O çocukların güneşten kastı bütün insanlıktır...
İnsanlığı, yani Allah'ın o çocukları gönderdiği büyük özneyi; anneleri, babaları, kardeşleri kaybettik derlerken, insanlığın başına gelebilecek en büyük felaketi bir nevi ferasetle dile getirmişler...
Ne ilginçtir ki, o çocuklar, insanlığın onlara çok daha kolay ve bilinçli olarak sahip çıkacağı bir zamanda, yiyeceği, içeceği, giyeceği, barınağı, eğitimi, öğretimi çok fazla üretebildiği ve ne yazık ki bütün zamanlardan fazla israf ettiğ bir zamanda söylüyorlar bunu...

"Güneşimi kaybettim..."

Sözün bittiği yerlerden biri...

Saygılarımla.

Anlamlı yazınız için teşekkür ederim.Gerçekten herkesi ilgilendiren bir konu.Kimse benim çocuğum kardeşim bu durumda değil ya da ben değilim diyemez.Yarının ne getireceğini bilemeyiz.Bu yüzden temkinli olmamız,insanlara yardımcı olmamız gerekiyor.
Gençlerimiz çocuklarımız ağızlarından küfrü eksik etmiyor ve kendilerini bu şekilde ifade etmekten mutlu oluyorlar.Vücutlarına zarar vermeyi cesaret olarak adlandırıyor,bir anlık zevklerin kurbanı oluyorlar.Oysaki bu vücut onlara verilmiş en değerli emanet.Onlar emanete sahip çıkmayı bilemiyorlarsa,bilinçli insanlar olarak onlara doğruyu öğretmeliyiz.
Kutlarım yazınızı ve yazılarınızın devamını dilerim.Saygı ve sevgilerimle...

Uyuşturucu konusu gerçekten son derece ciddi bir konu,
Bu gençlere üzülmemek gerçekten mümkün değil, ama bazı insanlarda bu konu hakkında "herkes kendi kaderini yaşar " diyor ve olayı hiç umursamıyor.
Her konuda olduğu gibi, bu konuda da duyarlı, çalışkan, konuya hakim insanlara ihtiyaç var.
Herkes kendi yaşam savaşının içinde,
Hatta çoğu böyle bir sorunun olduğunu bile bilmiyor. Biliyorum söylediğim inanılır gibi değil ama; benim gözlemlerim öyle.
Aileler çocuklarına sahip çıksın " deniliyor...
Peki nasıl sahip çıkacaklar? Sabahtan akşama ırgat olarak tarlalarda çalışıyorlar, yaşamak için para kazanmak zorundalar.Çocuklar evdeki yaşlılara ya da yalnız bırakılıyor.

Gerçekten son derece ciddi bir konu.
Bir şey yapmalı ama ne?

Selam ve sevgiler.

''Esaret






esaret sınırları aşmak;o sınırları içinde yakmak kadardır




umut hayatın ta kendisidir.asla bir aynaya ihtiyacı yoktur




ruh bedenin tek hakimi değil.
savaş her dönem içimde,savaş ruhumun ta derinliklerinde.kaç kişi görebilmiş ki ?hikaye o kadar uzun ki,oysa hayat anlatılamayacak kadar kısaymış.kısa bir ruh analizi,içimde uzun bir iç savaş misali .



eroin

Metropol sokaklarında kendini kaybeden bedenim, aksağanımı yağan yağmurların sürüklendiği diz boyu göller.Sanat eseri gibi bir gökyüzünden dökülen yalvarışlar.Klasik bir güzellikten kaçan gün,yaşam çizgimin sonunda.Benim takıldığım yerler belli,sosyal hayatım belli,takıldığım kelimeler belli.Yani bir çocuğu,bir sosyal serzenişi,bir angel’ı ,bir kelebeği ne hale getirdiler...Şimdi sen düşün sen !



ecstasy

Klasik düşüncelerim ardına saklanan yarı baygın,yarı bayat sözlerim, şimdi şeytanı taşlar gibi. Hangi şiirin, hangi şarkının ardına saklanırsan saklan. Hangi metin, hangi yazıyı yazarsan yaz, elbet biri bulur, biri okur seni. Elbet biri söyler biri sever seni... Elbet diyorum ! Şeytanın karnı acıkana kadar,ebedi bir şiir istiyorum senden!



jamaica

Köy sokaklarında kaybolan uçurtmam, gök kuşağına takılı kaldı Üstüne Yağan yağmurları renk renk boyalarla boyadı. Topraktan yükselen her gölgenin avuçlarında biriken umutlarım ! Büyüyün büyüyün... Şimdi içimde Kocaman bir yangın var. Küçük küçük umutları tükettiğim ve yaktığım anlar . Küllerini savurduğum gökyüzünde, rüzgarın diline dokunan şiirler gibi. İçimde yıkanan ruhum, şeytanla körebe oynamakta, uçsuz bucaksız meralarda meleyen, büyüyen soylu hayallerim. Köylü bir şapkanın, yırtık bir günden doğan güneşi gibi. Ufkunu kızıl yabana boyayan bir abide gibi. İnkar bir gidiş,imkansız bir yol önünde.


bonzai

Şehrin, sessiz ara sokaklarında üşüyen ,korkak yüzlere değen rüzgar. Bir teneke içinde yanan ateşin, sıcaklığını duyan gözler.Kimsesiz yabancı bedenlerin yürüdüğü kaldırımlar kapkaranlık.Köşe başında, saatler önce bir kemancının çaldığı kemane den kalan melodilerin çığlığını duyan, ölü ruhlar ..! Kimsiniz sorusunun sorulmadığı ıssız mezar başlarında uyuyan bedenler.



isimsiz

Uyan ! Hangi sebebin ardına saklanırsan saklan;hangi hayallerin sana yabancı olursa olsun;sen hepsinden büyüksün ! Hangi sorun sana çelme atıyorsa atsın,hangi arkadaş seni kandırmışsa kandırsın;şimdi dur ! Geride bıraktığın kocaman bir sevgi yumağı,kocaman bir dünya var.En büyük çaresizlik dumanı içine çekmek değil;en büyük çare, seni esir eden her şeye tek tek veda etmek kadar...


lütfen !


(BAĞIMLILIK BİR KADER DEĞİLDİR, TEDAVİ EDİLEBİLEN BİR HASTALIKTIR.)''




Güneş bağımlılığın ötesinde her gün insan için insanlık için yeniden usanmadan doğuyor...Işığa doğru koşun gençlik !!


sevgiler

ne kadar çok gencimizi kaybediyoruz o illet yüzünden

inşallah bir çaresi bulunur

teşekkürler paylaşıma

sevgiler

gerçekten üzücü çok derin konuya değinmişsin sevgimlesin nazikciğim