KAYBOLMASIN BU GÜZELLİKLER

• 22 Haziran 2016 Çarşamba 09:44:25

KAYBOLMASIN BU GÜZELLİKLER
Bir kuzenim var çiftçi. Onu da yengemi de çok severim. Onlar da beni. Beni motorsikletle almaya geliyor. Çok güzel motosikletle yolculuk, hele de dağ havası olunca. Mis gibi otla karışık deniz ve dağ havası. Çocukluğumda çok meraklıydım köy yaşantısına. Hâlâ da öyleyim. O iki tarafında uzun uzun zarif rezenelerin salındığı toprak yolda rüzgara karşı yol almak. Bir yandan da düşmeyelim diye içimden dua etmek
Eve vardığımızda yenge kümeslerin önündeydi. Değneğine dayanarak tavukları kümeslerine sokuyordu. Bu sene çok tilki dadanmış, yüzlerce yavruyu kapıp gitmiş şerro
Tavuklar içeri girdi. Sonradan birkaç tane daha geldi. Yenge bunları yarım gün yok yazalım dedim. He he he. Neyse o yaramaz ergenler de girdi kümese. İki yanı çiçekli yoldan geçip eski evin önündeki avluya geldik. Kocaman bir çitenbik ağacının gölgsideki masaya oturduk.
Arkası yarın...

2.BÖLÜM
Çitlenbik ağacı esen rüzgarla hışır hışır sesler çıkarıyor. Dalların arasından ay görünüp kayboluyor. Ağacın alt tarafında, ortama egzotik bir hava katan muz ağacı ve arkasında sebzelerin olduğu bölüm. Ara sıra bir koyun çanı çıngırdıyor tatlı tatlı. Orada küçük bir ağıl varmış. Kuzenim çan sesinin ahengine göre hayvanın ne yaptığını biliyor. Şimdi sırtını kaşıyor ayağıyla diyor. Şaşırıyorum ben. Her ses duyunca şimdi ne yapıyor diye soruyorum hâlâ dinmeyen çocuksu merakımla. O da hoşuna giderek uzmanlık alanıyla ilgili açıklama yapıyor. Şimdi korktu,diyor. Ne güzel değil mi insanların yaşantısına göre değişik yetenek ve hassasiyetlerinin olması. Bu insanların kulakları radar gibi. Tabiattaki her değişim ve dönüşümü bir işaret olarak algılıyorlar. Bizim duymadığımız sesleri duyuyorlar.
Çünkü olumsuzluklara karşı uyanık olmak zorundalar. Hayvan hırsızları var, tavuklara dadanan tilkiler var.

Bir yandan iftar sofrası hazırlanıyor. Gelin çok becerikli. Tavuk yahnisi yapmış. Bizim şehirlilerin organik organik diye k..çını yırtıkları gerçek reel tavuk Kuzenim diyor ki organik diye bir şey yok piyasada satılanların ne olduğunu ne yedirildiğini bilemezsin. Ben de seneler sonra köy tavuğu yemiş oldum. Gerçekten çocukluğumda anneannemin çiftliğinde yediğim yahni lezzeti karşımdaydı. Nasip işte. Gelin dün pişirecekmiş, sonra ertelemiş, o da bana denk gelmiş. Yoğurt da ev yoğurduydu harikaydı. Yenge, kuzen ve gelin tavuğun künyesisini tartıştı. İki yıllıkmış,annanesi bilmem hangi tavukmuş. Bakın işte insanın ne yediğini bilmesi böyle bir şey. Sohbet muhabbetle taçlanan güzel bir iftar yemeğitdi elhamdülillah. Aç olup doymanın keyfi Ramazan’da bir başka oluyor. Her nimetin güzelliğinin tadının daha bir farkında oluyoruz, tat alma duyumuz hassaslaşıyor.
Nasıl keyifler? Devam edek mi?