KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Ah benim kırılgan Çocuk kalbim…
Nerde o ışıl ışıl dünya, o yıldızlı geceler, zifir karanlık geceler.
Nerde o cırcır böcekleri, kurbağa sesleri, rüzgar ve su sesleri. Ağaçların hışırtısı…
O onbir yaşım, yıldızları toplama yarışına girdiğimiz dünya tatlısı Perihan ninem, Sabahları "siz daha uyuyo rmusunuz " diyen sevecen Dedem. Her geldiğinde gözlerimden öpen, dünyanın en güzel insanı Rıza dayım… İstanbul da her yıl yolunu gözlediğim Ali Amcam…
Onİki yaşımda acısını çektiğim kırılan kolum, gözyaşlarım, kusmam… dudağımda bilmediğim, anlamadığım ninemden öğrendiğim dua. ağladığım, üşüdüğüm, acıktığım günler, temmuz sıcağında çatlamış dudaklarımla su içtiğim çeşme? Gönül dolusu sevdiğim kız, güldüğüm zamanlar. Vah neredesin çocuk gözlerim? Sevdiğini hilesiz seven çocuk kalbim neredesin? Şimdi narkozlu bir hasta gibi acımayı, sevmeyi, hissetmeyi, gülmeyi unutmuş gönlüm vah! Vahki, vah!...
Nuri CAN
YORUMLAR
Çocukluğu özlerken, onunla birlikte yiyen masumiyet unutulur mu hiç? Elbette unutulmaz.
Her yeni yaşta kazançsa tecrübe, yiten masumiyet de kayıp hanesine işlenir.
Kaleminize sağlık.
Sağlıcakla,
