İdealist

• 15 Nisan 2016 Cuma 07:08:20

- Dkr. Özgür’e -
26 Mayıs2004 / Cide
Bir tülün gözeneklerinden süzülürcesine inceden
çiseleyen ’ahmak ıslatan’. Yürüyorum, kaptırmışım .
Umut ufukta bir kuş, bir ışık
uzaktan gelen hoş bir davul sesi
koştur, koşturur peşinde
tut, tutabilirsen gölgeni...
Nerden takıldıysa sabah, sabah !
Olurdu, olmazdı; tutulurdu, tutulamazdı hayal ve tatlı hülyalarla
hastaneye gelmişim. Uzamış saçımdan damlacıklar süzülüyordu.
Taşımakta olduğum eski usul mendilimle saçımı başımı kuruttum.
Hayret, hastane tenhaydı. Görevlilerden başka ortalıkta dolaşan
yok gibiydi. Vadideki Zambak’ımın bölümüne vardım, görünürlerde
yoktu. birilerine sormayı da uygun bulmadım. Döndüm, doktorlar
odası açıktı.. bir kaçı sabah çayı sohbetindeydiler. İçlerinde genç
biri , ilgilendi, " Buyur kime baktınız!"
" Doktor, doktora.."
" Kim, hangi doktor!"
" Kim olursa, örneğin siz!."
Bitmek üzere olan çayından son yudumu da aldı, bardağı masaya bıraktı .
Kendisi önde, ben arkada, boş bir odaya gelmiş olduk. Kendi odası olmalı..
Daha oturmadan; " Buyur!.." dedi, bu, ne istiyorsun anlamındaydı.
" Doktor bey rapor, 10-15 günlük bir rapor!" dedim, demez olaydım.
" Rapor mu! sizi diğerlerinden ayrı, farklı göremem.."
" Ben öyle, bir şey istemedim ki... ben...." derken, sözümü
keserek; "Veremem!." demesin mi!. Dedi bile!.
" Canın sağ olsun... idealle başlamak iyidir. " dedim,
kapıya yöneldim, bir iki adım atmıştım ki, arkamdan,
" Kusura bakma, alınma da... " diyordu.
Yarım cephe dündüm: " Alınmadım, alınmadım,
ben de bir zamanlar böyle idealisttim..."
" Benimki idealistlik değil, eşitlik.. ne bileyim.."
" İdealist olmak iyidir, gereklidir...
realistlik zamanla kavranıyor.." dedim, çıktım
oda kapılarına bakarak ilerlerken arkamdan;
" bir dakika, bir.." demesiyle , döndüm,
"Alındınız değil mi !" demekle, konuşmak
istediği, olumlu tepkim ve cümlemden
etkilenmiş olmalı, düşüncesiyle odaya girdik.
Bakışlarından, merakını anlamıştım.
" Bakın doktorum dedim, devamla,
ben bir ayrıcalık istemedim.
Siz buraya yeni atanmış olmalısınız,
hayırlı, uğurlu olsun... ben dört yıldır
buradayım, ilçe noteriyim. normal
sürem iki yıl iken... burada yalnız
kalıyorum...sıkılmaya, bunalmaya
başladım... Bir değişikliğe
ihtiyacım var... yoksa,
bunalma, bunamaya dönüşür,
dönüşebilir.."
" Ama siz öyle demediniz ki.."
" Kusura bakmayın da siz de sormadınız ki..."
Baktım, kızardı, karardı, renkten renge girdi..
" Bakın genç kardeşim, belirttiğim gibi bir ideal
ile başlamak yani idealist olmak iyidir, gereklidir de.
Ancak realiteyi de görmezden gelinmemeli,
göz ardı edilmemeli..
İdeal uzaktaki bir ufuktur, ufuktaki bir ışıktır
Kulağa hoş gelen bir davul sesidir..
koş koşa bildiğince peşi sıra...
Gölgen hep seninledir, bazen önünde, bazen arkanda.
Gölge deyip geçme, o hem idealdir, hem realitedir.
İdealdir, çünkü yakalayamazsın, kucaklayamaz, avuçlayamazsın.
Realitedir, yani gerçektir, çünkü senin yansımandır..."
" Hocam çok felsefi bir dille anlatıyorsunuz."
" Konumuz açısından ise, durum şudur, yukarıda belirttiğim ve
belirtmek istemediğim nedenlerle sıkılmaya, bunalmaya başladım.
değişikliğe, ankara’da bulunan evime, ailem, çevrem içine gidersem...
Gitmez i, gidemez isem daha kötü dolacağım belki bunayacağım.
O zaman ne olur, ne olmuş olur biliyor musunuz!
İdealistliğiniz yüzünden mesleğinizin, görevinizin, gerçeğini, yapmamış...
yani bir hayal uğruna bir gerçeği cezalandırmış olursunuz...
" Öğreneceğiz, hocam, biz de.."
" Evet, ideal iyidir ama, gerçeğin de gerçekliği, somut hali var.
Hukukta şöyle bir ilke var; esası, usule ezdirmemek...
Usuli eksiklik giderilir, ama harcanan gerçeğin, kayb edilen hakkın
telafisi mümkün olmayabilir..."
" Haklısın, hocam!... kaç gün olsun..."
" Hayır genç kardeşim, hayır!.. bu telkinle, bu etkilenmeyle vermiş olacaksınız...
Ben doktor Yaşar Beyin çayını içeyim.. " dedim, kalktım.
" Afedersiniz!... kaptırdık, çay da söylemedik.."
" Alacağım olsun... hoşça kal, genç idealist kardeşim.."


İdealizm nedir
realizm nedir
merak edenler ve
yaşamış olduğum anıyı merak edenler için...
güzel bir anlatım olduğunu düşünüyorum.