KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1167 Okunma
- 13 Yorum
- 4 Beğeni
Nasibin Kadar Sevilirsin
Aslında çok şey istedim hayattan.
Bir tanesini elde edince daha iyisine ulaşmak bir sonraki hedefim oldu her zaman. Tabiri caizse gözüm hiç doymadı. Şu tepeye vardım, daha büyük tepeye de varmalıyım, bunu yapmalıyım, o tepe de benim olsunlarım hiç tükenmedi. Mesela küçükken boya kalemlerim olsun isterdim boya kalemlerime kavuşunca Ressam Bob gibi resimler çizeceğim diye tuttururdum. Ressam Bob gibi resim çizmeyi başarsaydım sonraki hedefim ne olurdu bilmiyorum ama eminim yine insani duygularıma yenik düşüp aç gözlülük yapacaktım. Allah’tan resim çizmek becerilerim arasında değil.
Başıma gelen hiçbir felaket de akıllandırmadı beni. Delinin dik âlâsıyım. Tabiri caizse biraz dayak istiyor canım. Huy hiç değişmiyor, o yüzden ders alamıyorum. Mesela bir şeyi defalarca uyarılmama rağmen yanlış yazmaya devam ederim. Defalarca geç kalırım; ne kadar dikkat etsem de kaçınılmaz oluyor. İnsanlık derler adına, defalarca aynı hatayı yapmak babında… Ama insan ne kadar hata yapsa da hatalarından ders çıkarması gerekir; bunun farkına defalarca vardım. Defalarca anladım bunu ama bir türlü aklım başıma gelmiyor. Bu böyle olunca kafamı soğuk ve derin sulara sokasım geliyor.
Sevdiklerim konusunda da böyleyimdir. Çok ısrarcıyım, çok sıkarım sevdiklerimi. Sevdiğim insanlarla sevdiğim şeyleri paylaşmak beni mutlu eden en büyük şeyler. Onların gülmesine sebep olabilmek beni cennete götürüp getirir. Onlar mutlu olunca ben daha mutlu olurum, değsin ya da değmesin; ben bir kere sevmişsem olay biter. Ama onlar yüzüme söylemese de benim onları sevdiğim gibi onların beni sevmediğini çok iyi biliyorum. Bu benim canımı çok acıtır; ama onları sevmeye devam etmelerime engel olmaz. Yazımın başında da bahsettiğim konuyu bu toparlayarak bu sonuca bağlıyorum; sevdiğim insanlar bana her gülümsediğinde ben hep daha fazlasını istedim. Gülümsedi mi, konuşsun, konuştu mu, arasın, aradı mı sık sık arasın ilgiye boğsun beni. Ama bu isteğim hiçbir zaman olmadı, belki de hayırlısı olmadığı için olmadı. Belki de nasibimde bu kadarı olduğu için olmadı. Çok değer verdiğim ablalarıma abilerime arkadaşlarıma hep mesafeli oldum bu yüzden. Ama ne diyorduk?
Nasipten öteye geçemeyiz.
Sevdiklerinizin, sizi sevmesi dileklerimle,
YORUMLAR
Sayın yazarım, gönül sesiniz samimi cümlelerle dile gelmiş. Bu da bir meziyet. Çoğumuz sır olarak saklarız eksik yanlarımızı, paylaşmayız tüm samimiyetsizliğimizle. Hata yapılır, yeterki telafisi olsun. Telafisi olmayan hatalardan Allah esirgesin. Kaleminizden çıkan güzel yazılar daim olsun....Saygıyla
Ayşegül AKDAĞ BARUTÇU
Ne zaman sevsem Eylül olur heryer...
Ne zaman sevsem, bir Eylül rüzgarı alır,
Hep bir kaybetme korkusudur sevgilerime sinen.
Bize kalan sevdiklerini kaybetme korkusu
En derininden...
sevgili Ayşegül,
hani daha çok sevmesi, daha çok ilgisi ... bir tarafa,
biz hep korka korka sevdik;
kaybetmekten korktuk,
koyduğumuz yerde bulamamaktan korktuk,
belki de sevgisiz kalmaktan korktuk...
sevgi nasip kısmet işi mi bilmem ama doğru sevmek, güzel sevmek, dolu dolu sevmek...
sevgiye yakışanı.
yüreğine sevgilerimle ...
Ayşegül AKDAĞ BARUTÇU
Hatalardan ders almama konusunda bana benziyorsun.
İnsanların gülmesini isteme, onların yüzünde tebessümler oluşturarak mutlu olma konusunda da bana benziyorsun.
Ancak ben insanlardan öyle bana fazla ilgi göstermelerini beklemem. Bu da aramızdaki çok fazla yaş farkından kaynaklanıyor sanırım.
Velhasılı kelam bana oldukça çok benziyorsun. Sanırım o yüzden senin yazdıklarını okumak, paylaştıklarını takip etmek hoşuma gidiyor.
Daha da özetleyecek olursak seviliyorsun be yaaaa.
Selam ve sevgilerimle.
Ayşegül AKDAĞ BARUTÇU
Çok teşekkür ediyorum Hocam güzel yorumlarınız için
Nasibim kadar sevdim.. nasipten ötesi haramdı..
kalbime söz dinletemedim… der İbrahim İNECİK
Bir garib hal bu sevda meselesi..
Okumak güzeldi, gönlünüzce olsun insallah hersey.
sevgiler.
