Sizin hiç kediniz kayboldu mu . Benim kayboldu. Kedim nereye gitti bir komşumu zehirledi.. Bilemiyorum. çünkü cesedi ortada yok.

Bir canlının ölümünü görmeden kaybolmasının ne olduğunu kedimin kaybolduğunda öğrendim.

Kedileri hatta tüm hayvanları sevmeyen yan komşumun odunluk tavanını arasında yalnız kalmış kedi yavruları vardı.. Yan komşum Ahmet’in eşi, kocasından gizli bu yavruları besliyordu. Benim kaybolan kedimde o yavru kediler kadardı ve onlarla gün boyu zaman geçiriyordu. Nasılda sevimli şeylerdi . Biri tekir biri kül rengi biri benim ki gibi alacalıydı.. Bir gün kedin sersemlemiş halde geldi bahçeye.. zor yürüyor yalpalıyordu.. Bahçeden alıp balkonuma getirirken ağrılarında inliyordu. Onu o gece balkonuma acılan mutfak bölümünde yatırdım. kalkamadan yattığı yerde biraz mamasından yiyebildi . Bakışları baygın ayakları dermansızdı.. Zehirlendiğini düşünüyordum.. Ertesi gün işim icabı erkenden evden çıkmadan evvel kedimi balkona ona aldığım hasır sepetine koydum ve mamasını yanına koyarak gittim.. Niyetin akşama kadar kendine gelememişse onu bir veterinere götürmekti. Akşam üstü eve geldiğimde hemen balkona çıktım ve kedime seslendim yoktu. Gece yarısına kadar balkonda onu bekledim.. zaman zaman uykudan kalkarak ki uyuyamıyordum balkona çıkıp geldi mi diye bakındım durdum.. Yoktu gelmemişti.
Kedim hala yok .. Yan komşum Ahmet kendi bahçesinde olan kedi yavrularını göremediğimi söyleyince "onları dün kovdum" dedi.. Ki bir kedi öyle böyle sert kovulmamışsa asla doğduğu yerden ayrılmazdı.. Evet yavru kediler yoktu iki gündür benim kedimde. Kediminde o yavru kedilerin akıbetine uğradığını düşünüyorum.. Öldürüldüğünü düşünmeme rağmen cesedini göremem den dolayı devamlı bir umut içimde yaşıyor.. cumartesi anneleri gibi.. ve o an evlatlarının bir anda yok olarak cesetlerinin dahi nerede olduğunu bilemeyen ve yıllardır her cumartesi toplanarak çocuklarının hiç olmazsa cesetlerine kavuşmayı düşleyen o annelerin yüreklerindeki ateşi daha derinden duydum.