bunca güzel yaşanmışlık varken
bunca güzel yaşamış insan
bunca güzellik varken

uyduruk yazılara
günlük kavgalara
bizi ilgilendirmeyen sözde meclis oyunlarına
canımızı yakan haber, terör ya da iğrenç puştluklara
lanet okumak geliyor içimizden


tebrikler
teşekkürler.

Ah komutanım ah!

Yaramın en kanayan yerine dokundun. Ne vardı emekli olacak, ben de o öğretmenden farksızım şimdi.

Yazı yazmamta canim istemiyor.

Bizi, bize anlatan kalemini kutlarim, selamlar

Değerli Bedri Bey,
Galiba evlat da torun da var yeteri sayıda? Ne güzel. Allah hepimize versin böylesini. Ama bir de sizden kaynaklanan bir aurora var sanırım, sizden etrafa yayılan? Hayata böyle pozitif bakan bir insanın torunu olmak da bir şans. Öyle olunca, paylaşılmaz dedenin bavulu hep hazır ve nazır olmalı elbet.

Bir öğretmenin tezgahından geçmemiş bir insan düşünebilir miyiz, neresinde olursa olsun dünyanın? E, canım siz de öyle tatlı tatlı anlatmışsınız ki, insanın yeniden okuyası geliyor.

Sağlıcakla kalın Bedri Bey,

Okulda karşılaştığınız insan bana babamı hatırlattı.

O çocukları çok severdi. Memur emeklisiydi.
Siyasi durumlar yüzünden erken emekli olmuştu.
Gördüğü çocuğa en azından gülümser, onunla çocuk dilinde konuşurdu.
Onlara yazın elmalar olduğunda cebine doldurduğu elmalardan verirdi.
Onu bütün çocuklar tanır, dede diye önüne koşarlardı.

Yazınızdaki insan da sevecen bir insan ki çocuklara bir şeyler öğretmekten
mutlu olmuş.

tebrikler,

selam ve saygılarımla..

Önce fotoğrafa takıldım.
Bizim zamanımızda
hep bu projeye göre yapılırdı okullar.
Şimdi,
nerede bu tür bir okul görsem,
aklıma 41 yıl önce mezun olduğum okulum gelir.
Şimdilerde memleketimde yaşıyorum.
Her fırsat bulduğumda gider ziyaret ederim okulumu.
Biraz eskimiz, biraz yorulmuş ama.(İlk öğrencileri bizdik yapıldığında)
yine de cıvıl cıvıl öğrencileri eğitiyor bağrında.
Bir fark var yalnız;
Bizim zamanımızda, tüm mezunlar üniversiteyi kazanabilecek seviyede eğitim alabiliyordu.
Şimdi ise, şehrimizin mütevazi bir okulu olmuş Epey arka sıralarda yer alıyor bu konuda.

Öğretmenlere gelince;
onların hakkını asla ödeyemeyiz.
Sağ olanlara şükranlarımı sunuyor, sağlıklı uzun ömürler diliyorum.
Vefat edenlere de, Allah'tan rahmet diliyorum.
Nur içinde yatsınlar.

Öncelike esselamu aleyküm cuman mübarek olsun diyorum Bedri hocam.
Bu kutsal meslek erbablarından birini işledediğiniz için sizi kutlarım.
Bizim zamanlarımızda da öğretmenleri hem sever hem korkardık, gerek sınıfımızın gerek başka sınıfların olsalarda.

1967 senesi Trabzon Lisesi 5 edebiyat sınıfında okurken okulun kapısının yanında simit,börek satan hacı dayı dediğimiz bir ihtiyar vardı ama tezgah altından da (dal sigara) dediğimiz tütün mamullerini satardı teki 5 kuruşa.
Bir gün gene teneffüste kaytarıp toplanmışız hacı dayının mekanına havada dumandan geçilmiyordu.
Tam yarısına geldiğimiz sigaraları tüttürürken içeri 6.cı sınıflara giden Adil bey damlamaz mı içeri,bizde bir telaş anlatamam ama yakalandık işte,bizi sıraya dizdi adımızı sınıfımızı ve numaralarımızı sormaya başladı tek tek.
bana sıra geldiğinde 1685 olan numaramı 1681 diye fısıldadım sanki doğrusunu bilecek diyede 3.5 atıyorum,yazdı çizdi kapıdan saldığına da enseye birer osmanlı yapıştırıyordu.bu yapılanlar bana gelene kadar 4 5 kişi olduğu için düşünmeye fırsatım olmuştu onun içinde numaramı yanlış söylemiştim,kapıdan çıkarkende osmanlıdan kurtulmayı kafama koyduğum için başımı eğerek hocanın tokadını teğet geçirtip kaçmıştım.
Ertesi gün okula giderken saçımı sıfıra vurdurup devamlı giydiğim elbiseyide değiştirdim,ikinci ders başladığında hademe Osman efendi elinde bir kağıtla sınıfa girip hocamızdan izinle (bu sınıfta 1681 var mı) diye sordu tabii yok dedik neyse yırttım dedim şükür.
Ondan sonra bırak elbise değişmeyi saç kazıtmayı karşılaşmayayım diye o hocayla koridorları bile değişmiştim.
Şimdi var mı böyle (biz talebe derdik) öğrenci veya (biz hoca derdik) öğretmen?

Hocaları hem sever hem onlardan korkardıkya,burda da onların vasıflarına haiz olan bir hoca buldum
korktuğum için sayıyorum sevdiğim içinde seviyorum,onun adını ben demiyeyim ya o söylesin yada sen bul.))))

