Aynen. Çok güzel irdelemişsin Ustam VAROL. Biz o günleri yaşadık, o zorlukları yaşadık. İlginç tarafı o günlerde bize zorluk değil onlar bile bulunmaz nimet gelirdi.

Kalemine, ömrüne bereket Ustam. Selam ve saygı bırakıyorum.

Başlığı görünce .telgrafın tellerine kuşlar mi konar şarkısını söylemeye başladım ben. Evet komutanimiz ne çok anılarımız var telofonla ilgili iki yıl bekledik bizde. Aslında o zor yıllarda çok mutluymuşuz meger . bizlere nostalji yaşattınız efendim. Emeğe Saygımla.
Sevgi ve selamlarimla. ..

Sevgili abim.

Öncelikle hoş geldin.

Günün yazısını ve yazarını en içten dileklerimle kutluyorum.

Altmış yaşını devirmiş biri olarak yazdıkların benim hiç de yabancısı olmadığım şeyler. Hele de anamın mektupları. Rahmetli her yazdırdığı satırdan sonra sorardı '' Yazdın mı '' Diye.

Ve telgraflar:

Her kelime için para ödendiğinde en kısa şekilde yazmanın yolları aranırdı. Öyle olunca da karşı taraf çoğu kez anlamazdı telgrafta ne yazdığını.

Ve bir de ''Alo Adana, çık aradan kardeşim'' olayı))))))

Teknoloji hayatı kolaylaştırdı ama muhabbeti öldürdü be abi.

Mektup yazmayalı, mektup almayalı, bir postacının kapımı çalmayalı en az otuz sene olmuştur.

Güzel bir nostalji oldu.

Selam ve sevgilerimle.

Kutluyorum Bedri Bey. Hikâyeciliğimizin öncülerinden Sait Faik Abasıyanık, uzun süre yazmamış. Sonra da "Yazmasam deli olacaktım..." diye anlatıyor sıkıntısını.
Kaleminiz durmasın, daha da güçlensin.
Saygılar.

Sürecin izafi yorgunluğu belki de belimizi büken yoksa dik başlı bir zaruret mi teknolojiden düşen payımıza?
Sorgulayan ve düşüncelerin yoğunluğunda duru bir anlatımla yine güne eşlik eden kıymetli çalışmanızı kutluyorum değerli komutanım.
Var olunuz.
Saygılar, selamlar...

Edebiyat Defteri ne üyeliğimin başlangıcında böyle harika bir yazıyla karşılaşmam beni gerçekten heyecanlandırdı. Aynı süreçten geçen biri olarak çok duygulandım. Teknoloji geliştikçe, insana duyulan ihtiyaç azalınca, herhalde insana verdiğimiz değer de azalıyor maalesef. Bedri abimizden güzel yazılarının devamını diliyor, sevgi ve saygılarımı iletiyorum.

Mektup arkadaşlığı kuşağından gelen biri olarak '
Teknoloji hayatımızın bir parçası olurken sanırım en çok O mektupların masum ve İçtenliğini çok hissettiremiyor kanımca ;

Sevgileri Telgrafın tellerinde unuttu verdik sanırım . Ve Çok uzun zaman oldu ..
Beğeni ile okudum Kıyametli paylaşımınızı 'artı yerinde çok yakışmış sevgilerimle

Günün yorgunluğu eskiyi daha çok özletiyor..

Tebrikler değerli anlatıma.

Kendimi nostaljil hissettim Hocam.
Ne kadar teknolojik çağda büyümüş olsam da en azından mektubun verdiği tadı bilirim :)
Tebrik ederim

Teknoloji iyi bir şey. Yaşamı kolaylaştırıyor. Ancak; özlemler azaldı. Kolay elde edebilmek, elde edilenin değerini düşürdü. Zor elde etmenin kendine has bir tadı vardı. O yok oldu.

Bizleri geçmişe götürdünüz Teknolojinin aşamalarını birer birer dile getirmişsiniz.Haz duyarak okudum Ve şöyle düşündüm.Teknoloji ilerledikçe insanlar birbirinden uzaklaşıyor.Elindeki o küçücük aletin esiri oluyor.

Yazı ve yorumlarınıza özlem duyduk.İnşallah kötü bir şey yoktur.Saygılar efendim

Keşke her şey eskiden olduğu gibi siyah-beyaz kalsaydı. :(

Nostaljik bir yazıydı, elinize sağlık!

Eskiye özlem çekerken modern çağın bizi esir eden örümcek ağından kurtulamıyoruz ne yazık...Saygıyla.

Her zaman olduğu gibi,

Unutulmaz yazıların kalemi.

