anlayabilmek
kapılar kapanmıştı yüzüme.
odanın her köşesinde ayrı bir hüzün,yüreğimde acı bir tebessüm.
girdabın içinde yaşam mücadelesi veren balık gibi çaresizdim.
ellerim cebimde,başım önde deli divane gibi dolaşıyordum sessizce...
hiç anlatamadım derdimi yada anlamak istemedi kimse...
arnavut kaldırımlarında bıraktım hüznümü,
sen bastıkça ben öldüm...
anlayabilmek Yazısına Yorum Yap
"anlayabilmek" başlıklı yazı ile ilgili düşüncelerinizi ve eleştirilerinizi diğer okuyucular ile paylaşın.