Anını paylaştığın için teşekkürler.

sevgi ve saygılarımla..

bizim kuşak öğretmenini herkesten çok sever çok sayardı...onlarda öğretmendi....öğretirler edep ve geleneğe sahip çıkarlardı bizler onların eseriyiz. hala elini öpmekten gurur duyduğum hocalarım var. ölenlerin mekanı cennet olsun..yazında o güzel günlerin tadı müşfik, sevecen insanların görüntüsü ve kokusu vardı...senin kalemini çok seviyorum güzel adam saygı ve sevgilerimle....

Eski öğretmenler daha bir sevgi doluydular ' daha koruyan daha sahiplenen . .
Haksızlık etmek istemem elbette vardır öyle değerli Öğretmenlerimiz ' fakat sayıları azaldı ..



Kıymetli yazınızı beğenile okudum .. Sevgiler Sayın Tokul'

"Anladım, siz kötü bir insan değilsiniz." demiş Bedri Bey'e emekli öğretmenimiz. Bu güzel yazıyı yazan insan nasıl kötü olur? Hep şunu derim yazılarımda, sohbetlerde: "Hikâye mi arıyorsun yazmak için. Çal şu kapıyı, kim bilir ne hikâyeler vardır?"
Hayatın her anı yazılmaya değer. İnsan sevgisiyle dolu yazınız beni duygulandırdı Bedri Bey.
Sağlıkla kalın, selamlar, saygılar.

Değerli Ağabeyim.

Farkında mısınız bilmem, sizin anlatmış olduğunuz o öğretmen tablosunu görebilmek için artık ancak eski bir filmi izlemek gerekiyor.

O zil sesleri bile ancak o filmlerde duyuluyor. O öğrencilerin kıyafetlerini, müdürlerin disiplinlerini, öğretmenlerin şefkatini ancak orada görebiliyoruz.



Teşekkür ederim güzel paylaşımınız için.

Can komutanım, öğretmenlik kutsal bir meslektir. Biliyorsunuz, bir İngiliz gazeteci Mustafa Kemal'e mesleğini sorduğunda, ben bir öğretmenim demişti. Tüm öğretmenlerimizin hakkettikleri ölçüde mutlu olmaları dileğimle...Saygılar

Değerli abim.

Sizler bu ülkenin silahlı ordusu bizler de irfan ordusu olarak hizmet verdik hep. Ne sizsiz olabilirdi ne de bizsiz.

Ben kendi hesabıma emekli olduğum için hâla kızarım kendime. Rahat rahat 65 yaşıma kadar çalışabilirdim.

Biliyor musun değerli abim. Biz öğretmenleri öğrenciler asla yormazlar. Bizi maalesef hâla bir türlü rayına oturtulamayan Milli Eğitim sistemimiz ve anlayışımız ile bazı velilerimiz yorar.

Hani bir rivayet vardır. Zamanın birinin bir Milli Eğitim Bakanı '' Okullar olmasa maarifi ne güzel idare ederdim'' Demiş. Ben de diyorum ki Milli Eğitim Bakanlığı ve bazı veliler olmasa maarif dört dörtlük olur. Her gelen bakan ve iktidarla eğitim sistemi mi değişir yahu? Ama Türkiye'de değişir. Öğretmen yeni sisteme alışmadan bir yeni sistem daha gelir.

Ama her şeye rağmen özledim öğretmenliği.

Haa bu arada, okullarda bahsettiğin gibi bir uygulama yok. Bahsi geçen okulun müdürü okulundaki bu uygulamadan dolayı soruşturma yiyebilir. Yemeyebilir de. Biraz il milli eğitim müdürünün olaya bakış açısına göre değişir.

Bir diğer husus da bahsettiğin öğretmenin yaptığı takdire şayan ama öte taraftan öğrenci bence anlamadığı hususu kendi öğretmenine sormalıdır derim. Malum, zaman kötü. Öğrencilere ders göstereceğim diye bahçeden içeri giren kötü düşünceli insanlara karşı da dikkatli olmak lazım.

Selam ve sevgilerimle.

Yine kendine has anlamlı bir konuyu seçmişsin abim. İnsanın bir uğraşısı olmayınca, hele de emeklilikten sonra kafayı yer valla. Öylelerini biliyorum ki emekli olduktan sonra; torun torbaları da olduğu halde boşanan çiftleri. Yani iki ihtiyar evde kalınca bir birlerini yiyorlar çeneleriyle adeta. Adamcağız maziye dalmışken kadıncağız da oraya buraya, şuraya oturma evi kirletiyorsun demez mi.
Emekli olanların çoğu da iş yapmayınca erkenden tahtalı köyü boyluyorlar. Ben bu yönden şanslıyım. Emekli olduğumun ertesi günü pazarlarda mafya ile boğuşmaya başladım. Onun için işim başımdan aşkın. Ne Azrail yanıma geliyo, ne de başka şeyler beni rahatsız ediyorlar.
Emekli öğretmenin durumu da böyle işte. Onun hayatı öğrencilerle geçtiği için tekrar onların yanlarına dönmesi gayet normal.
Umman genişliğinde, derinliğinde sıcacık sevgi ve selamlarımı yolluyorum, kuşların kanatlarıyla...

Dünya iyi insanların omuzlarında yükselir ve iyi insanların ayaklarında durur. Ama, bu bilinçli olursa daha makbuldür. Burada ki öğretmenimiz bunu severek yapıyor zira, diğer işleri becerememiş. Ve kendini mutlu hissediyor bunu yaparken. Ya hiç meyvesini yiyemeyeceğini bildiği halde, ölümünden 2 ay önce ağaç diken insanın kutsallığını hiç düşündün mü Üstat. ?!!

Erenlik o işte. Üç duayı para ile satan şerefsizin erenliği mi olur.?!!
Kal sağlıcakla. Hürmetlerimle Abim.