Tebrik ederim Bedri Abi.

yazıldığım telefonlar.. bir de öğrenci olduğu için benim evi adres gösterenlerin telefonlar bir anda bağlandı.. anlamı kalmadı..

nevtron böyle mi yazılıyordu dedim..
öğrencilik yıllarımdan sonra gündüz iş akşam tv vardı radyonun tadına varamadık anlayacağın.. ama paçet yayını biliyorum.. uçak inebilmiş ise Ankara tv nin seçme proğramları ertesi gün erzurumda yayınlanırdı.. bir tane küçük kızın eli cebinde Erzurumcası ile filoçet halının reklamı vardı. estetik vardı..

şimdi polisiye dizinin arasında yarım saati bulan iğrenç bulaşık makinesi ve deterjan reklamı on kez yayınlanıyor eski tadlar.. acele yazdırdığım tlf sırası hep en son bana gelirdi.. komşuya söz anlatabilirsen yan tarafa koyar ünlemeye giderdi bizimkini.. o da illa üzerine bir şeyler alacak ve iki bahçe geçip yoldan atlayacak vs.. normal de beş liranın altında ücret herkese bana bir kaç kat fazla ama

bir otelde çalışan arkadaşımın önerisi ile işyerine gidip bekledim.. üst katta bir odaya yönlendirdi.. bizimki gelmedi.. indim aşağı ödeyeyim 130 TL.. tutmuş.. mustafa ile muhabbetim bitti.. bir de tabur komutanı maaşlardan kestiriyor idi.. 1,000,-TL. tlf parası yazmış..

en iyisi bu acı tabloyu kapatalım.. ikinci tv, renkli tv, cep telefonu, yenisi fotoğraf çekeni, görüntülüsü, internetlisi, iki hatlısı, akıllısı ve derken çocuklarımızı diğer insanları, edebi asıl önemlisi sevmeyi unuttuk..
o zamanlar sevmek de güzeldi.. insanlarda.. sadece seviyorduk.. bize belletildiği gibi. biz ne sevmeyi becerebildik.. ne de adam gibi sevmeyi anlatabildik.. asıl suçlu bizdik..
Allaha emanet olasınız..


İbrahim Çelikli. tarafından 9/22/2016 9:27:10 AM zamanında düzenlenmiştir.

Güne düşen hoş bir yazı olmuş Komutanım. Bizim komşunun telefonu mahallede hepimizin numarasi idi. Telefon gelince kostura koştura haber verirdi. Insan ilişkileri daha sıcak. Daha güzeldi. Kaleminize sağlık.

Vayyyy.... can komutanım gelmiş... hoş gelmiş... hakkaten yahu, o telefonun pek kıymete kısıldığı o devirleri de yaşadık biz değil mi? teknolojinin geldiği şu hale bak bir de.... şimdilik ışınlanmyı unut, ama görüntülü görüşmelerin şu ankine oranla çok daha yaygınlaşması yakındır. Zaten yaygın da kullanımı özel teknolojilere bağlı, o durum sıradanlaşacaktır diyorum... Her konuda batıdan 10-20 yıl geriden gitserrk de telefon konusunda kafa kafaya gidiyoruz maşallah... Sizi sağlıklı, moralli gördüğüm için mutlu oldum, selamlar, saygılar...

Ne hoş bir yazı olmuş.
Hele de bizler gibi yaşı kemale erenler,
eminim çok şey buldular kendilerine ait.
Her cümlesini tebessümlerle okudum.
Her cümlesinde hatıraların sevimli boşluğuna yuvarlandım.
Ne demeli?
Güzel günlerdi.
Basit ama güzel.
Çetrefilli bir hayatımız, asortik makinalarımız yoktu.
Televizyonumuz bile yoktu yahu!...
Ve,
biz yine de çok mutluyduk lambalı radyoya kulağımızı dayayıp radyo tiyatrolarını dinlerken.

Bir turku vardir abican herkes bilir. Anasi kizini ozlediginde yazildigi rivayet edilen yuksek yuksek tepelere ev kurmasinlar. Arsli arsli tepelere kiz vermesinler. Bu turku beni cok etkiler. O kadar guzel bir yazi ki beni cok eskilere goturdun. Kalemine saglik abican. Sevgiler. Saygilar yuregine.

Abi, inanki yarım sayfaya yakın yorum yazdım az önce yorumu tıklayacaktım interim gitmez mi. Sen benim o uzun yazdığım yorumu kabul eyle.
Yazdıklarının hepsini de tek tek yaşadım valla.
Selamlar abim, seni okyanuslar gadar seviyom.

Sayende geçmisi yad ettik komutanim.

O zamanlar telefon alamiyorduk, simdilerde de kapattiramiyoruz. Ne zaman kapattirmaya gitsem bir baheneyle kapatmiyorlar.

Selamlar.

ben inanıyorumki herkesin böyle cici bir telefon anısı vardır...sen yazınca mazi gözlerde tülleniyor ama gönüllerdede bir hüzün yaşanıyor bedros.... can....kalemin daim olsun gardaş