Üstad Rıfat Ilgaz bir şiirinde der ki :

Hangi dilde ağlar çocuklar,
Hangi dilde güler
Ağlamak her dilde tek anlamda
Çince, İngilizce, Türkçe…

Burnunu çeke çeke ağlamak
Belki biraz çocukça.
Ağlamak, hüngür hüngür,
Ağlamak, içini çeke çeke
İnsanca!

Neler düşündürdü size bu dizeler bilemem …
Ama beni acı acı gülümsetti sadece.
Biz yetişkinler hayat boyu öğrenmek adına
çocuklarımızla başlarız öğretmeye.
Hep yeni bir dil öğrenmelerini isteriz ve bunun için didinir dururuz.
Hatta çocuklarımızla da kalmaz bu dil sevdamız kendimiz de öğrenmeye çabalarız.
Aslında Öğreniriz de kimimiz son kurdan bitiririz öğrenme eylemini , kimimiz ise çat pat da olsa anlarız başka ülkelerde konuşulan dilleri.
Asıl öğrenmemiz ve öğretmemiz gereken dili ise unutur gideriz.Sonra da dövünür dururuz bu dünyada neler oluyor diye.
Evet Dostlar…Konuşmak yürekle başlar sonra söze dökülür.Bir an elimizi yüreğimize koyup şu soruyu soralım kendimize.
“ İnsanca” konuşmayı biliyor muyuz?
Öğrenmenin yaşı yoktur .Bu dili öğrenmek için tonlarca para dökmemize de gerek yok.Sadece Yürek lazım. Haydi hep beraber yüreğimizle konuşmayı öğrenelim.


.....................................................................................ENA.