Ayşegül AKDAĞ BARUTÇU
Çok teşekkür ederim
Sevmek karşılık beklemeden yapılan bir eylem olmalı bana göre.
yani ben öyle seviyorum sevdiklerimi, ben severim bu kimseyi ırgalamaz sevdiğim insanı bile. onun beni sevmesi veya sevmemesini çok düşünmem açıkçası.
Sevilmek bazen nasip işi bazen karakter işi diye düşünüyorum.
Güzel bir yazı okudum, tebriklerimle..
Ayşegül AKDAĞ BARUTÇU
Aynı bensin hocam :) Bende; Pahalı bir şey görünce, 'daha ucuzunu bulurum' deyip almıyorum, daha ucuzunu bulunca da 'bu da çok ucuz kesin bir şey vardır' deyip almıyorum :D acaba tıpta bunun adı ne ola ki...süpersin hocam değişme..ellerine sağlık yazınız harika olmuş..daha nicelerine inşallah..saygılarımla...
Ayşegül AKDAĞ BARUTÇU
çok teşekkür ediyorum
Peki ya seni herseyden çok sevenler ...
Ayşegül AKDAĞ BARUTÇU
Evet her şey nasip kısmetle olur.Kısmet olmazsa dayak bile yiyemezsin.
Güzel ders çıkarılacak bir yazı.Kutlarım.Selamlarımla..
Sevdiğin kadar sevilir' üzdüğün kadar üzülürsün ' duygu adına yoğunluğu ve geri dönüşümü olası bir ihtimal bu varsayım '
Fakat gerçek olan şu ki' çoğu insan sevdiği kadar sevilmez ' ama üzüldüğü kadar da üzmez karşısındakini. Bu da ters köşe olmaktan öteye gidemez çoğu kez. yine de çabamız kıymet verilen sevgileri çoğaltıp paylaşmak ..yine keyifli okumak sizi ..:) sevgilerimi sunuyorum ..
Selamlar..
Ayşegül AKDAĞ BARUTÇU
çok teşekkür ederim
"Yerin seni çektiği kadar ağırsın
Kanatların çırpındığı kadar hafif..
Kalbinin attığı kadar canlısın
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç…
...
Ne kadar yaşarsan yaşa,
Sevdiğin kadardır ömrün..
Gülebildiğin kadar mutlusun
Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin
...
Unutma yagmurun yağdığı kadar ıslaksın
Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.
Kendini yalnız hissettiğin kadar yalnızsın
Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..
İşte budur hayat!
İşte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın
...
Ve her şeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,
Sevdiğin kadar sevilirsin…"
............................
Nasibin kadar sevilirsin elbette
"Sevduğuni alamazsan alduğuni seveceksun" derler Karadenizde
Ve hayatta en korkunç cinayet sevmediğin birine seviyomuş gibi davranmaktır...saygı ile
Ayşegül AKDAĞ BARUTÇU
çok teşekkür ederim
aynen öyle, herkes daha fazlası için mücadele ediyor, kimi güzel yoldan kimi çirkin yollardan... Ama hep benliğini doyurma, kendi merkeziyetçiliğinde bir dünya isteğiyle. Bu düşünceler içimize o kadar yer ediyor ki gerçekten bizi sevenleri görmüyor yada onları sevmiyoruz, sevgiyi bile menfii görür olduk. İnsanlar aslında büyürken olgunlaşmıyor hep çocuk ben merkeziyetçiliğinde kalıyor böyle olunca nasipten öteye bize sevgi yolu kalmıyor... Kimlere göre Nasip de bana göre insanın nasibi bile kendi iradesi ölçüsünde ... Sevgi paylaştıkça çoğalmıyor bu zamanda, kimi sevdiğini söylersen seni bin pişman etmeye hazır sanki. ;) en değerli sevgi karşılık bulabilendir ve daima bulacak olmasıdır... Allah böylesini nasip etsin :)
Yazı güzeldi, tebrik ederim. yorumu da okuyunca güzel bir yüreğin yansıması olmuş bir yazı dedirtti...
Sevgide kalmak dileğiyle...
Ayşegül AKDAĞ BARUTÇU
çok teşekkür ederim güzel yorumlarınız için
fuzuliM
Şans faktörü de etkili biraz. Madem nasibe bağlamışsınız, şans faktörü de yadsınmaz. Hani, kimileri vardır, ağzıyla kuş tutsa da yaranamaz. Şaşarsın o insanın sevimsizliğine. Herkese antipatik gelir. Hatta, o kişi ''seni seviyorum'' dese hakaret kabul edilir..Oysa, gerçekçi düşündüğünde, hiçte kötü bir insan olmadığını kabul edersin lakin yine de sevilmez. Hani bir bakış açısı olarak not düşeyim dedim. Kalın sağlıcakla..
Ayşegül AKDAĞ BARUTÇU
çok teşekkür ederim
Sevmek sevilmek nasiptir.Hiç bir zaman sevdiğin kadar sevilmezsin.Bu yazını okumadan öce aklıma dostluğun,arkadaşlığın,sevgin geldi ve gülümsedim.Dedim ki kendi kendime ulan iyi ki arkadaş olmuşum bee :) Hayatta yürüdüğün yol kadar güçlü, henüz yürümediğin yol kadar zayıfsın.
Ve bu kadar güzel kalp taşıyan biri yani sen Rabbim yüzünden gülücüğü eksik tutmasın inşallah...
Saygılarımla :)
İsmailAydın tarafından 4/5/2016 8:46:15 AM zamanında düzenlenmiştir.
