SONBAHARIN HÜZÜNLÜ SESİ

• 8 Haziran 2016 Çarşamba 16:43:01

Bir eylül akşamı ıssız gecenin sokak lambalarıyla aydınlanan kaldırımında yürürken, gecenin sessizliğiyle ürperdi içim..Sonra gecenin sessizliğine inat hafif bir rüzgar esmeye başladı, yüzümü okşarmışçasına.
Rüzgarla eşşiz bir ahenkle dans etmeye başlayan yapraklar ise hüznün habercisi gibiydiler..İlkbaharda yeşillenen ağaçların dallarından kopmuş yapraklar bilinmez diyarlara nasıl da sürükleniyordu öyle,rüzgar onları sürüklerken nasıl da hüzünlü bir şarkı mırıldanıyordu.Hüznünü de her saniye şiddetlenerek gösteriyordu Rüzgarla gelen soğuk ise dayanılmaz bir hale gelmiş adeta beni bu ayrılık sahnesinden kovuyordu.Ben de adımlarımı hızlandırıp evimin yolunu tutarak yalnız bıraktım bu iki kadim dostu...