MÜKEMMELİYETÇİ HAYAT TARZI

• 22 Haziran 2016 Çarşamba 12:34:06

Hayatta insan için en önemli, vazgeçilmez ve sadece onunla hayatı güzelleştirebileceğiniz şey nedir? Yönetilen böyle bir soruya bir şekilde cevap vermek eksik olur. Böyle bir soru için üç şekilde cevap verilebilir.
1- İnsan ihtiyaçları sınırsızdır insanlar her zaman mutlu olmayı ister ve böyle bir beklentiye girer; önemli olan isteklerin şiddeti ve isteğe ulaşma derecesidir. İnsanın hayatını güzelleştirebilecek birinci ihtimal, isteğine ulaşmak ve ulaşılan isteğe doymamaktır. İnsan cevabını bilmediği soruları sorgular ve cevaplamak ister, soruya tat veren şey meraktır. Farkında olmazsak bile soruya yönelten şey merak hazzıdır. İhtiyaçlar doyumla ölçülür doyurulmayan ihtiyaçları doyurmaya çalışmak mutluluktur. yani bu madde belirtimine göre cevabımız eğer mutlu olmak ise yöntemimiz ihtiyacın devam edilmesi yada ettirilmesidir.
2- Sadece bir şey isteyerek hayatımızın güzel, mutlu ve vazgeçilmez olmasını bekleyemeyiz onun için hayatta çok şeyleri bir amaç doğrultusunda hareket ettirmeye çalışmalıyız. Yani hayatımızın mükemmel güzellikte olması için çok güzel şartların birlikte hareket etmesi gerekir. Bu konuyu açmak gerekirse mükemmeliyetçi hayatın şartları tarif ettiğimiz ,edemediğimiz binlerce duygumuzdur (sevgi, nefret, kin, korku, coşku, heyecan, acı, tatlı…).bu duyguların farkındalığı, tüm duyguları topladığımız bedende hissiyatını duymamamız ve o iradeye sahip olduğumuz bir ortamda mükemmeliyetçi hayat tarzına sahip olabiliriz.
3- üzülüşümüze mutlu olabiliriz. Mükemmeliyetçi hayat tarzımızın şartı hayatta olması muhtemel olaylarla, akıl dışı ve hiçbir zaman oluşmamış olaylar oluşması için zemin olmamış, olma imkanı yoktur. Bu sebeple başkasının ölümü, istediğin fakat kaybettiğin bir şey için üzülmek bile mutluluk sebebidir. ( bunun şartı duyguların farkında olmaktır) benim için en güzel şey korkmaktır, uçmaktır, kabus görmektir hatta ağlamaktır. o kadar güzel duygulardır ki bunlar ne gariptir ki hayatımızda güzel olması gerekirken rüyada güzel olurlar. Hayattaki gerçek cennet sizce duygularımız değil mi? Duygularımız olmasaydı ihtiyaçlarımız olur muydu? İhtiyaçlarımız olmasaydı sebebimiz olur muydu? Sebep olmasaydı insan olur muydu? İnsan olmasaydı hayat olur muydu? Mükemmeliyetçi hayat tarzı bu şartlar dahilinde olması mümkündür. Bize bahşedilmiş ve çekirdeğimize yerleştirilmiş binlerce duyguyu niye köreltiyoruz ki, tanımak ve bilincinde olmak gerekmez mi sizce ?