte
kalk ey çöldeki mecnun...
dağı delen ferhat...
kalk ve gör bir yürek nasıl severmiş ve catla arından
ey leyla,
şirin...
bir bak sevdigimin yüzüne,gözlerine


çünkü o benim can özüm...