sen hayatımda ne çok şeysin (mektup-1)

• 31 Temmuz 2016 Pazar 14:00:53

Bu gün her zaman olduğu gibi erken uyandım, elimi yüzümü yıkamadan önce balkona çıktım.
Yükseklik korkum var bilirsin, balkondan aşağıya sarktım.
Hayır,korkma!
Kendimi boşluğa bırakmadım. O gıcırdayan eski sandalye var ya( hani annenler mobilyalarını değiştirdiklerinde bize verdikleri) diğer tekleri çoktan odun oldu. Bu da ha bire direniyor,
Hani miladı da dolmuş. Lakin ihtiyacımız var, balkonun serinliğine ve koşuşturan insanların sabah işe giderken telaşlarını izlemeye…
Yine her zaman ki gibi elimi yüzümü yıkadım, çayı ocağa koydum tekrar sandalyede seyre daldım.
Sen olsaydın, şimdi çayın demlenme süresine bir iki sigara sığdırırdın…
Ben sigara içmem!
Çayı çok severim!
Yine yanıldım. Tepsiye iki çay bardağı koydum. Bu merette yalnız içilmiyor ki. Hani arada bir iki cümlecik sohbette olsa…
Anladım ki çayı çay yaban sohbetin olmasa bile yanımda oluşun.
Şimdi sen yanlış anlayacaksın biliyorum bana çay doldurmaktan zevk alıyorsun, hiç şaşırmaz ne eksik nede fazla demini benim içeceğim gibi ayarlıyorsun.
Şimdi şu halimi görsen?
Kesin benle alay edersin. Bir kızıyorum, öfkeleniyorum… Demi fazla oluyor yâda çok eksik oluyor bazen şeker atmayı bile unutuyorum.
Anlayacağın çay içmenin tadı bile yok sensiz!
Birden aklıma geldi, çayı ocakta unutmuşum…
Koşa koşa mutfağa gittim. Suyu tükenmiş. Bir kaç damla dibinde çırpınıyor! Hemen yeniden su çektim ve tekrar yazıma döndüm.
Merak etme, kızımız bu gün çok iyi, babacığım diyor.
Bir r bilsen ne kadar hoşuma gidiyor?
Mutlu oluyorum.
Oğlumuza gelince, arada bir gelip beni gülümsetiyor. Ameliyatlı omzuma hafif bir yumruk vurup bilgisayarın başına geçiyor.
Defalarca söylüyorum omzuma vurma diye ama her seferinde unutuyor.
Yine de ağrısını çekmeye değer.
Çocuk bu, şekil benle iletişime geçiyor. Mutlu oluyor. Ağrıları saymasak bende mutlu oluyorum.
Eyvah!
Yine çayı ocakta unuttum!
Oh be bu sefer kurtardım!
Şimdi sen bana kızacaksın tüpü bitirdim diye…
Kafanı yorma, nasıl olsa borca aldım.
Ha, bu arada kızma bana senin o özel bardağın var ya bazen onunla içiyorum çayı.
Tadı daha güzel mi oluyor ne!
Dudaklarının izi işlemiş bardağa şekerden tasarruf ediyorum.
Karşı balkonda yine o mendebur kadın dikilmiş bana bakıyor. Anlaşılan yine çayı içerde içeceğim.
Oysa serinlik bana huzur veriyordu.
Olsun be canım göz hapsinden iyidir.
Biraz çıkıp dolaşmak istiyorum. Evet, canım yine Bey Mahallesi. Tarihi yapıları. Seviyorum. Yaşanmışlıklar huzur veriyor bana.
Romanımın kahramanı olan kişinin oturduğu evin çevresinde dolaşıyorum.
Elli yaşlarında bir adam gönül derdinden alışmış şaraba.
Şair, şimdi şiire küfür ediyor. Roman da yazıyor.
Kendi halinde tuhaf bir adam.
Orada eski püskü bir Antep evi. Bir tek o kaldı restore edilmeyen.
Sanırım üç katlı girişin hemen üst tarafında oturuyor. İki üç basamaktan sonra tahta kapıya varıyorsun.
Yeşil mi, mavi mi karar veremediğim rengi oldukça yıpranmış. Bir A4 kâğıdına boyaları dökülmüş kapının arkasında evin planı çizilmiş. Şimdi sen genişçe bir ev hayal edeceksin, bilakis bir buçuk oda mutfak ve tuvalet, buçuk olan sadece bir yatak sığacak büyüklüğünde tam olan odanın yarısı kitap, bir görsen yüzüme nasılda renk geliyor kitapları görünce!
Birçoğu tarihi, hatta el yazması bile var.
Dikkatimi çeken el yazması bir kitap. Oldukça kalın. Sordum, büyük dedesi yazmış. Düzgün, itinayla yazılmış. Arapça bilmiyorum bilseydim okumayı çok isterdim, bunu çevirisini yaptırıp yayınlamak lazım. Önerdim bu konuda “işin erbabı yok” dedi. Üzüldüm doğrusu kim bilir neler yazıyordur?
Senin ilgi alanın değil ama ben anlatıyorum diye dinlersin.
Böyle şeyleri anlatınca yüzümdeki o ifadeyi seviyorsun. Hani gözlerim ışıl ışıl parlar ya, heyecan sarar ya işte bendeki bu halimi seviyorsun.
İlk seni gördüğüm de bunun gibi bir şey olmuştum.
Sen, şimdi diyeceksin ki ben tarihi kitap mıyım?

Sen tarihte yazmış en güzel kitapsın ki bende sana yazıldım…

Seni gördüm çok şükür
Gözlerindeki o sıcacık bakışı
Seni gördüm!
Gözlerini ellerini
Bana teslim yüreğini
Susmuştu dili,
Yoksa
Nasıl anlardım yüreğinin dillini.
Biliyorum seviyorsun,
Bende seviyorum seni…