AHÇENEM

• 19 Ağustos 2016 Cuma 14:23:07

Ağzımı açamıyordum ve çenem, ahhh çenem ağrıyor. Hâlbuki ağrıyan çenem değildi, lanet olası dişim, kahrolası dişim, ağrıyan oydu. Hem de 20’lik dişim. Anlamadığım şey neden bu kadar gecikti ki çıkması… Çocukluğuma inelim ilk dişim 6. Ayda çıktı alt kesici orta dişler, hem de iki tane. İki tane orta kesici diş, bembeyaz ve çok sağlam. Bir süre geçti, çok değil kısa bir süre hop üst kesici orta dişler. Yine iki tane. Ve devam eden süreçteki ilk 3 yılda diş sayım 20 oldu (Daha sonra 28). İlk okul bilgisi vereyim; yetişkin bir insanda diş sayısı 28 olur. Ama hep derlerdi 32 olacak diye. Demek diş sayımız kaç olursa olsun cevap 32. Neyse lafı uzatmaya gerek anlayacağınız üzerine 20 yaş dişlerimin ihaneti sonucunda dişçiye gittim. Koltuğa oturdum. Ağzımı açtım. Ve dişimi çektirdim. Yalnız bu sıralama esnasında komik bir şey oldu.
Şöyle ki; dişçi benim dişimi muayene etmeye başladı, birden kızdı bana, ne o daha dişine dokunmadan hemen yüzünü buruşturdun, bende evet dişime dokunmadın ama elinde tornavida ile gelmişsin dedim.
Gitti aradan 5 dk geçti tekrar geldi. Yüzüm yine buruşuk, hayırdır daha dişine dokunmadan yine aynı manzara, evet dedim dişime dokunmadın yine ama bu defada ayağıma bastın.
Şimdi düşünüyorum da yahu bu ne saçma bir hikâye başı ile sonu arasında hiçbir alaka yok… Ağzımı açamıyorum ve çenem, ahhh çenem ağrıyor.