GÖLGE

• 5 Haziran 2016 Pazar 04:16:55

Hu hu hu 3 kere, 5 kere, 7 kere hu. İkiden azmış bir, birden çokmuş iki. Gelmiş bir an biteli çok olmuş son zaman. Hu hu hu 3 kere, 5 kere, 7 kere hu…

Zamana hükmedemezsin, anı yaşar acı çekersin. Bazen terlersin, bazen de terini silersin. Bırakıp gidemezsin, her şeyi değiştirmek ister, kendini olmuşa serersin.

… Hala beni takip ediyor. Attığım adımlar ölçüsünde adım atıp, ben durduğumda duruyor, yürüdüğümde yürüyordu. Benim kadar hızlı, benim kadar yavaştı. Zamana göre değişen boyutları, beni her zaman hayretler içerisinde bırakırdı. Benim ile bütünleşik bir hayatı var, tıpkı herkesin kinde olduğu kadar. Onu önemsemeyerek, bütün bir insanlığın, ona davrandığı gibi davranıyorum. Kim onu hesaba katarak hayatına devam eder ki. Ya da zamanın bir anında yanımda bulunması, onun benim hangi kararımı vermemde bir etkisinin olduğunu anlatır ki. Öyle bir durum ki bu, onu sayan, onu saymıyor demekti. Sonra kimin içindi, neyin göstergesiydi ve nerede karşımıza çıkıyordu ne içini ile birlikte. Güneşi görenler, aydınlıkta bulunanlar, ışığın hakimiyetini hissedenler hep bir ağızdan söyleştiler; o yoksa O yoktur, O varsa o da vardır.

Karanlığın olmadığı bir zaman da yürümek, işte onun bütünleşik var oluşu.

Durum böyleyken fikrimin yetersizliğini düşünmek kendi becerilerim ile yüzüme vurmakla sonuçlandı. Hakikatim, yüzüme vurulan hakikatle sarsıldı. Gerçekler düşüncemin en çok üstünde durduğu şeylerdi. Ve gerçekler, Cennetimin Cehenneme dönüşmesi idi. Gölgem idi yok olan, korkaklıktı, ve cesaretti son bulan. Gölgen yoksa sende yoksun. Işıkta yok, aydınlıkta. Bakabileceğin, görebileceğin ve farkında olabileceğin bu evrende yok, sonuçlarına katlanmak zorunda olacağın hatalarında yok. Sende yoksun gölgende yok. Hiçbir şey yok. Hiç olmadı zaten. Olmayacakta. Sadece …